Η ΛΕΑ (Λωρίδα Εκτακτης Ανάγκης) στην Ελλάδα προφανώς έχει μεταφραστεί ως Λωρίδα Εγωιστών Αυτοκινητιστών. Δεν εξηγείται διαφορετικά η στάση των Ελλήνων οδηγών σε καθημερινή βάση να οδηγούν στη λωρίδα που μπορεί να σώσει κάποιον συνάνθρωπό μας ή ακόμα και τους ίδιους, επειδή απλώς τους βολεύει.
Βέβαια, στην Ελλάδα που κυριαρχεί η ψευτομαγκιά, το «ωχ αδερφέ μου» και το εις την υγεία των κορόιδων, έχει καταντήσει να θεωρείται κάτι φυσιολογικό το να παρανομείς στον δρόμο και να μην τιμωρείσαι.
Οταν όμως έρχεται ο αποκλεισμός της Εθνικής Οδού, οι μάγκες οδηγοί της ΛΕΑ, αλλά και αυτοί που θεωρούν ότι οι αντιολισθητικές αλυσίδες είναι στην καλύτερη περίπτωση διακοσμητικό ντεκόρ του πορτμπαγκάζ του ΙΧ, ξεκινούν το άλλο τροπάριο. «Πού είναι το κράτος;», «δεν μπορούν να φτιάξουν έναν δρόμο;», «με πέντε πόντους χιόνι κλείνει ο δρόμος», «κράτος-μπανανία» κ.λπ. κ.λπ.! Ολοι τα έχουμε ακούσει, οι περισσότεροι, δε, τα έχουμε πει κιόλας. Αυτοκριτική όμως δεν κάνει ποτέ κανένας μας.
Στη χώρα λοιπόν που το πορτοκαλί φανάρι είναι απλώς η προέκταση του πράσινου, οι διαβάσεις των ΑμεΑ είναι η καβάντζα για παρκάρισμα, έτσι και η ΛΕΑ είναι η λωρίδα για τους μάγκες και τους βιαστικούληδες, για όσους θεωρούν τους υπολοίπους κορόιδα που περιμένουν μποτιλιαρισμένοι να ανοίξει ο δρόμος.
Προφανώς και τη Δευτέρα την τελική ευθύνη για το μπάχαλο με το κλείσιμο της Εθνικής Οδού την έχει ο κρατικός μηχανισμός και όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτόν (Τροχαία, υπουργεία, αυτοκινητόδρομοι).
Σε κάθε οργανωμένο κράτος, όταν απαγορεύεται η κυκλοφορία βαρέων οχημάτων και φορτηγών, ΔΕΝ κυκλοφορεί κανένα από αυτά τα οχήματα. Είναι μάλιστα ευθύνη της Τροχαίας να το ελέγξει και να φροντίσει να τηρηθεί. Προφανώς η Τροχαία δεν το έκανε, άρα εδώ είναι το πρώτο κομμάτι του παζλ της ταλαιπωρίας.
Δεύτερο κομμάτι του παζλ (μένει και να αποδειχθεί) είναι η αργοπορία με τις αλατιέρες που δεν είχαν περάσει από τον δρόμο, ενώ ο καιρός αγρίευε, αλλά προσπάθησαν να φτάσουν στο σημείο κατόπιν εορτής.
Και ερχόμαστε τώρα στα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ του μπάχαλου, του αλαλούμ και της ταλαιπωρίας. Εμείς οι οδηγοί και η δυστυχώς ανύπαρκτη ή ελλιπέστατη κοινωνική μας παιδεία!
Εδώ και μέρες οι μετεωρολόγοι έδιναν μάχη στα ΜΜΕ για το πού και πότε θα χιονίσει. Αρα όλοι είχαν ενημερωθεί.
Παρ' όλα αυτά, ελάχιστοι ήταν αυτοί που αποφάσισαν είτε να φύγουν νωρίτερα για τον προορισμό τους, είτε να αφήσουν να ηρεμήσει η κακοκαιρία και να ξεκινήσουν αργότερα.
Το αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσει μια μαζική έξοδος την ώρα που το χιόνι έπεφτε άφθονο.
Και αυτό, όμως, σε μια κανονική χώρα δεν θα ήταν πρόβλημα, αν όλοι όσοι ταξίδευαν οδικώς είχαν αντιολισθητικές αλυσίδες και ήξεραν πώς να τις τοποθετήσουν!
Ακόμα κι αν ήμασταν ευσυνείδητοι και είχαμε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για μια πιθανή συνάντηση με τον χιονιά, πάλι θα είχαμε πρόβλημα.
Με ποιον; Με τον κακό, κακομαθημένο εαυτό μας. Αυτόν που μας λέει «έλα γράψ' τους όλους στα παλιά σου τα παπούτσια και μπες δεξιά (στη ΛΕΑ). Πέρνα τα κορόιδα να πας γρήγορα στο χωριό ή στο σαλέ για τσίπουρα»!
Κάπου εκεί τοποθετείται και το τελευταίο κομμάτι του παζλ.
Η χιονόπτωση αγριεύει, νταλίκες διπλώνουν, οδηγοί ΙΧ κοιτούν τις αλυσίδες σαν να πρόκειται για τον κύβο του Ρούμπικ, οι «μάγκες» μπαίνουν στη ΛΕΑ και το μποτιλιάρισμα επεκτείνεται και εκεί. Τότε έρχεται η Τροχαία και αποφασίζει να κλείσει τον δρόμο.
Το παζλ της ταλαιπωρίας ολοκληρώθηκε!
Τώρα ούτε αλατιέρες, ούτε γκρέιντερ, ούτε και ασθενοφόρα μπορούν να περάσουν.
Ετσι καταφέρνουμε κάθε χρόνο η Ελλάδα να κόβεται στα δύο.
Και τότε φυσικά φταίνε ΟΛΟΙ οι άλλοι και μόνο αυτοί. Η εκάστοτε κυβέρνηση, η Τροχαία, η Περιφέρεια κ.λπ. κ.λπ., αλλά όχι εμείς οι οδηγοί. Προφανώς και δεν είναι όλοι οι οδηγοί έτσι, αλλά δυστυχώς, λίγο ή πολύ, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κάνει παραβάσεις μικρές ή μεγάλες στον δρόμο.
Γι' αυτό ας αναρωτηθούμε για μια στιγμή και ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Αν όλοι όσοι ήταν χθες στην Εθνική Οδό ήταν σωστοί, τηρούσαν τον ΚΟΚ, όπως και οφείλουν στο ακέραιο, τότε η ταλαιπωρία μπορεί να ήταν από ανύπαρκτη έως και ελάχιστη.
Ας βάλουμε ένα τέλος στο… και συνεχίζω να οδηγώ στη ΛΕΑ.
Καλή Χρονιά σε όλους!