Ανάμεσα σε όλα αυτά που γράφονται και ακούγονται για τη ζωή και το έργο του μεγάλου εκλιπόντος συνθέτη Μίμη Πλέσσα, αξίζει να προστεθούν και αυτά τα πέντε σημεία, που είτε δεν είναι ευρέως γνωστά είτε δεν έχουν τονιστεί όσο πρέπει.
Το ότι ο Μίμης Πλέσσας ήταν αυτοδίδακτος στη μουσική, για παράδειγμα, δεν είναι μια απλή λεπτομέρεια.
Αν σκεφτείς το τεράστιο έργο που άφησε, όλα όσα δημιούργησε ως μαέστρος, βιρτουόζος πιανίστας και συνθέτης, αυτή η «λεπτομέρεια», το γεγονός πως έμαθε μόνος του μουσική, δείχνει το τεράστιο μέγεθος του ταλέντου. Οι «λεπτομέρειες» είναι που σκιαγραφούν καλύτερα το πορτρέτο αυτού του γλυκύτατου και χαρισματικού ανθρώπου. Εμείς, αναφέρουμε πέντε. Υπάρχουν βέβαια πολλές άλλες, που θα εντοπιστούν από τους μελετητές και τους βιογράφους.
- Ο Μίμης Πλέσσας στη μουσική ήταν αυτοδίδακτος, δεν είχε κάνει σπουδές. Σπούδασε χημικός, και χημικό ήθελαν να τον δουν οι γονείς του. Η μητέρα του, όταν κατάλαβε πως ο γιος της αγαπούσε πολύ τη μουσική, του είχε πει «Παιδί μου, ευχή και κατάρα σου δίνω… μη γίνεις μουσικάντης». Ο Πλέσσας αργότερα έλεγε: «Να ’ναι καλά η ψυχούλα της, μουσικάντης δεν έγινα, και τους μουσικάντες τους έκανα μουσικούς... Όμως, της έκανα το χατίρι, και με καμάρι το λέω, είμαι αυτοδίδακτος μουσικός, αλλά πολύ μορφωμένος επιστήμονας. Πήγα στο Πανεπιστήμιο και σπούδασα Χημεία. Πήγα στην Αμερική και πήρα διδακτορική εργασία. Έγινα επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών».
2. Είκοσι εννέα χρόνων, ήταν ήδη περιζήτητος στα αθηναϊκά πάρτι, παίζοντας swing και λίγο αργότερα ροκ εν ρολ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Αθηναϊκής Λέσχης» που μαζί με την «Ιπτάμενη Παράγκα» αποτελούν τους δύο κυριότερους συλλόγους της εποχής, όπου εγγράφονται νέοι με καλλιτεχνικές ανησυχίες, και με μεγάλη διάθεση για μοντέρνο χορό. Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Απογευματινή» (23 Δεκεμβρίου 1953) αναφέρεται πως ο Μίμης Πλέσσας, κάθε βράδυ, στην αίθουσα της Αθηναϊκής Λέσχης, «χαρίζει τις μελωδίες του, ώστε τα μέλη της Λέσχης χορεύουν μέχρι τας πρωινάς ώρας». Μεταξύ των 240 μελών της Αθηναϊκής Λέσχης αναφέρονται οι Γιώργος Κατσαρός, Ζωίτσα Κουρούκλη, Αλέξανδρος Λυκουρέζος, Σπύρος Μερκούρης και η Σταρ Ελλάς Νταίζη Μαυράκη.
3. Υπήρξε από τους πρώτους που «πάντρεψαν» την παράδοση με μοντέρνους ήχους της εποχής του. Συγκεκριμένα, το 1966, ο Μίμης Πλέσσας διασκεύασε 10 ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς σε ρυθμούς τζαζ και σε ρυθμούς άλλων νεανικών ακουσμάτων (shake, bossa nova κ.ά). Αυτές οι πρωτοποριακές διασκευές περιλάμβαναν παραδοσιακά τραγούδια, όπως: το «Λεμονάκι», «Ο Μενούσης», «Καραγκούνα», «Καράβι απ’ τη Χιό», και άλλα γνωστά. Το αποτέλεσμα καταγράφεται στον δίσκο «Greece goes Modern».
4. Την πρώτη του μουσική συνέθεσε σε ηλικία 6 χρόνων, στην κηδεία της γιαγιάς του. Κάτω από έντονη θλίψη για την απώλεια της γιαγιάς που υπεραγαπούσε, κάθισε για πρώτη φορά στο πιάνο που υπήρχε σπίτι (έπαιζε σε αυτό η μητέρα του) και -όπως διηγούταν ο ίδιος- έπαιξε μια λυπημένη μελωδία, χωρίς να ξέρει μουσική. Τα δάχτυλά του, που δεν είχαν ξαναγγίξει τα πλήκτρα, τα οδήγησε γρήγορα -μετά από μικρό πειραματισμό- το έμφυτο ταλέντο του.
5. Ένας δίσκος του Μίμη Πλέσσα, που σε ελάχιστους είναι γνωστός, είναι το άλμπουμ «Εκείνη τη Νύχτα». Τα τραγούδια (σε μουσική Μίμη Πλέσσα και ποίηση Γιώργου Καλαμαριώτη) αναφέρονται στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, στην ηρωική εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο 1973 και ένα στον Νικηφόρο Μανδηλαρά. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε αμέσως μετά την πτώση της χούντας, και στο οπισθόφυλλο υπάρχει σημείωμα του Βασίλη Βασιλικού, που μεταξύ άλλων αναφέρει: «Με συγκίνηση δέχομαι την τιμή να προλογίσω αυτό το έργο, που ξετυλίγοντας με ευρηματικό τρόπο στο πρώτο μέρος του μέρος, όλο εκείνο το "ξέφτισμα" που προηγήθηκε της δικτατορίας, φτάνει στις μέρες του σκοταδισμού, στη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής, "σ' εκείνη τη νύχτα" που έφερε την αυγή!»