«Δεν υπάρχει αντισυνταγματικότητα στον υποχρεωτικό εμβολιασμό», διαμηνύει μέσω του iefimerida.gr ο Γιάννης Τούντας, Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής, ΕΚΠΑ και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής, τονίζοντας ότι στα θέματα δημόσιας υγείας δε χωράει η έννοια της ατομικής επιλογής.
«Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν σημαίνει ότι θα εξαναγκάσουμε όλους να εμβολιαστούν. Θα πρέπει όμως να αποτελεί προϋπόθεση για πρόσβαση σε ορισμένες παροχές και υπηρεσίες, καθώς και για την επιτέλεση ορισμένων εργασιών. Όπως ακριβώς γίνεται εδώ και πολλά χρόνια με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των παιδιών προκειμένου να μπορούν να εγγραφούν στους παιδικούς σταθμούς και στα σχολεία, και με όσους επιθυμούν να ταξιδεύσουν σε ορισμένες χώρες της Αφρικής και της Ασίας όπου ενδημούν ορισμένα επικίνδυνα μεταδοτικά νοσήματα, όπως ο κίτρινος πυρετός», σημειώνει.
Υποχρεωτικός εμβολιασμός σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων
Με την ίδια ακριβώς λογική για την προάσπιση της δημόσιας υγείας, και χωρίς καμία παραβίαση του Συντάγματος, όπως υπογραμμίζει, θα πρέπει άμεσα να καταστεί ο εμβολιασμός υποχρεωτικός για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων. «Θα πρέπει να δοθούν κίνητρα σε όσους εμβολιάζονται, διότι δεν έχουμε ακόμη τα επιθυμητά αποτελέσματα προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της συλλογικής ανοσίας εντός του καλοκαιριού. Είμαστε πίσω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παρά το ότι διαθέτουμε επάρκεια εμβολίων και ένα υποδειγματικό σύστημα εμβολιασμών. Στη Σουηδία για παράδειγμα, στις ηλικίες άνω των 75-80 ετών έχουν φτάσει στο 100% των εμβολιασμών. Εμείς είμαστε ακόμα κάτω από το 70%, ενώ ακόμα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στις μικρότερες ηλικίες», σχολιάζει
Ποιες είναι οι επαγγελματικές ομάδες που θα πρέπει να εμβολιαστούν
Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο κάτω ο Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής του ΕΚΠΑ σημειώνει ότι «το μέτρο για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό δεν θα πρέπει να περιοριστεί, όπως ήδη εξαγγέλθηκε μόνο στο προσωπικό στους οίκους φιλοξενίας ηλικιωμένων, αλλά να επεκταθεί και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων που έρχονται σε καθημερινή επαφή με πολλά άλλα άτομα. Κυρίως δεν νοείται γιατρός ή νοσηλευτής που περιθάλπει ασθενείς να μην είναι εμβολιασμένος.
Αλλά και οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στον τουρισμό, στην εστίαση, στην εκπαίδευση, στα supermarket και αλλού, θα πρέπει υποχρεωτικά να εμβολιαστούν. Εάν δεν θέλουν θα πρέπει να μετακινούνται σε άλλες θέσεις εργασίας ή να παίρνουν άδεια με μειωμένες αποδοχές μέχρι το τέλος της πανδημίας».
Προνόμια σε όσους εμβολιάζονται- Στοχευμένη ενημέρωση σε όσους αντιστέκονται
Εκτός όμως από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό θα χρειαστεί να δοθούν προνόμια σε όσους εμβολιάζονται σε ότι αφορά τις μετακινήσεις, τη χρήση τις μάσκας, τα selftest, τις πολιτιστικές, αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, τις συναθροίσεις, κ.ά.
Ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής ζητά επίσης να υπάρξει ένας επικοινωνιακός καταιγισμός προκειμένου να καμφθούν οι ανησυχίες και οι αντιρρήσεις που σε μεγάλο βαθμό, όπως λέει, στηρίζονται σε ψευδή γεγονότα και φημολογίες που διακινούνται πολλές φορές ανεξέλεγκτα, κυρίως μέσα από το διαδίκτυο, αλλά και από ανεύθυνους επιστήμονες. «Η προσπάθεια ενημέρωσης θα πρέπει να είναι στοχευμένη και τεκμηριωμένη προς τις ειδικές ομάδες και στα λιγότερο μορφωμένα στρώματα, που κατά κύριο λόγο αντιστέκονται ή ανησυχούν υπερβολικά», εξηγεί ο κ. Τούντας.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή, οι αντιδράσεις στον εμβολιασμό έχουν μακρά ιστορία. Στα πρώτα χρόνια του οργανωμένου δαμαλισμού για την ευλογία στη Μεγάλη Βρετανία, περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα, κυκλοφορούσαν σε μεγάλες εφημερίδες σκίτσα με τους εμβολιασμένους να μεταμορφώνονται σε αγελάδες, ενώ αρκετά χρόνια αργότερα καταβλήθηκαν πολλές προσπάθειες για να γίνει αποδεκτό το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, που έσωσε στη συνέχεια εκατομμύρια ζωές.
9 στους 10 που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία είναι ανεμβολίαστοι.
Αναφερόμενος στις παρενέργειες των εμβολίων ο κ. Τούντας ξεκαθαρίζει ότι «είναι δεδομένο ότι υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που το εμβόλιο, οποιοδήποτε εμβόλιο, δημιουργεί παρενέργειες. Ξέρουμε, όμως, ότι αυτές οι παρενέργειες είναι σχεδόν όλες αντιμετωπίσιμες. Είναι δε αναμενόμενο, όταν γίνονται πλέον εκατομμύρια εμβολιασμοί καθημερινά να καταγράφεται αριθμός παρενεργειών που να φοβίζει ορισμένους, πολύ περισσότερο όταν αυτά τα σπάνια περιστατικά γίνονται συνήθως πρώτα θέματα στην ειδησεογραφία. Και από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι 9 στους 10 που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία είναι ανεμβολίαστοι. Άρα όταν βάζουμε στη ζυγαριά τα οφέλη και τους κινδύνους, είναι σαφές ότι μόνο με τον εμβολιασμό προστατεύουμε την υγεία μας και τη ζωή μας».