Συγκλόνισε με τα λόγια του ο πατέρας Χριστόδουλος για τον χαμό του γιου του, 23χρονου Κυπριανού Παπαϊωάννου, που έχασε τη ζωή του στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
«Είναι τραγικός αυτός ο θάνατος των παιδιών αλλά και πολύ δύσκολο για αυτούς που μένουν πίσω», είπε ο πατέρας Χριστόδουλος μιλώντας «στο Πρωινό» του ΑΝΤ1 και συνέχισε λέγοντας πως «ο Κυπριανός ήταν μαζί με μία πολύ καλή κοπέλα και σχεδιάζαν το βυζαντινό τους γάμο τον Αύγουστο. Όταν διάβασα το βράδυ εκείνο πως έγινε αυτό το δυστύχημα, γνωρίζοντας ότι ο Κυπριανός έχει κόψει εισιτήριο, ήξερα ότι το παιδί μου έχει φύγει».
«Μου έλεγαν ότι το παιδί μου ίσως να υπάρχει από τη μέση και πάνω»
«Περίμενα να πάρω το σώμα του παιδιού μου, τους έλεγα "δώστε μου έστω και κάτι από το παιδί μου για να το θάψω και να το τιμήσω" και εκείνοι μου έλεγαν ότι το παιδί μου ίσως να υπάρχει από τη μέση και πάνω. Όταν άνοιξα το φέρετρό του το παιδί μου ήταν ακέραιο, ούτε καμμένος, ούτε ακρωτηριασμένος, είχε μόνο μερικούς μώλωπες στο σώμα του. Μαζί με την παπαδιά και τα υπόλοιπα παιδιά πλύναμε το νεκρό σώμα του Κυπριανού και τις πληγές του», περιέγραψε.
«Προσπαθούσε να μας προετοιμάσει ο παππούς του»
Ανατριχιαστική και η περιγραφή για το γάμο του Κυπριανού «ο πατέρας μου και παππούς του Κυπριανού είναι και εκείνος ιερέας και όταν του ανακοινώσαμε την απόφαση του παιδιού να παντρευτεί μας είπε πως είδα να προσπαθώ να περάσω τα στέφανα στα παιδιά και ο Κυπριανός έλειπε. Προσπαθούσε να μας προετοιμάσει».
Η τελευταία συνομιλία
Στον επικήδειο, επιπλέον, την ημέρα της κηδείας του 23χρονου, ο πατέρας Χριστόδουλος αποκάλυψε τις τελευταίες συνομιλίες που είχε με τον γιό του.
«''Τι θα κάνεις την Τυρινή γιε μου;’’ τον ρώτησα, ''θα πάω με τη Χριστίνα μου στην Άνδρο για να προσευχηθούμε και να πάρουμε την ευλογία της Αγίας Μαρίνας'' μου είπε. ''Ευλογημένα να πάτε γιε μου, προσεκτικά, με το καλό να επιστρέψετε''. Αυτά ήταν τα τελευταία μηνύματα. Τρίτη πρωί, με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι ''περάσαμε πάρα πολύ καλά, θα γυρίσω στη Θεσσαλονίκη με τρένο, που είναι και πιο φθηνό, να κάνω οικονομία και θα διαβάζω στο δρόμο, για να τελειώσω γιατί με περιμένουν και υποχρεώσεις''».