Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 82 ετών ο σπουδαίος σχεδιαστής Γιάννης Τσεκλένης.
Ο Γιάννης Τσεκλένης, ένας πραγματικά μεγάλος άνθρωπος της μόδας, ο οποίος ήταν ο πρώτος που άνοιξε για τους Ελληνες σχεδιαστές το δρόμο για το εξωτερικό. Δημιουργώντας από νωρίς μια ταυτότητα στις δημιουργίες του ξεχώρισε και αγαπήθηκε τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, με τις δημιουργίες του να πωλούνται σε δεκάδες χώρες του εξωτερικού.
Εμπνεόταν για τα σχέδια των ρούχων του αλλά και των υφασμάτων του από την Ελλάδα, τον ελληνικό πολιτισμό τον οποία κατάφερε να κάνει μόδα και να τον εξάγει στο εξωτερικό.
Για το έργο του είχε λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις ανάμεσα στις οποίες τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος, το Χρυσό Μετάλλιο της Μόδας από το Ελληνικό Ινστιτούτο Μόδας, την Κόρη των Κυκλάδων από το Ελληνικό Κέντρο Μόδας και το βραβείο Δίολκος της Ελληνικής Ακαδημίας Marketing.
Ήταν παντρεμένος με την Έφη Μελά και είχε ένα γιο τον Κωνσταντίνο, γνωστό εννοιολογικό καλλιτέχνη και κινηματογραφιστή.
Η ανακοίνωση του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος
Το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα εξέδωσε ανακοίνωση για τον θάνατο του Γιάννη Τσεκλένη.
Γιάννης Τσεκλένης: Εβγαζα τα τρεντς από το μυαλό μου...
Για τα πρώτα του βήματα στη μόδα, ο Γιάννης Τσεκλένης είχε πει πριν από λίγους μήνες μιλώντας στο Bovary.gr: «Πριν πεθάνει ο πατέρας μου, μου έδωσε μια ευλογία, ευχή και κατάρα μαζί: “Mην αφήσεις τη μόδα. Τα τελευταία πέντε χρόνια ό,τι αγοράζεις μετά από έξι μήνες το έχει η couture στο Παρίσι, χωρίς να το ξέρεις”. Πώς; Εμείς βλέπαμε τις συλλογές με τα υφάσματα νωρίτερα κι εγώ έκανα μια ανάλυση του τι πουλιέται και προέβλεπα, ας πούμε, τι έρχεται. Σαν μάρκετινγκ. Εβγαζα τα trends από το μυαλό μου. Σαν να είχα ένα μελλοντολογικό μάτι στη μόδα για το επόμενο χρονικό διάστημα.
«Φυσικά ασχολήθηκα με το κατάστημα, αλλά δεν με χωρούσε. Ημουν σαν μια βόμβα. Πού να με χωρέσουν τα πενήντα τετραγωνικά ή οι κυρίες. Κι έτσι σκέφτηκα να κάνω μια πρώτη σειρά από σχέδια για υφάσματα για το μαγαζί. Τα έδειξα και σε διάφορους άλλους, χωρίς ανταπόκριση. Μόνον ο Ντίμης ο Κρίτσας “τσίμπησε” και μου πρότεινε να μπούμε στο Φεστιβάλ του Λαμπράκη για το περιοδικό Μόδα».
«Σ΄αυτή την πρώτη συλλογή αισθανόμουν το χρέος να δώσω ένα ελληνικό στοιχείο. Κι έτσι έφτιαξα τα Κύματα -Waves. Μέσα σε 48 ώρες , ζήτησε να δει την συλλογή η Ελίζαμπεθ Αρντεν, αυτοπροσώπως. Και η 87χρονη Ελίζαμπεθ την αγοράζει όλη -υφάσματα, αλλά και τα πατρόν του Κρίτσα. Η αίσθηση ότι μπόρεσες, από την άσημη, σ΄ αυτόν τον τομέα Ελλάδα, να κουνήσεις ένα φυλλαράκι του Μανχάταν, σε έκανε να νοιώθεις ότι κατέκτησες την πόλη. Δούλεψα φέρνοντας αίγλη από το εξωτερικό στην Ελλάδα. Πρώτα ήταν οι βιτρίνες στο Λονδίνο, 120 μαγαζιά, καταχωρήσεις, διαφημίσεις, editorial και μετά εδώ. Αργησα πολύ να κάνω βιομηχανική μονάδα στην Ελλάδα, ενώ είχα στο εξωτερικό».
Για το μεγάλο πρόβλημα υγείας που είχε αντιμετωπίσει, ο Γιάννης Τσεκλένης είχε πει μιλώντας στο Bovary.gr. «Οταν άκουσα την λέξη μελάνωμα δεν κατάλαβα ότι ήταν ο θάνατος φτιαγμένος μέσα σε μια φακίδα. Ηταν το ΄75. Πήγα στον γιατρό, τον μακαρίτη τον Ζαμπάκο, δερματολόγο-ογκολόγο και μου είπε να το βγάλουμε το ταχύτερο. Μέσα στις επόμενες ημέρες πήγα στο Μemorial, στον κορυφαίο γιατρό για το μελάνωμα και μου το αφαίρεσε αμέσως. Ο καρκίνος ήταν πάνω από το τρίτο στάδιο. Εκανα μια μεγάλη αφαίρεση και στη συνέχεια ανοσοθεραπεία σε πειραματικό στάδιο. Ημουν το 46ο πειραματόζωο. Ισως αυτό να με έσωσε. Οταν μετά από ενάμιση χρόνο βρέθηκε τοπική υποτροπή στο γάγγλιο που είχε πειραχτεί, μάλλον την είχε αντιμετωπίσει η ανοσοθεραπεία… Αλλά ο γιατρός δεν μπορούσε να πάρει το ρίσκο και να μην μου αφαιρέσει όλο το σύστημα. Ενάμιση χρόνο μετά πήγα κι έκανα αυτή την τεράστια επέμβαση, ώμο, ωμοπλάτη, κλείδα, τα πάντα…».
Η Νέα Υόρκη
«Πήγα στη Νέα Υόρκη. Πριν πάω ρώτησα τον γιατρό μου, τι ποσοστά ζωής έχω. Για τον πρώτο χρόνο, μου είπε, είναι σαν μια ζαριά στο τάβλι, ένα ποσοστό γύρω στο 5%…
Πήγα στη Νέα Υόρκη, μόνος. Αλλά οι δουλειές δεν με περίμεναν. Επρεπε να κάνω κάτι για να ζήσω. Είχα φύγει με τρεις χιλιάδες δολάρια. Η Εφη ήρθε αργότερα. Αρχισα όμως να κερδίζω. Ηταν δύσκολο γιατί και οι Αμερικανοί ήξεραν για το θέμα της υγείας μου, οπότε πως θα επένδυαν; Ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που επένδυσε πάνω μου και με πίστεψε ήταν ο Γιάννης ο Γεωργακάς του Μινιόν».
Τα εικονοκλαστικά σχέδια του Τσεκλένη
Τότε έπρεπε να κάνεις πράγματα εικονοκλαστικά. Εγώ αντέγραψα τα bold χρώματα του Εmilio Pucci, τον οποίο θεωρώ μάστερ, χωρίς όως να τον αντιγράψω. Συνέχισα κάνοντας κάθε έξι μήνες και κάτι διαφορετικό. Ημουν εραστής του χρώματος, εκτός από μια ασπρόμαυρη συλλογή εμπνευσμένη από τον Γαΐτη και μια ολόασπρη, το ΄85 για την Αμερική, χωρίς πριντ. Μπήκα και στα ανδρικά».
Οι στολές της Ολυμπιακής δια χειρός Τσεκλένη
«Στην Ολυμπιακή έφτιαξα πρώτα τις στολές για την πρώτη θέση και όταν τις είδε ο Ωνάσης μου ζήτησε να τις αναλάβω όλες. «Μα έχουμε τον Pierre Cardin», του είπαν οι συνεργάτες μου. «Εγώ θέλω τον δικό μας», είπε».