Μια ιστορία που σημάδεψε τη ζωή της μοιράστηκε η Χρύσα Ρώπα.
Η γνωστή ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένη στο Dot βρέθηκε το μεσημέρι της Κυριακής και μεταξύ άλλων μίλησε για το πόσο επηρέασε τη μετέπειτα ζωή της το γεγονός ότι στην ηλικία των 12 ανακάλυψε πως είναι υιοθετημένη. «Δύσκολες συνθήκες. Δε μπορείς να υπάρξεις. Πρέπει να τρέξεις να φύγεις. Δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Φεύγεις και γράφεις την καινούρια σελίδα. Έχω μιλήσει τόσες πολλές φορές για αυτό, το ξεφορτώθηκα. Δεν έχει πια νόημα να μιλάω για αυτό… Τότε ο κόσμος πίστευε ότι μια υιοθεσία έπρεπε να μείνει κρυφή, να μη μάθει ποτέ κανείς. Δεν είχαν συνυπολογίσει όμως ότι και ο άνθρωπος ήθελε την αλήθεια του. Το ψέμα αυτό υπήρξε καθοριστικό για τη μετέπειτα ζωή πολλών ανθρώπων. Γενικότερα εγώ, έκτοτε, με το ψέμα έχω ένα θέμα. Η ιστορία αυτή με έκανε ένα συναισθηματικό πρεζόνι» είπε και συνέχισε αποκαλύπτοντας πως πολλές φορές έχει εμπιστευθεί ανθρώπους που την πρόδωσαν.
Με αφορμή το ελληνικό κίνημα του MeToo, η Χρύσα Ρώπα αποκάλυψε μια ιστορία από το παρελθόν. «Στη σχολή ήμασταν από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ με μία ώρα κενό. Και στο δεύτερο και στο τρίτο έτος ακόμα, έμπαινε μέσα ο δάσκαλος και έλεγε: «Εδώ είσαι ακόμη; Δεν σε έδιωξαν»; Εμένα, ο Ανδρέας Βουτσινάς, όταν ήμουν στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας μπήκε μέσα και μου είπε «Εσύ γιατί είσαι ηθοποιός; Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να σου πει ότι εσύ δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά»; Μπροστά σε όλο τον θίασο. Πήγα μέσα στο δωμάτιο, άνοιξα το νερό στο μπάνιο, κάθισα κάτω και άρχισα να κλαίω. Πώς είναι ένα ζώο που ο κυνηγός δεν το σκοτώνει ακαριαία; Δεν άντεχα από τον πόνο. Βεβαίως, έφυγα από το ΔΗΠΕΘΕ. Εγώ για να γλιτώσω από αυτό έφυγα από το θέατρο. Ήταν εκπαραθύρωση. Αν το έπαιρνα τότε στα σοβαρά μπορεί και να μην έκανα αυτή τη δουλειά».
Για τον χωρισμό της στο παρελθόν, η Χρύσα Ρώπα ήταν σαφής: «Ήμουν με έναν πάρα πολύ πλούσιο άνθρωπο, όπου παρότι όλα οδηγούσαν στον χωρισμό, μετά δεν ήθελε να χωρίσουμε. Υπάρχουν αυτά τα ζευγάρια τα οποία δεν θα χωρίσουν ποτέ, γιατί πώς να φύγει αφού έχει όλες τις ανέσεις, τα εξοχικά στο νησί στο βουνό, τα αμάξια, ταξίδια, την ντουλάπα… Εγώ, πήρα τα βιβλία μου, πήρα το παιδί μου και έφυγα. Δεν θέλω τίποτα. Εγώ αυτό που θέλω είναι γαλήνη, να φάω γλυκό ψωμί. Μπορώ; Μπορώ! Είμαι στα ενοίκια και πολύ καλά κάνω. Δεν μετάνιωσα ποτέ».