Έναν χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας, τα μέσα μαζικής μεταφοράς σε πολλές πόλεις του κόσμου κρέμονται από μια κλωστή. Οι επιβάτες παραμένουν στο σπίτι ή φοβούνται να μπουν σε λεωφορεία και τρένα. Και χωρίς τα εισιτήρια, τα έσοδα των δημόσιων συγκοινωνιών έχουν μειωθεί δραματικά. Σε κάποια μέρη οι υπηρεσίες έχουν διακοπεί, σε άλλα η τιμή των εισιτηρίων έχει αυξηθεί και οι υπάλληλοι κινδυνεύουν με απολύσεις.
Όλα αυτά θέτουν σε κίνδυνο την ικανότητα του πλανήτη να αντιμετωπίσει μία άλλη παγκόσμια κρίση, αυτήν της κλιματικής αλλαγής. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς προσφέρουν στις πόλεις έναν σχετικά απλό τρόπο για να μειώσουν τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, και έναν τρόπο να βελτιωθεί η ποιότητα του αέρα, η κίνηση στους δρόμους και ο θόρυβος.
Οι ειδικοί σημειώνουν ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη κρίση των δημόσιων συγκοινωνιών σε πολλά μέρη του κόσμου, και απαιτείται δράση.
Προς το παρόν, οι άνθρωποι δεν μετακινούνται πολύ. Ακόμη και σε πόλεις όπως το Δελχί, όπου οι περισσότερες δραστηριότητες παραμένουν ανοιχτές, πολλοί υπάλληλοι γραφείων εργάζονται από το σπίτι και οι φοιτητές δεν έχουν επιστρέψει στα πανεπιστήμια. Στο Παρίσι υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας. Το μετρό του Λονδίνου, με το οποίο μετακινούνται περίπου τέσσερα εκατομμύρια άτομα κάθε μέρα υπό φυσιολογικές συνθήκες, τώρα λειτουργεί μόνο στο 20% της πληρότητας.
Σε άλλες χώρες, ο φόβος του ιού έχει κάνει τους ανθρώπους να στραφούν στα αυτοκίνητα. Οι πωλήσεις και οι τιμές μεταχειρισμένων αυτοκινήτων στις ΗΠΑ εκτινάχθηκαν, το ίδιο και στην Ινδία.
Η ανησυχία για το μέλλον έχει δύο σκέλη. Αν το κοινό αποφεύγει τις δημόσιες συγκοινωνίες και προτιμά το αυτοκίνητο καθώς οι πόλεις ανακάμπτουν από την πανδημία, οι επιπτώσεις για την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις εκπομπές ρύπων είναι τεράστιες. Και ταυτόχρονα, όσο τα συστήματα συγκοινωνιών χάνουν έσοδα από την έλλειψη επιβατών δεν θα μπορούν να πραγματοποιήσουν τις απαραίτητες επενδύσεις ώστε να είναι αποτελεσματικά, ασφαλή και ελκυστικά για τους επιβάτες.
Τα περισσότερα συστήματα δημόσιων συγκοινωνιών αυτή τη στιγμή έχουν λάβει πακέτα διάσωσης από τις κυβερνήσεις, αυτή όμως είναι μία πρακτική που δεν θα μπορέσει να συνεχιστεί για πολύ ακόμη, ενώ ταυτόχρονα οι συγκοινωνιολόγοι προσπαθούν να βρουν με ποιον τρόπο θα είναι καλύτερο να γίνει η προσαρμογή των μέσων μαζικής μεταφοράς στη νέα πραγματικότητα, καθώς οι ειδικοί θεωρούν ότι μπορεί να χρειαστούν έως και δύο χρόνια για να επανέλθουν οι επιβάτες στα προ πανδημίας επίπεδα.
Όπως τονίζει στην εφημερίδα New York Times ο επικεφαλής της Διεθνούς Ένωσης Δημοσίων Μέσων Μεταφοράς, η μεγαλύτερη πρόκληση τώρα για όλες τις πόλεις είναι να βελτιώσουν τα συστήματα συγκοινωνιών ώστε να επιστρέψουν οι επιβάτες, επεκτείνοντας για παράδειγμα τις λωρίδες αποκλειστικής κυκλοφορίας λεωφορείων και αναβαθμίζοντας τα συστήματα εξαερισμού ώστε να μπορούν οι επιβάτες να ταξιδεύουν ασφαλείς.