Θλίψη επικρατεί στον ελληνικό αθλητισμό και στον κλάδο της ιστιοπλοΐας ειδικότερα, μετά την απώλεια του Στράτου Κοσμόγλου ο οποίος έφυγε από τη ζωή μόλις 36 ετών, αφήνοντας πίσω του δύο μικρά παιδιά.
Ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής από την Περαία της Θεσσαλονίκης τον περασμένο Οκτώβριο είχε καταλάβει την τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ιστιοπλοΐας, στα μικτά πληρώματα του tornado με τη Μαρία Βογιατζοπούλου.
Η πρόεδρος του Ναυτικού ομίλου Καλαμαριάς, Θεοδώρα Κυφωνίδου λίγο μετα την κηδεία, μίλησε στο iefimerida.gr για τον αθλητή, αλλά κυρίως για τον άνθρωπο Στράτο Κοσμόγλου.
Όπως χαρακτηριστικά είπε «δεν το έβαζε ποτέ κάτω» και παρά το γεγονός ότι νοσούσε κατάφερε να πάρει παγκόσμιο μετάλλιο! «Γνώριζα τον Στράτο τα τελευταία δέκα χρόνια. Τον Στράτο ως Αθλητή και προπονητή. Ήταν το χαμογελαστό παιδί του ομίλου μας. Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει στο οτιδήποτε. Ο Στράτος μας πάλεψε τέσσερα χρόνια με την αρρώστια του. Ηθελε πάρα πολύ να ζήσει, ήθελε πάρα πολύ να συνεχίσει να προσφέρει. Να σταθεί δίπλα στην οικογένεια του πρωτίστως και στην δεύτερη οικογένεια του την ιστιοπλοΐα», λέει η κυρία Κυφωνίδου.
Και συνεχίζει: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δύναμης του είναι ότι μετά τη μετάσταση του καρκίνου πέρυσι ο Στράτος πήρε το τρίτο παγκόσμιο μετάλλιο στο TORNADO στους αγώνες της Θεσσαλονίκης. Είχε τόση δύναμη το ήθελε τόσο πολύ και ήταν το όνειρο της ζωής του. Αυτό που θα μου μείνει για πάντα από τον Στράτο είναι ότι ενώ νοσούσε έλεγε: ''Μην στεναχωριέσαι θα ξανασταθώ στα πόδια μου''. Ήθελε να τα κάνει όλα μόνος του. Να είναι ο επικεφαλής. Είμαστε όλοι πάρα πολύ στεναχωρημένοι».
Το «αντίο» της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας
Σε ανάρτησή της στο Facebook η Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία αποχαιρετά τον 36χρονο που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.
«Ενας όμορφος ,γλυκός και ευγενικός άνθρωπος ,ιστιοπλόος ,προπονητής δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Ο Στράτος Κοσμόγλου, ο Στράτος μας, έφυγε νωρίς. Ηταν μόλις 36. Αλλά ήταν μεγάλος πολεμιστής. Πολέμησε τον καρκίνο για τα παιδιά του , για το κορίτσι του και για τον ίδιο. Εχασε. Αλλά εμείς δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Πώς θα μπορούσε άλλωστε κάποιος να ξεχάσει τον Στράτο……»