Η Κάρολαϊν Κράουτς είναι μία ακόμη γυναίκα που δολοφονήθηκε από ανδρικό χέρι. Μόλις πριν 2 μήνες, άλλη μία γυναίκα δολοφονήθηκε στη Μακρινίτσα. Συνεχίζουμε να μετράμε γυναίκες που χάνουν τη ζωή τους από άνδρες, όχι επειδή «τις αγαπούσαν και δεν ήθελαν να τις χάσουν» αλλά επειδή λειτουργούν σε μία πατριαρχική κοινωνία όπου η γυναίκα είναι αδιανόητο να μην υπακούσει στη θέλησή τους.
Τόσο αδιανόητο που η δολοφονία μοιάζει, σε αυτό το πλαίσιο, να φυσικοποιείται. Το έγκλημα, λοιπόν, που αυτή τη στιγμή σοκάρει την ελληνική κοινή γνώμη δεν είναι «έγκλημα πάθους», είναι γυναικοκτονία. Ένας όρος που αναγνωρίζεται από την ακαδημαϊκή κοινότητα και που γίνεται προσπάθεια να αναγνωριστεί νομικά. Και είναι βαθιά ριζωμένος στην ιστορία, από τις δίκες μαγισσών και ακόμη παλαιότερα. Καθώς αυτό το άρθρο γίνεται, δυστυχώς, ξανά επίκαιρο, διαβάστε για τον όρο «γυναικοκτονία» και εντάξτε τον στο λεξιλόγιό σας.
«Κάθε χωριό μια μάγισσα έχει, και έναν τρελό γύρω να τρέχει». Αυτός ο στίχος από το τραγούδι Midsommervisen (Ωδή στο θέρος) που αποτελεί κομμάτι της δανέζικης παράδοσης και τραγουδιόταν γύρω από τη φωτιά σε γιορτινές περιστάσεις, είναι ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα ανάλαφρης εξοικείωσης με την έννοια και την εικόνα της μάγισσας στην λαϊκή παράδοση των χωρών.
Οι αποκριάτικες στολές και οι αναπαραστάσεις της μάγισσας στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα έχουν, στην πραγματικότητα μηδαμινή σχέση με το κυνήγι μαγισσών στην Ευρώπη και την Αμερική που έλαβε χώρα από τον 15ο ως τον 19ο αιώνα και οδήγησε στον θάνατο χιλιάδες γυναίκες. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό, ότι ακόμη και σήμερα, στην εποχή της εύκολης πληροφορίας, γνωρίζουμε ελάχιστα για τα πραγματικά γεγονότα της θανάτωσης χιλιάδων γυναικών αφού αφενός, τα περιστατικά απουσιάζουν από πολλές επίσημες ιστορικές καταγραφές και αφετέρου στις περισσότερες περιπτώσεις γίνονταν με τον σύμφωνο ρόλο του κράτους και της νομοθεσίας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο bovary.gr.