Ενώνω τη φωνή μου με όσους καταδίκασαν τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, γιατί δημοσίευε πορνογραφικό υλικό συντρόφων του, από βίτσιο και αρρωστημένο σεξισμό, χωρίς τη συγκατάθεσή τους.
Για τέτοιες περιπτώσεις αξίζει η πολιτεία να μετατρέψει αμέσως το αδίκημα της εκδικητικής πορνογραφίας σε κακούργημα.
Η ιστορία με τους Ράδιο Αρβύλες μας αποκάλυψε, κυρίως, ότι δεν γνωρίζουμε επί της ουσίας τίποτα για τους διαφόρους τύπους, που μέσω τηλεόρασης μπαίνουν στο σπίτι μας και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών μας ή επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης μας.
Στην περίπτωση των Αρβυλών όλοι συμφωνούμε τουλάχιστον σε δύο βασικά: ότι η εκδικητική και αρρωστημένη πορνογραφία είναι κακοποίηση γυναικών και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται από τη Δικαιοσύνη. Επίσης, ότι ο εν λόγω τύπος είναι «ένας γλοιώδης παρενοχλητής» και όλοι στο πάνελ το ήξεραν, όπως αποκάλυψε συνεργάτιδα της εκπομπής. Θα συμπληρώσω, ωστόσο, μια δική μου διευκρίνιση: η σάτιρα καλώς υπάρχει, ακόμη κι αν κουνάει το δάχτυλο. Πλην της συστημικής, μάς χρειάζεται και η αιρετική άποψη, η χλευαστική, η αθυρόστομη. Μην πετάμε μαζί με τα βρώμικα απόνερα του Αρβύλα gate και την κριτική της σάτιρας.
Στην υπόθεση Αρβύλα θα επισημάνω και μια λεπτομέρεια, που έχει τη σημασία της: ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, εκτός από «Mr κρύο ανέκδοτο» ήταν και αρθρογράφος και έγραφε πύρινα άρθρα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίωμά του, προφανώς, οι ιδέες είναι ελεύθερες και η διακίνησή τους επίσης. Είναι προς συζήτηση, βέβαια, πώς ένας ευαισθητούλης δικαιωματιστής καμώνεται τον αριστερό κριτή των πάντων, την ώρα που παραβαίνει τον μισό Ποινικό Κώδικα.
«Μέσα στο συμπυκνωμένο τσίρκο των επερχόμενων εκλογών συλλαμβάνω τον εαυτό μου να εύχεται να εκλεγεί και να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ», έγραφε ο Mr κρύος το 2015, και αποκαλούσε «εγκληματίες» τον Καραμανλή και τον Σημίτη, που «έβαλαν με το ζόρι τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Και πολλά άλλα, υπέρ Τσίπρα, Καμμένου κ.λπ.
Έτσι εξηγείται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ως σήμερα καταδικάσει τον εν λόγω παρουσιαστή και τις πράξεις του. Μια κουβέντα είπε ο Τσακαλώτος στη Βουλή, χωρίς να τον κατονομάσει, και πέταξε την μπάλα στην εξέδρα... Πού είναι τα πύρινα άρθρα στον κομματικό Τύπο για μια καραμπινάτη υπόθεση κακοποίησης γυναικών;
Σκεφτείτε ο «Mr κρύο ανέκδοτο» να στήριζε τη Νέα Δημοκρατία! Να έγραφε, π.χ., υπέρ Μητσοτάκη ή Άδωνι, ή υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και της ελεύθερης οικονομίας. Το σπίτι του θα είχε γίνει στόχος από τους γνωστούς με την κόκκινη μπογιά, τα αριστερά τρολ θα είχαν εξαπολύσει... πυρηνικό πόλεμο. Εξώφυλλα θα σταύρωναν την κυβέρνηση, επερώτηση θα είχε κατατεθεί στη Βουλή, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ θα φώναζε για «κατάλυση της δημοκρατίας», θα ζητούσαν παραίτηση υπουργών.
Τώρα, σιωπή. Μια επιλεκτική ευαισθησία απλώνεται πάνω από την επικαιρότητα. Μια μυστήρια ηθική και πολιτική αχρωματοψία εμφανίζεται όταν τα αδικήματα έχουν κόκκινο υπόβαθρο. Οι φωνές υψώνονται, οι συνειδήσεις εξεγείρονται, το καραβάνι προχωρά, μόνον όταν τα εγκλήματα έχουν χρώμα μπλε.
Προς τιμήν της, την ώρα που όλη η αντρίλα του ΣΥΡΙΖΑ σιωπά, μόνον η Σία Αναγνωστοπούλου σώζει την παρτίδα. Έγραψε για τον Mr κρύο ανέκδοτο και συμφωνώ μαζί της (για μια φορά): «Ακόμα ένας γελοίος, ένας που νόμιζε ότι είχε δύναμη επειδή έβλεπε τη φάτσα του στην τηλεόραση "ξέσκισε" την ψυχή μιας γυναίκας. Κορίτσια, μην φοβόσαστε. Επάνω τους. Οι άντρες δεν είναι εχθροί μας. Είμαστε συνοδοιπόροι. Όμως οι ξεφτιλισμένοι σεξιστές είναι εχθροί μας, φανατικά».