Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου σε μια εξομολογητική συνέντευξη μιλά για τη μητρότητα, την ομορφιά, τον χρόνο που περνά και την πορεία της στην υποκριτική.
«Δεν είχα ποτέ την αίσθηση ότι είμαι όμορφη –ούτε τώρα. Μου το λένε αλλά εγώ δεν το αισθάνθηκα ποτέ. Δεν κατάλαβα ποτέ αντιζηλίες, τρικλοποδιές, φθόνο, γιατί είχα άγνοια αυτού του πράγματος. Εκανα φίλες στο θέατρο αλλά όχι πολλές, γιατί στο θέατρο είμαστε λίγο σαν τους τσιγγάνους, μια εδώ, μια εκεί. Δύσκολα να κρατήσεις σχέσεις.
Η πρώτη μου θεατρική δουλειά ήταν στο θέατρο Παρκ , “Η Μαρκησία του λιμανιού” μιούζικαλ του Νίκου Φώσκολου –τεράστιο σχολείο ο Φώσκολος.
Ναι και δυναμική είμαι και τσαγανό έχω αλλά και ρομαντική είμαι. Τον πρίγκιπα με το άλογο σκέφτομαι βαθιά μέσα μου…. Αν ήρθε; Μπορεί και να έχει έρθει αλλά όχι με την μορφή που τον είχα στο μυαλό μου. Και πιστεύω ότι ακόμα είμαι σε μια ηλικία που μπορώ να ζήσω πολλά πράγματα.
Δεν με απασχόλησαν σχεδόν ποτέ τα παιδιά. Εχω την αίσθηση ότι δεν ήμουν γεννημένη για να γίνω μαμά. Αυτό το ένοιωθα από νωρίς. Ισως να αισθανόμουν ότι τα παιδιά είναι μεγάλη ευθύνη και δεν μπορούσα να την αναλάβω. Δε ξέρω. Κάτι με φόβιζε στο θέμα παιδί».
Διαβάστε ολόκληρη στη συνέντευξη της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου στο Bovary.gr.