Τον φόβο και τον τρόμο είχε σκορπίσει συμμορία ανηλίκων στη Θεσσαλονίκη που «ρήμαζε» παρκαρισμένα αυτοκίνητα καταφέρνοντας να αποσπάσει από τους ιδιοκτήτες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, χρεωστικές κάρτες, κινητά και άλλα είδη αξίας.
Για δυο περίπου χρόνια, από το 2021, η συμμορία δρούσε ανεξέλεγκτα καταφέρνοντας δεκάδες «χτυπήματα». Τα μέλη δρούσαν από κοινού αλλά και μεμονωμένα. Σε μία περίπτωση οι ανήλικοι κατάφεραν να αποσπάσουν από το εσωτερικό αυτοκινήτου 100.000 ευρώ, επιταγές χιλιάδων ευρώ, ακόμη και λίρες Αγγλίας (!).
«Έκλεβα γιατί ήθελα να …πιώ καφέ»
Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, στόχευαν σε ακριβά κινητά και χρεωστικές κάρτες, με τις οποίες στη συνέχεια προχωρούσαν σε αγορές. «Ήθελα να πιώ καφέ και έκανα αυτά που έκανα. Δεν το σκέφτηκα αυτό που έκανα», είπε κατά την απολογία του ένας από τους ανηλίκους της συμμορίας, 15 ετών. Αναφέροντας στη συνέχεια: «Πήρα τις κάρτες (σ.σ. χρεωστικές) αγόρασα τσιγάρα και μετά τις πέταξα».
Οι ανήλικοι κατά τη σύλληψή τους αποδέχτηκαν ότι διέπραξαν τις συγκεκριμένες κλοπές δηλώνοντας μετανιωμένοι. Ο ένας απ’ αυτούς φέρεται να είπε ότι έπεσε θύμα εκβιασμού από μεγαλύτερους σε ηλικία, οι οποίοι τον εξώθησαν στις κλοπές.
Χαρακτήρισε τον εαυτό του ως σύγχρονο «Γιάννη Αγιάννη»
«Είμαι μέλος μιας πολύ φτωχής οικογένειας και η μητέρα μου μάλιστα είναι καρκινοπαθής. Αυτό το ευάλωτο κοινωνικό πλαίσιο εκμεταλλεύτηκαν δυστυχώς οι μεγαλύτεροί μου», φέρεται να δήλωσε και χαρακτήρισε τον εαυτό του ως έναν σύγχρονο «Γιάννη Αγιάννη» που προσπαθεί να ενταχθεί στην κοινωνία.
Τα παραπάνω περιστατικά κλοπών είναι μερικά μόνο από τα δεκάδες που καταγράφονται καθημερινά πλέον το τελευταίο διάστημα στη Θεσσαλονίκη και ανά την επικράτεια, όπου σύμφωνα με τους ειδικούς παρατηρείται έξαρση της νεανικής βίας και εγκληματικότητας.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, μόνο τον Σεπτέμβριο του 2023 συνελήφθησαν 1.353 ανήλικοι για διάφορα αδικήματα και σχηματίστηκαν 1.200 δικογραφίες με την πλειονότητα των υποθέσεων να αφορούν στην Αττική.
Κλοπές και ληστείες στην κορυφή του «παγόβουνου» της εγκληματικότητας των ανηλίκων
Στην κορυφή των αδικημάτων βρίσκονται οι κλοπές και οι ληστείες, ακολουθούν οι παραβιάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και οδικής ασφάλειας και στην τρίτη θέση οι σωματικές βλάβες.
Ποινικολόγοι που ασχολούνται με ανάλογες υποθέσεις κάνουν λόγο για μεγαλύτερη ένταση και αγριότητα στην τέλεση των αδικημάτων σε σχέση με το παρελθόν. «Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα ανάμεσα στους ανήλικους έχει πάρει ραγδαία αύξηση. Το κενό στην δημόσια εκπαίδευσης, το ίντερνετ με καταιγισμό εικόνων για εύκολο χρήμα, προβολή, και στημένη μαγκιά (τραγουδιστές που εξυμνούν τη βία, το χρήμα, πνιγμένοι στα ναρκωτικά από παιδική πλέον ηλικία). Τα προβλήματα διαβίωσης της οικογένειας, η έλλειψη οράματος, και η μέγιστη αβεβαιότητα για το μέλλον, οδηγούν τους ανήλικους σε πράξεις παραβατικότητας χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό», αναφέρει στο iefimerida.gr, η δικηγόρος, Ανθούλα Ανάσογλου.
«Ο ηθικός αυτουργός είναι πάντα ένας ενήλικας»
Όπως σημειώνει, δεν πρέπει κανείς να παραβλέπει ότι ο ανήλικος σπάνια θα πάρει κάποια πρωτοβουλία από μόνος του για την εκτέλεση κάποιας εγκληματικής πράξης. «Η στατιστική δείχνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο ηθικός αυτουργός, ο ιθύνων νους, είναι ένας ενήλικας, που φροντίζει με πονηριά και μαεστρία να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ανωριμότητα του εφήβου. Ο ανήλικος παραβάτης ζώντας μια αγωνιώδη καθημερινότητα και πάνω στην ανάγκη του να βασιστεί σε ένα όραμα ώστε να νιώσει κάπως σημαντικός, πέφτει πολύ εύκολα θύμα ενήλικα η συμμορίας ενηλίκων, ο οποίος με μεθοδικότητα και φορτικότητα πείθει Τον ανήλικο στην πραγματοποίηση της εγκληματικής ενέργειας για δική του ωφέλεια», σχολιάζει η κυρία Ανάσογλου.
Απαιτούνται κοινωνικές δομές για τον περιορισμό του φαινομένου
Τονίζοντας, παράλληλα, ότι «η ανήλικη παραβατικότητα πρέπει να μας χτυπάει «καμπανάκι» για σοβαρές δράσεις και τομές στην παιδεία και στην οικογένεια. Είναι πολύ σημαντικός ο θεσμός της παρακολούθησης του ανήλικου παραβάτη από κοινωνική λειτουργό. Μόνο που στην πράξη πάσχει από την έλλειψη προσωπικού. Είναι άμεση ανάγκη οριοθέτησης και στήριξης πρωτοβάθμιων δομών οικογένειας και σχολείου για τον περιορισμό αυτού του φαινομένου που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις».
