Για πρώτη φορά, ο συγγραφέας Κώστας Μ. Σταματόπουλος ανακάλυψε, τον Οκτώβριο του 2017, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το προσωπικό ημερολόγιο της βασίλισσας Φρειδερίκης.
Το αρχείο φυλάσσεται στα Γενικά Αρχεία σε σειρά 35 χειρόγραφων τευχών, και καλύπτει ένα μέρος της πολυτάραχης ζωής της βασίλισσας και συγκεκριμένα τα έτη 1938-1967. Αυτό το υλικό έγινε βιβλίο και κυκλοφορεί σε τρεις τόμους από τις εκδόσεις Καπόν.
Mέσα από τις σελίδες του ημερολογίου, προσφέρεται συγκεκριμένη στερεή γνώση για μια επί δεκαετίες κεντρική μορφή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που, παρά την τεράστια παραφιλολογία, παραμένει διόλου ή ελάχιστα γνωστή. Συνοδεύεται από πλούσιο και ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό.
196 φωτογραφίες αποτυπώνουν την πολύπλευρη κοινωνική δραστηριότητα και δράση της βασίλισσας, όπως επίσης σκηνές από επίσημες τελετές και επισκέψεις της στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, καθώς και οικογενειακά στιγμιότυπα
Για πρώτη φορά έρχονται στο φως συγκεκριμένα, λεπτομερή και μη διαψεύσιμα στοιχεία για μια μορφή της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας που λατρεύτηκε και μισήθηκε όσο κανείς, την βασίλισσα Φρειδερίκη. Το «Ημερολόγιο της βασίλισσας Φρειδερίκης», που φυλάσσεται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους σε σειρά 35 χειρόγραφων τευχών, καλύπτει με σχεδόν καθημερινές καταγραφές το μέγιστο μέρος της δημόσιας και ένα τμήμα της ιδιωτικής ζωής της βασίλισσας επί μια τριακονταετία (1938–1967).
Τα ημερολόγια δεν είναι γραμμένα από την ίδια την βασίλισσα Φρειδερίκη. Απαρτίζονται από τις πυκνές, ενίοτε καθημερινές, ανεπεξέργαστες, δια χειρός καταγραφές της εκάστοτε εν υπηρεσία κυρίας των τιμών: Μαίρης Καρόλου, Ελένης Κορυζή και Ελένης Παπαρηγοπούλου. Η εκάστοτε κυρία των τιμών η οποία συνόδευε την βασίλισσα, σημείωνε στο τέλος της ημέρας τα πεπραγμένα της εν θερμώ, συχνά με λεπτομερείς περιγραφές και ενδιαφέροντα στιγμιότυπα που αποκαλύπτουν την πολύπλευρη όσο και έντονη προσωπικότητα της Φρειδερίκης και τη σχέση της με τον κόσμο.
Σε αρκετές περιπτώσεις είναι φανερό στον αναγνώστη του χειρογράφου ότι η καταγραφή γίνεται σε πλοία ασταθή ή σε σιδηρόδρομο εν κινήσει. Το καθαυτό κείμενο του Ημερολογίου συμπληρώνεται από έγγραφα άλλων φακέλων των Γ.Α.Κ. —αλληλογραφία με υπηρεσίες πάνω σε επί μέρους θέματα κοινωνικής ως επί το πλείστον προνοίας, αλλά και λόγοι της βασίλισσας, γραμμένοι από την ίδια (τα πρόχειρα σώζονται), καθώς και επιστολές της. Ο στόχος της εκδόσεως είναι η δημοσίευση μιας ιστορικής πηγής μεγάλης σημασίας που συμπληρώνει καίρια ένα κενό της πρόσφατης ιστοριογραφίας και θα αποτελέσει την βάση για περαιτέρω επιστημονικές μελέτες.
Γράφει στον πρόλογο ο συγγραφέας:
Ο τίτλος «Ημερολόγιο της βασίλισσας Φρειδερίκης» είναι κυριολεκτικός αλλά και παραπλανητικός. Δεν πρόκειται για προσωπική, εξομολογητικού τύπου, αναφορά των πεπραγμένων ημέρα με την ημέρα ή και των σκέψεων της ίδιας της βασίλισσας, αλλά για καθημερινή σχεδόν, λεπτομερή καταγραφή του δημοσίου και εν μέρει του ιδιωτικού βίου της Φρειδερίκης, γραμμένη από την εκάστοτε κυρία των τιμών που είχε υπηρεσία την ημέρα εκείνη. Η καταγραφή αυτή διανθίζεται ενίοτε από σύντομα περιστατικά που μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε στην προσωπικότητά της και να την καταλάβουμε καλύτερα, μολονότι το παρουσιαζόμενο στο ημερολόγιο έργο μιλά εύγλωττα για τη βασίλισσα ως άνθρωπο. Ακροάσεις, περιοδείες, συσκέψεις και διοικητικά συμβούλια, επιθεωρήσεις σε ιδρύματα, ορισμένες εξ αυτών αιφνιδιαστικές, ταξίδια επίσημα και ιδιωτικά, περιπέτειες υγείας, επεμβάσεις και εγχειρήσεις, εναλλάσσονται με πράγματα πιο ελαφριά, όπως πρόβες φορεμάτων της περίφημης στη δεκαετία του 1950 Αθηναίας ράφτρας Παπαστεφάνου ή του Αιγυπτιώτη μόδιστρου Jean Dessès, αγορές σε καταστήματα των Αθηνών και του εξωτερικού, ή πάλι ψάρεμα πέστροφας στα ποτάμια της Ηπείρου και κυνήγι στην Αυστρία, στην Κερκίνη και στο Δέλτα του Εβρου… Η εικόνα της Φρειδερίκης που σκιαγραφείται είναι βέβαια όχι η εντελής αποτύπωση μιας προσωπικότητας πολυσχιδούς, δυναμικής και δραστήριας, αλλά οπωσδήποτε είναι η πληρέστερη μέχρι στιγμής, εν αναμονή μιας σοβαρής και άρτιας βιογραφίας. Η ύπαρξη του ημερολογίου διαψεύδει, πάντως, τον παλαιότερο ισχυρισμό μου ότι η βασίλισσα αμελούσε να κρατά αρχείο του έργου της. Ευτυχώς ο ιστορικός ή ο μέλλων βιογράφος της θα έχει πλέον στη διάθεσή του μια καίριας σημασίας πηγή».