Στις σχολές δημοσιογραφίας δίδασκαν το κλισέ: Είδηση δεν είναι αν ένας σκύλος δαγκώσει έναν άνθρωπο, αλλά αν ένας άνθρωπος δαγκώσει σκύλο. Τώρα που ο άνθρωπος μαχαιρώνει σκύλο;
Τώρα που τον χτυπάει με σκουπόξυλα; Τώρα που ο άνθρωπος του κόβει τα γεννητικά όργανα με τανάλια;
Τώρα που ο άνθρωπος βασανίζει ή σκοτώνει γατάκια;
«Κείνη τη νύχτα σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι», όπως έγραφε ο Λουντέμης.
Φρίκη, τρέλα, σαδισμός. Περιπτώσεις κακοποίησης ζώων τόσο αδιανόητα αηδιαστικές που δείχνουν πολλά για τη νοοτροπία και τον ψυχισμό των δραστών.
Ως λαός, έχουμε μια περίεργη σχέση με τα ζώα: Μια σχέση αγάπης και μίσους, συνήθως δε συμφέροντος ή εκμετάλλευσης.
Από τα ομηρικά βόδια του Γηρυόνη και τις αγελάδες του Ηλιου μέχρι την αφοσίωση του σκύλου του Οδυσσέα, του Αργου, που τον περίμενε τόσο πιστός όσο και η Πηνελόπη (αν και για την τελευταία υπάρχουν έλλογες αμφιβολίες).
Σε πολλά χωριά της Ελλάδας αποκαλούν τα ζώα «πράματα» («πάμε για τα πράματα», λένε, όταν θέλουν να τους αλλάξουν θέση στο δέσιμο για να μην τα κάψει ο ήλιος ή να τα ποτίσουν). Ζώο = «πράγμα» για εκείνους. Παρότι είναι εξαιρετικά χρήσιμα για την επιβίωσή τους.
Συμφεροντολογικά, κάποιοι θεωρούν μάλιστα τα ζώα ανώτερα και από τις γυναίκες! Όπως έλεγε στην ταινία «Η κυρά μας η Μαμή» ο χωρικός στον έκπληκτο Ορέστη Μάκρη, που τον ξεσήκωσαν νυχτιάτικα να ξεγεννήσει μια αγελάδα ενώ εκείνος νόμιζε ότι θα ξεγεννούσε τη γυναίκα του: «Και τι είναι η γυναίκα, ρε κουμπάρε, μπροστά στη γελάδα; Οι γυναίκες όλες τσάμπα είναι και άμα τις πάρεις σου δίνουνε και προίκα από πάνω. Αει όμως να πάρεις μια γελάδα, να δεις τι γίνεται, κουμπάρε!».
Ζούσαν λοιπόν από τα ζώα, αλλά τα μεταχειρίζονταν σαν σκλάβους. Από το παστούρωμα μέχρι τις βαριές αλυσίδες στις αρκούδες που έσερναν οι αρκουδιάρηδες τη δεκαετία του ’50 και του ’60. Και από τα γαϊδουράκια της Σαντορίνης μέχρι τις κτηνωδίες σε σκυλιά και γατιά. Τα ζώα, γι’ αυτούς, δεν έχουν ψυχή, είναι μόνο εργαλεία... Δουλειάς ή ξεσπάσματος απωθημένων.
Στις ανατριχιαστικές εικόνες που βλέπουμε καθημερινά, μία είναι η απάντηση, για να τελειώνουμε με δαύτους: Εξομοίωση τώρα των ποινών για αδικήματα κατά των ζώων με εκείνες που ισχύουν για τους ανθρώπους. Φόνος σκυλιού να ισοδυναμεί με φόνο ανθρώπου. Κακοποίηση αδέσποτου ή δεσποζόμενου να ισούται με κακοποίηση ανθρώπου. Τελεία και παύλα.
Υ.Γ.: Τώρα που το ξανασκέφτομαι, πόσο δίκιο είχε ο Τζον Στάινμπεκ όταν έγραφε: «Εχω δει ένα βλέμμα στα μάτια των σκυλιών, ένα φευγαλέο βλέμμα παιχνιδιάρικης περιφρόνησης, και είμαι σίγουρος πως τα σκυλιά βασικά πιστεύουν πως οι άνθρωποι είναι χαζοί».