Συνταγματική και νόμιμη κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η απόφαση του υπουργού Εργασίας με την οποία εξαιρέθηκαν ορισμένες ειδικότητες εργαζομένων από την υπαγωγή τους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Συγκεκριμένα, στο ΣτΕ είχαν προσφύγει ομοσπονδίες, σωματεία κ.λπ. εργαζομένων στην υαλουργία, την τσιμεντοβιομηχανία, στη διακίνηση τσιμέντου, στα λατομεία αδρανών υλικών, στη χημική βιομηχανία, στην κατεργασία ελαστικών και πλαστικών, στον κινηματογράφο, κ.ά. και ζητούσαν να ακυρωθεί η υπ' αριθμ. Φ10221/οικ. 26816/929/30.11.2011 απόφαση του υπουργού Εργασίας που αφορούσε τις βαριές και ανθυγιεινές εργασίες κατά το σκέλος εκείνο που εξαιρέθηκαν από την υπαγωγή στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα ορισμένες ειδικότητες εργαζομένων μελών των σωματείων τα οποία είχαν προσφύγει στο ΣτΕ.
Η επταμελής σύνθεσης του Α' Τμήματος του ΣτΕ, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Αναστάσιο Γκότση και εισηγήτρια τη σύμβουλο Παρασκευή Μπραίμη, με 4 αποφάσεις της (508-511/2019) απέρριψε ως αβάσιμες όλες τις αιτήσεις ακύρωσης των σωματείων.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ, στο υπουργείο Εργασίας συστάθηκε ειδική επιτροπή προκειμένου να γνωμοδοτήσει με καθορισμένα κριτήρια για την υπαγωγή εργασιών και ειδικοτήτων και χώρων εργασίας στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις, το 2010 υπεγράφη το «μνημόνιο συνεργασίας», το οποίο προέβλεπε διαρθρωτικές δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων στο κεφάλαιο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης ήταν ο περιορισμός του καταλόγου των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
Ακολούθησε το νέο ασφαλιστικό σύστημα (νόμος 3863/2010), καθορίστηκε ο πίνακας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, αφού πρώτα ακούστηκαν και οι απόψεις της ΓΣΕΕ, ΓΕΣΕΒΕΕ, κ.λπ. και στη συνέχεια σε ορισμένες περιπτώσεις επανεξετάστηκε ο πίνακας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και εντάχθηκαν ειδικότητες που είχαν αρχικά εξαιρεθεί.
Τέλος, το ΣτΕ απέρριψε τόσο τους ισχυρισμούς των σωματείων περί παράβασης των συνταγματικών αρχών της ισότητας, της αναλογικότητας και της κρατικής μέριμνας στην κοινωνική ασφάλιση λόγω θέσπισης αυστηρότερων κριτηρίων, κ.λπ., όπως και τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση εκδόθηκε κατά πλάνη περί τα πράγματα, όσο και τις αιτήσεις ακύρωσης που είχαν καταθέσει.