Μικρός ήθελε να γίνει ροκάς, μετά σκηνοθέτης -έγινε τελικά ηθοποιός. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος διαθέτει την γοητεία της αντίφασης. Εχει αναρχικά στοιχεία, πιστεύει στη δημοκρατία.
«Ηρθα από την Πόλη στα δέκα τέσσερά μου χρόνια. Πήγαινα σε μειονοτικό σχολείο, έκανα δύο γλώσσες, ελληνικά και τούρκικα. Για μένα δεν ήταν ούτε δύσκολο ούτε βαρύ που φύγαμε από την Πόλη γιατί ήμουν στην ηλικία που ήθελα να πάω προς την Δύση, στις ελευθερίες. Αλλά για την οικογένειά μου ήταν καταστροφικό, διαλυτικό. Ήρθαμε εδώ, μείναμε σε μια γκαρσονιέρα, κοιμόμουν σε ράντζο για δύο χρόνια».
«Οι γιοι μου έχουν 14 χρόνια διαφορά –σήμερα είναι 35 και 21 χρόνων. Με τα δικά μου κριτήρια νομίζω πως ήμουν ένας καλός μπαμπάς, αλλά έχω μια επιφύλαξη πώς το εισέπραξαν τα παιδιά. Δεν το ξέρω. Γενικώς όμως καλά μου φέρονται, με συμπαθούν, άρα πρέπει να υποθέσω ότι δεν είναι τουλάχιστον δυσαρεστημένα. Και δεν ήταν εύκολο, έκανα δύο οικογένειες».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Bovary.gr