Την μακροχρόνια φιλία τους και την ημέρα που γνωρίστηκαν με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη περιγράφει συγκινημένη η Κλέλια Πανταζή.
Η αθλήτρια και αδελφική φίλη του ολυμπιονίκη, που έφυγε από τη ζωή πρόωρο σε ηλικία 42 ετών, νικημένος από μια σπάνια μορφή καρκίνου, το καρκίνωμα nut, μιλάει στον ΣΚΑΙ για το ήθος του Αλέξανδρου, αλλά και τον πρόωρο χαμό του.
«Μακάρι να μην χρειαζόταν ποτέ να μιλήσω έτσι για τον Αλέξανδρο, έχει σκάσει σαν βόμβα η είδηση και ακόμα προσπαθούμε να το συνειδητοποιήσουμε», ανέφερε αρχικά.
«Είδα ένα παλικάρι πεσμένο στο ταπί να φωνάζει "έσπασε, μαμά μου, έσπασε"»
Η Κλέλια Πανταζή μίλησε για το πως γνωρίστηκαν με τον καλό της φίλο και αδελφό, Αλέξανδρο Νικολαϊδη: «Τον Αλέξανδρο τον γνώρισα την ημέρα που πήρα το Ολυμπιακό μου μετάλλιο καθώς το βράδυ πήγαμε για τη συνέντευξη στο στούντιο της ΕΡΤ και εκεί έπαιξαν την ανασκόπηση της ημέρας με τις προσπάθειες όλων των Ελλήνων αθλητών. Εκεί είδα σε βίντεο ένα παλικάρι πεσμένο στο ταπί του αγώνα να φωνάζει "έσπασε, μαμά μου, έσπασε"».
«Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να πάω να τον βρω στο Ολυμπιακό χωριό, να προσπαθήσω με την παιδικότητα μου να του περάσω λίγη χαρά και νιώσει καλύτερα», ανέφερε.
«Τον είχα σαν παράδειγμα...»
«Ήταν όλη η στάση ζωής που είχε… Το ήθος του, η γενναιοδωρία του. Συνομιλούσαμε και λέγαμε τι ωραία που τα είπε εκεί ή στο άλλο και προσπαθούσε ο ένας να αντιγράψει τον άλλον. Τον είχα σαν παράδειγμα σε πολλά πράγματα».
«Προσπαθώ να τον κάνω εικόνα να κάθεται και να γράφει, να να οργανώνει τη σκέψη του για να αφήσει όλο αυτό το σημείωμα σε εμάς. Πόσο δύσκολο μπορεί να ήταν για εκείνον, για την γυναίκα του, για τα παιδιά του. Έχω γιο στην ηλικία του Αλέξανδρου και καταλαβαίνω την αγωνία του να θέλει να κερδίσει μέρα παραπάνω για να μπορέσει να ζήσει περισσότερο τα παιδιά του και να έχουν αναμνήσεις από εκείνον», είπε η Κλέλια Πανταζή.
«Εύχομαι να γίνει η επιθυμία του πράξη. Τα ολυμπιακά μετάλλια μαζί με τις δάδες που προσφέρει η οικογένεια να πιάσουν τόπο. Και τα μετάλλια να επιστρέψουν στα παιδιά του», επισήμανε.
Όπως είχε πει η Κλέλια Πανταζή σε ανάρτησή της στο Facebook, αποχαιρέτησε τον «μεγάλο της αδερφό», όπως τον αποκαλεί και μοιράζεται μαζί μας τις όμορφες στιγμές που έζησαν παρέα.
«Η φιλία μου με τον Αλέξανδρο μετρά από την ημέρα που πήρα το Ολυμπιακό μετάλλιο… Ήταν το βράδυ της συνέντευξης μας στην ΕΡΤ, που έπαιξαν σε βίντεο την ανασκόπηση της ημέρας και είδα τον Αλέξανδρο να φωνάζει «Μαμά μου! Μαμά μου το έσπασα» και να είναι στο ταπί πεσμένος.. Στα παιδικά μου μάτια, φαντάζεστε πως φάνηκε όλο αυτό..
Το πρώτο πράγμα που έκανα λοιπόν μόλις γύρισα στο Ολυμπιακό χωριό, ήταν να ψάξω να βρω αυτόν τον Έλληνα αθλητή.. Και τον βρήκα! Σε ένα καροτσάκι.. Αυτό ήταν! Κουμπώσαμε! Εγώ τον έκανα βόλτες στο χωριό με το καροτσάκι και εκείνος μου έκανε «πλάτες», αν τυχόν μας έβλεπε κάποιος, έπαιρνε εκείνος την γρανίτα λεμόνι που έτρωγα στα χέρια του..
Εννοείται πως σε όλη την διάρκεια της επιστροφής από Αυστραλία, την πέρασα δίπλα του, συγκεκριμένα στον διάδρομο του αεροπλάνου, για να του κάνω παρέα.. Και εκεί μου έγραψε μια αφιέρωση στο ημερολόγιο που κρατούσα εκείνες τις ημέρες.. Το αστείο μας ήταν, όταν τον είδα πρώτη φορά όρθιο, πως αν ήξερα πόσο ψηλός είναι, δεν θα του μιλούσα ποτέ.. Πραγματικά δίπλα του φαινόμουν σαν την μικρή αδερφή του..
Το 2004.. όταν η Άννη ήταν στο Ολυμπιακό χωριό της Αθήνας και με πήρε τηλέφωνο ένα βράδυ να μου πει ότι πεινάει.. ο πρώτος που σκέφτηκα ήταν ο Αλέξανδρος.. Τον κάλεσα και μέσα σε λίγα λεπτά είχε κρύψει ένα γιαουρτάκι και ένα μήλο στο φυσικοθεραπευτήριο του χωριού και μου είπε να ειδοποιήσω την Άννη να πάει.. Ήταν το δικό του μήλο και το δικό του γιαούρτι που στερήθηκε για να φάει η αδερφή μου, αφού και για εκείνους το πρόγραμμα ήταν αυστηρό και εκείνη την ώρα δεν μπορούσε να πάει στο εστιατόριο να της φέρει τίποτα άλλο..
Εννοείται πως την ημέρα που αγωνίστηκε και πήρε το πρώτο του Ολυμπιακό μετάλλιο, ήμουν μέσα στο στάδιο και ζητωκραύγαζα σαν τρελή με περηφάνια για εκείνον.. Εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν ήρθε και στο σπίτι μας στο Τάρτι και τον φιλοξενήσαμε, για να πάμε μαζί στον Ταξιάρχη να κάνει το τάμα του που πήρε το Ολυμπιακό μετάλλιο..»