«Σεβασμός στην ομορφιά, βιωσιμότητα, συνεργασία - αυτές είναι οι τρεις λέξεις-κλειδιά που προδιαγράφουν το κοινό μας μέλλον», τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, κατά τον χαιρετισμό της στο διεθνές συνέδριο Αρχιτεκτονικής «New Bauhaus goes south» (Το Νέο Μπαουχάους έρχεται στον Νότο).
Το συνέδριο συνδιοργάνωσε η Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μαζί με άλλες πέντε αρχιτεκτονικές σχολές: Faculty of Architecture of the University of Porto, Valencia School of Architecture, Toulouse School of Architecture, Department of Architecture, Alma Mater Studiorum of the University of Bologna, Faculty of Architecture of the University of Zagreb.
Η κυρία Σακελλαροπούλου υποστήριξε ότι οι αρχιτέκτονές μας, οι καλλιτέχνες μας, οι στοχαστές μας, και περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον οι νέοι μας σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη μπορούν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα καινούργιο, ζωντανό όραμα για μια πιο βιώσιμη, πιο πράσινη, πιο δημιουργική ζωή στις δεκαετίες που θα έρθουν.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο σημαντική η προστασία της ευρωπαϊκής και μεσογειακής μας κληρονομιάς από την κλιματική αλλαγή.
«Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε συνειδητοποιήσει, στον βαθμό που το συνειδητοποιούμε σήμερα, πόσο καθορίζει το περιβάλλον τον τρόπο ζωής μας, τις παραγωγικές μας δραστηριότητες, τις ποικίλες εκφάνσεις του πολιτισμού μας, ακόμη και το νόημα της ύπαρξής μας. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε αναζητήσει με τόση ένταση στην αρχιτεκτονική μας παράδοση τις απαντήσεις για πιο ευτυχισμένες πόλεις και κοινότητες», συμπλήρωσε.
Ο χαιρετισμός της Κ. Σακελλαροπούλου:
Με μεγάλη χαρά σας καλωσορίζω στην πρώτη εκδήλωση με τίτλο «New Bauhaus goes south» («Το Νέο Μπαουχάους έρχεται στον Νότο»), το οποίο διοργανώνει η Αρχιτεκτονική Σχολή της Αθήνας. Έχουν περάσει σχεδόν ενενήντα χρόνια από την εποχή του 4ου CIAM (του Διεθνούς Συνεδρίου Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής), το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1933 «εν πλω», στο πλοίο Πατρίς, σε ένα ταξίδι από τη Μασσαλία προς την Αθήνα και τον Πειραιά.
Θέμα εκείνου του συνεδρίου ήταν η «Λειτουργική Πόλη» και αφορούσε στην ανάλυση και «θεραπεία» των πόλεων από τις συνθήκες διαβίωσης που είχαν προκύψει λόγω της βιομηχανοποίησης και της αστυφιλίας.
Τα ζητήματα που είχαν τεθεί τότε ήταν ο νέοι οικισμοί, οι αρχές προσανατολισμού με βάση τον ήλιο, ο ρόλος των ιστορικών κτιρίων και κέντρων στις σύγχρονες πόλεις, ο σύγχρονος δρόμος και η σχέση του με την κατοικία, το μέγεθος και η κατάσταση των χώρων εκπαίδευσης και αναψυχής.
Είχε επακολουθήσει μια έκθεση στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου παρουσιάστηκαν από τις εθνικές ομάδες 33 πόλεις με τη μορφή χαρτών με ενιαίο συμβολισμό, στους οποίους αναλύονταν οι τέσσερις λειτουργίες μιας πόλης (κατοικία, εργασία, αναψυχή, κυκλοφορία) και οι οποίοι χρησίμευσαν, ώστε να αντληθούν συγκριτικά συμπεράσματα.
Σχεδόν ένας αιώνας μας χωρίζει από εκείνη την εποχή, αλλά τα προβλήματα της σύγχρονης πόλης εξακολουθούν να είναι ακανθώδη, αν δεν έχουν γίνει οξύτερα.
Σήμερα, επιζητούμε και πάλι να κάνουμε το περιβάλλον μας περισσότερο λειτουργικό, ώστε να εξυπηρετεί την καθημερινότητα των ανθρώπων και να βελτιώνει την ποιότητα της ζωής τους. Ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες χωρίς να υποθηκεύει τις δυνατότητες των επερχόμενων γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους.
Το ειδικό θέμα της συνάντησης της πρωτοβουλίας New Bauhaus, που χαιρετίζουμε σήμερα, εστιάζει στο τοπίο ως φυσική και πολιτιστική γενέτειρα της αρχιτεκτονικής και του κατοικήσιμου χώρου. Γιορτάζει την ομορφιά του κοινού νοτιοευρωπαϊκού μας πολιτισμού και εξαίρει την ιδιαιτερότητα του φυσικού μεσογειακού περιβάλλοντος, που έχει ευλογηθεί από τον ήλιο και τη θάλασσα, τους καλόγνωμους ανέμους, την πλούσια χλωρίδα και πανίδα της ενδοχώρας και των νησιών μας.
Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο σημαντική η προστασία της ευρωπαϊκής και μεσογειακής μας κληρονομιάς από την κλιματική αλλαγή. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε συνειδητοποιήσει, στον βαθμό που το συνειδητοποιούμε σήμερα, πόσο καθορίζει το περιβάλλον τον τρόπο ζωής μας, τις παραγωγικές μας δραστηριότητες, τις ποικίλες εκφάνσεις του πολιτισμού μας, ακόμη και το νόημα της ύπαρξής μας. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε αναζητήσει με τόση ένταση στην αρχιτεκτονική μας παράδοση τις απαντήσεις για πιο ευτυχισμένες πόλεις και κοινότητες.
Σεβασμός στην ομορφιά, βιωσιμότητα, συνεργασία -αυτές είναι οι τρεις λέξεις-κλειδιά που προδιαγράφουν το κοινό μας μέλλον.
Είμαι πεπεισμένη ότι οι αρχιτέκτονές μας, οι καλλιτέχνες μας, οι στοχαστές μας, και περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον οι νέοι μας σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη μπορούν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα καινούργιο, ζωντανό όραμα για μια πιο βιώσιμη, πιο πράσινη, πιο δημιουργική ζωή στις δεκαετίες που θα έρθουν.