Στο Live News του Mega μίλησε ένας από τους πρώτους μηνυτές του Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος, όπως καταγγέλλει, βιάστηκε σε ηλικία 15 ετών από τον σκηνοθέτη, στο σπίτι του.
Σήμερα, ο μηνυτής είναι 25 ετών. Γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Λιγνάδη στα 15 του, σε πλατεία κοντά στο σπίτι του σκηνοθέτη, στο Μεταξουργείο. Ο Λιγνάδης του πρότεινε να συνεχίσουν την κουβέντα στο σπίτι του. Και έτσι έγινε. Την πρώτη φορά κουβέντιασαν, τη δεύτερη, όπως καταγγέλλει, τον κέρασε ποτό και τσιγάρο, ναρκώθηκε και ξύπνησε μετά από ώρες γυμνός στον καναπέ του σκηνοθέτη.
«Δεν ήταν απλά ένα πράγμα που το έκανε μία φορά ή δύο φορές. Ήταν κάτι το οποίο το εξάσκησε, το έμαθε, το έκανε πολύ καιρό».
«Εγώ τον είχα ξεχάσει, γιατί δεν ήθελα να τον θυμάμαι. Ηταν άσχημο αυτό που έγινε και δεν θα επιτρέψω να το πάθει άλλο παιδί. Δεν άντεξα όταν είδα ότι υπήρχαν και άλλα θύματα, και επιβαλλόταν η φωνή μου στην υπόθεση».
«Όταν μιλούσαμε, είδα έναν καλό άνθρωπο σαν τον ρόλο του πατέρα που είχε, μου μίλαγε για πράγματα της Αρχαίας Ελλάδας, μου έλεγε για κάτι πράγματα τα οποία εγώ δεν ήξερα και εγώ είδα ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει γνώση, ξέρει πράγματα, γιατί να μη μιλήσω σε έναν καλύτερο άντρα, που μπορεί και εμένα να με κάνει κάτι καλύτερο;».
Περιγράφοντας τη δεύτερη συνάντησή τους, είπε:
«Όταν βρέθηκα στο διαµέρισµά του καθίσαμε σε έναν καναπέ, µου έβαλε ένα ποτό και µου έδωσε να καπνίσω ένα τσιγαριλίκι. Ξαφνικά, έπειτα από δύο γουλιές ποτού και πριν ακόµη τελειώσω το τσιγάρο, ένιωσα µια υπερβολική έξαψη, αφόρητη ναυτία, τροµερή ζάλη.
Παρέλυσα σ’ ολόκληρο το σώµα µου κι άρχισα να χάνω την επαφή µε το περιβάλλον, να σβήνω κυριολεκτικά. Όταν ξαναβρήκα τις αισθήσεις µου ήμουν γυµνός στον καναπέ, ενώ είχε ήδη ξηµερώσει».
–Σε απείλησε;
-Όχι, εγώ τον απείλησα. Εγώ τον απείλησα, γιατί ένιωσα ότι αυτό δεν ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Δεν είπα ότι δεν το έχω ανάγκη αυτό στη ζωή μου, κατάλαβες; Δεν ήξερα ότι αυτό ήταν κάτι απαράδεκτο, κάτι το οποίο δεν είναι στον κόσμο μου, τι να σου πω. Ήταν βία».
Ο μηνυτής υποστηρίζει ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης, αντιλαμβανόμενος την οργή του 15χρονου, προσπάθησε να τον μεταπείσει, λέγοντάς του ότι είχε καρκίνο.
«Μου είπε ότι είχε καρκίνο του λάρυγγα και μου μίλαγε λες και είχε πάει να πεθάνει, και ότι δεν αντέχει άλλο. Απ’ ό,τι κατάλαβα, είχε απειλήσει κάποια άτομα, αλλά τι να σου πω, εμένα δεν μπόρεσε να με απειλήσει, και δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσει να με απειλήσει εμένα».
«Πλέον, ξέρω ποιος είμαι, δεν τον φοβάμαι»
Στα μάτια δεκάδων παιδιών, ο Δημήτρης Λιγνάδης ήταν μέντορας, καθοδηγητής, ένας θεατράνθρωπος με θεία χαρακτηριστικά. Πίσω από τη βελούδινη κουρτίνα, όπως λένε ωστόσο, κρυβόταν δυσοσμία και ένα καλοστημένο σχέδιο.
«Βεβαίως προσέγγιζε όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, γιατί δεν ήταν απλά ένα πράγμα που το έκανε μία φορά ή δύο φορές. Ήταν κάτι το οποίο το εξάσκησε, το έμαθε, το έκανε πολύ καιρό. Ήταν το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί, ήταν το τελευταίο πράγμα που θα έμπαινε στο μυαλό κάποιου ανθρώπου, μικρού παιδιού».
Όπως υποστηρίζει ο 25χρονος, τα ανήλικα παιδιά που ο σκηνοθέτης προσέγγιζε, είχαν παρόμοιο προφίλ.
«Εκμεταλλευόταν, κάτι έβρισκε πάνω σε κάποιο άτομο. Δεν έκανα παρέα με τον πατέρα μου ποτέ, ούτε με τη μητέρα μου, ήταν η σχέση πολύ αυστηρή και δεν έβγαινα από το σπίτι γενικώς. Δηλαδή, η πρώτη φορά που βγήκα στον δρόμο και μίλησα σε παιδιά ήταν τότε στα δεκατέσσερα, στα δεκαπέντε, η πρώτη φορά που βγήκα έξω».
«Το θέμα με έκανε να αρρωστήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου. Εγώ δεν ήξερα τι ήταν ''panic attack'' (σ.σ. κρίσεις πανικού). Δεν το ήξερα εγώ αυτό».
Σήμερα, ο 25χρονος μηνυτής νιώθει πιο σίγουρος, πιο δυνατός, και έτοιμος να κοιτάξει κατάματα την ημέρα της δίκης τον άνθρωπο που, όπως λέει, του στέρησε βίαια την παιδική αθωότητα.
«Άμα δεν είχα το δικό μου το μέρος στην κοινωνία, και ξέρω τώρα τι κάνω, θα μπορούσε να μη μιλούσα και ποτέ, θα μπορούσα να φοβόμουν ακόμα. Δεν με ενδιαφέρει τώρα τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος. Εγώ ξέρω ποιος είμαι, αυτό είναι το πιο σημαντικό».