Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος που είχε σοκάρει την Ελλάδα όταν αποκαλύφθηκε το 1987 πως ήταν ο «εγκέφαλος» της «Εταιρίας δολοφόνων», μιας σπείρας που δολοφονούσε ηλικιωμένους προκειμένου να τους πάρει την κληρονομιά.
Σύμφωνα με το dikastiko.gr o πρώην Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Παπαδόπουλος απεβίωσε σε ηλικία 82 ετών, περνώντας τα χρόνια μετά την αποφυλάκισή του στο Μενίδι, ενώ τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Αγία Ολγα».
Τα εγκλήματα της Εταιρίας δολοφόνων που σόκαραν την Ελλάδα
Ο Παπαδόπουλος φαινόταν ως ένας πολίτης υπεράνω υποψίας, ωστόσο τα εγκλήματά του σόκαραν τον πανελλήνιο. Πολιτικός, οικογενειάρχης με τρία παιδιά, είχε ένα παρανοϊκό σχέδιο το οποίο έβαλε σε εφαρμογή στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, ψάχνοντας ηλικιωμένους ως υποψήφια θύματα, με σκοπό να τους πάρει την περιουσία τους.
Κυρίως στο στόχαστρο ήταν ηλικιωμένοι που δεν είχαν κοντινούς (ή και καθόλου) συγγενείς, αλλά και παράλληλα σημαντική ακίνητη περιουσία. Αφού τους προσέγγιζαν και εξασφάλιζαν την εμπιστοσύνη τους, πλαστογραφούσαν τις διαθήκες τους και μετά τους σκότωναν.
Με την συνεργεία συμβολαιογράφων, ψευδομαρτύρων, ακόμη και δικαστικών επιμελητών, ολοκληρώνονταν οι αρπαγές των περιουσιών μετά και την δημοσίευση των διαθηκών, με τον Παπαδόπουλο και τους συνεργούς του (μεταξύ άλλων οι Βασίλης Πλατανιώτης, Νικόλαος Πέππας, Ιωάννης Πάμπρης, Γιώργος Ξανθόπουλος, Γεωργία Παπανικολάου).
Τα θύματα της εταιρίας δολοφόνων
Σε έξι χρόνια δράσης, η σπείρα δολοφόνησε 8 ανθρώπους και άρπαξε την περιουσία τους, πριν αποκαλυφθούν τα εγκλήματά τους. Το πρώτο θύμα ήταν ο Βασίλης Ελευθεριάδης, ο οποίος τύγχανε να ήταν θείος της γυναίκας του και νονός του γιου του, ο οποίος ορίστηκε κληρονόμος της περιουσίας του μετά από επέμβαση της «εταιρείας» στη χειρόγραφη διαθήκη του.
Δεύτερο θύμα ήταν η 67χρονη Λάουρα Πάντου η οποία βρέθηκε νεκρή σε άλσος του Κολωνακίου, ενώ δύο μήνες μετά, βρέθηκε νεκρή και η 70χρονη θεία της, Ελλη Βεργιοπούλου στο διαμέρισμα που έμεναν μαζί.
Η Βεργιοπούλου όριζε ως κληρονόμους της 46 γυναίκες, εκ των οποίων και οι δύο κόρες του Παπαδόπουλου. Με έναν ειδικό όρο που υπήρχε στη διαθήκη, αν κάποια από τις επικαρπώτριες πέθαινε ή αποποιούνταν την κληρονομιά η επικαρπία περνούσε στις υπόλοιπες και «συμπτωματικά» οι υπόλοιπες δύο γυναίκες αποποιήθηκαν την επικαρπία. Η διαθήκη είχε συνταχθεί ενώπιον συμβολαιογράφου και τριών μαρτύρων, που εμφανίστηκαν ως μάρτυρες και στη διαθήκη ενός άλλου θύματος, του Χαράλαμπου Τυπάλδου.
Επόμενο θύμα ήταν η 65χρονη Ευφροσύνη Φραγκουλάκη, θεία της Παπανικολάου, η οποία την σκότωσε, χτυπώντας την με μια πέτρα στο κεφάλι. Ήταν μάλιστα τέτοιο το θράσος της, που είχε καταθέσει αγωγή στην νεκρή θεία της, υποστηρίζοντας ότι έφυγε στο εξωτερικό χωρίς να της καταβάλει τα δεδουλευμένα τεσσάρων ετών για τη φροντίδα που της παρείχε.
Ως θύματά τους κατεγράφησαν, επίσης, οι Αγ. Kαλαφάτης και Στ. Μπρουζάκης, ενώ, λίγο πριν από τη σύλληψή τους σχεδίαζαν τη δολοφονία του ζεύγους Πεντάζου στην Αμαλιάδα. Το τελευταίο θύμα της «εταιρείας δολοφόνων» ήταν ο Χαράλαμπος Τυπάλδος, 84 ετών, εφοπλιστής, που βρέθηκε νεκρός το 1986 στο γραφείο του στην Ακτή Τζελέπη. Το άκουσμα της διαθήκης του ωστόσο κίνησε υποψίες καθώς υπήρχε το όνομα της κόρης και της συζύγου του Ν. Πέππα, που ελάχιστοι από το περιβάλλον του εκλιπόντα γνώριζαν καθώς μόλις δύο μήνες πριν είχε μπει στην ζωή του.
Η αποκάλυψη της «Εταιρείας δολοφόνων» και η δίκη
Μετά την δημοσίευση της διαθήκης του Τυπάλδου, η οικογένειά του ανέθεσε σε ιδιωτικό ερευνητή, τον Κ. Σπύρου, τη διερεύνηση της υπόθεσης. Γρήγορα άρχισαν να αποκαλύπτονται τα γεγονότα και η σπείρα συνελήφθη.
Στην διάρκεια της δίκης, οι κατηγορούμενοι έδειχναν αμετανόητοι, με τον Παπαδόπουλο να λέει ότι «αν υπήρχαν 100 εταιρείες δολοφόνων, η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη», καθώς και πως «οι κλοπές και οι ληστείες, είναι κοινωνικές πράξεις. Τα άλλα είναι λόγια».
Ισχυριζόταν μάλιστα πως τα χρήματα τα μοίραζε σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη, παρουσιάζοντας τον εαυτό του σαν τον «Ρομπέν των φτωχών», αλλά στην απολογία του, παραδέχτηκε τις πράξεις του λέγοντας ότι «είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά, φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο». Ο Παπαδόπουλος είχε καταδικαστεί αρχικά σε θάνατο, αλλά η απόφαση δεν εκτελέστηκε ποτέ και καταδικάστηκε σε ισόβια πριν βγει τελικά το 2009. Το 2011 κατηγορήθηκε πάλι για την αρπαγή μιας γυναίκας επιστρέφοντας για ένα μικρό διάστημα στις φυλακές.
Οι υπόλοιποι έξι συγκατηγορουμένοι του καταδικάσθηκαν ανάλογα με το βαθμό συμμετοχή τους στα εγκλήματα. Ο υπαρχηγός σε δις ισόβια και 13,5 χρόνια κάθειρξη, ενώ οι υπόλοιποι από 12 έως 22,5 χρόνια, ανάλογα την συμμετοχή τους στα εγκλήματα. Ενας εκ των δραστών, αυτοκτόνησε στην φυλακή.