Ανεπίτρεπτη χαρακτηρίζει στο iefimerida.gr τη στάση των υγειονομικών που αρνούνται να εμβολιαστούν κατά του κορωνοϊού ο καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Γιάννης Τούντας.
Μάλιστα τονίζει ότι «θα πρέπει να απαλλαγούν από τα κλινικά τους καθήκοντα στην περίθαλψη των ασθενών μέχρι την επίτευξη της συλλογικής ανοσίας ώστε να μη θρηνήσουμε εξαιτίας τους επιπλέον θύματα».
Οι ασθενείς κινδυνεύουν από τους μη εμβολιασμένους υγειονομικούς
Σχολιάζοντας τις εξελίξεις γύρω από την πανδημία και τους αρνητές του εμβολίου ο κ. Τούντας λέει με νόημα: «Ο εμβολιασμός των εργαζομένων στα νοσοκομεία εν μέσω θανατηφόρας επιδημίας δεν είναι δικαίωμα αλλά υποχρέωση. Στα νοσοκομεία, τα οποία είναι ταγμένα στην αποκατάσταση της υγείας, περιθάλπονται ασθενείς με ευάλωτη υγεία, οι οποίοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εάν μολυνθούν. Είναι ανεπίτρεπτο να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους από παράγοντες που μπορούν να ελεγχθούν, όπως είναι οι μολυσμένοι εργαζόμενοι σ’ αυτά».
Για την αποφυγή ενός τέτοιου κινδύνου, σύμφωνα με τον ίδιο, απαιτείται αυστηρή τήρηση των μέτρων και των οδηγιών που ισχύουν στα νοσοκομεία, τακτικά διαγνωστικά τεστ του νοσοκομειακού προσωπικού, καθώς και υποχρεωτικός εμβολιασμός όλων των ιατρών και νοσηλευτών/τριών που ασκούν κλινικό έργο ερχόμενοι/ες σε επαφή με ασθενείς.
Ο εμβολιασμός πρέπει να είναι υποχρεωτικός όπως στα παιδιά
Όπως σημειώνει ο Καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ «κάτι ανάλογο ισχύει εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των παιδιών προκειμένου να εγγραφούν σε παιδικούς σταθμούς και δημοτικά σχολεία, ενώ και για ταξίδια σε ορισμένες χώρες της Ασίας και της Αφρικής επιβάλλεται να γίνονται συγκεκριμένα εμβόλια».
Στο πλαίσιο αυτό ο κ. Τούντας διευκρινίζει ότι η μόνη θεμιτή ένσταση θα μπορούσε να είναι η ανησυχία για πιθανές παρενέργειες στο μέλλον, στον βαθμό που η ασφάλεια των νέων εμβολίων δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί σε βάθος χρόνου.
Τα οφέλη από τον εμβολιασμό είναι σαφώς μεγαλύτερα
«Μόνον που στην περίπτωση αυτή, και σε κάθε άλλη ανάλογη, οι αποφάσεις για τη δημόσια υγεία, δηλαδή για την υγεία των πολλών, πρέπει να λαμβάνονται συγκρίνοντας τα αναμενόμενα οφέλη με τους πιθανούς κινδύνους. Κάθε ιατρική πράξη, όπως και κάθε φάρμακο, εμπεριέχει σε κάποιο βαθμό τον λεγόμενο ιατρογενή κίνδυνο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα οφέλη από τον εμβολιασμό των νοσοκομειακών είναι σαφώς μεγαλύτερα από τους όποιους πιθανολογούμενους κινδύνους, οι οποίοι άλλωστε δεν έχουν τεκμηριωθεί», καταλήγει ο Καθηγητής του ΕΚΠΑ.