Στη θάλασσα των Κυκλάδων κολυμπούν πλέον, ελεύθερες και υγιείς, η Λένα και η Νικόλ, οι μεσογειακές φώκιες που είχαν βρεθεί ορφανές μόλις λίγων ημερών, στην Αργολίδα και στην Εύβοια.
Οι δύο φώκιες παρέμειναν επί 4 μήνες στο Κέντρο Περίθαλψης Μεσογειακής Φώκιας της MOm στα Σπάτα. «Έχοντας χωριστεί από τις μητέρες τους στην κρίσιμη ηλικία της μίας και τριών εβδομάδων αντίστοιχα, δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν καθώς εξαρτιόταν ακόμα από την μητρική φροντίδα και τον θηλασμό.
Με πολύ έντονα σημάδια αδυναμίας, αφυδάτωσης και κακής διατροφικής κατάστασης κατά τον εντοπισμό τους από κατοίκους των περιοχών, η μεταφορά τους στο Κέντρο Περίθαλψης κρίθηκε αναγκαία και απεδείχθη σωτήρια για τα δύο ζώα» αναφέρεται σε ανακοίνωση της MOm/Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας.
Πώς πήραν τα ονόματά τους οι δύο φώκιες
Η Λένα (μεγαλύτερη από τη Νικόλ κατά περίπου 6 μέρες) έφτασε τα 57.4 κιλά ενώ η Νικόλ τα 55 κιλά. Οι τελικές εξετάσεις τους ήταν εξαιρετικά καλές και έτσι πήραν το πράσινο φως για επανένταξη στο φυσικό τους περιβάλλον. Οι φώκιες απελευθερώθηκαν υγιέστατες στις Κυκλάδες όπου και εδρεύει μια από τις σημαντικότερες αποικίες μεσογειακής φώκιας στο Αιγαίο λόγω των θαλάσσιων σπηλαίων που χρησιμοποιεί το είδος για ξεκούραση και αναπαραγωγή.
«Τα ζώα παίρνουν τα ονόματα των ανθρώπων που έχουν βοηθήσει στη διάσωσή τους, δείχνοντας ενδιαφέρον γι’ αυτά όπως η κ. Λένα, στο Πόρτο Χέλι, η οποία φιλοξένησε στο σπίτι της επιστήμονες της Mom τις μέρες που εντοπίστηκε το ορφανό φωκάκι» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της MΟm Πάνος Δενδρινός.
Οι φώκιες Λένα και Νικόλ έμαθαν να κυνηγούν συνεργατικά
Σύμφωνα με τον ίδιο, η φώκια εξαρτάται από τη μητέρα τους πρώτους 3-4 μήνες αλλά συμβαίνει κάποιες φορές, τα μικρά να παρασύρονται από ισχυρά θαλάσσια ρεύματα από τις σπηλιές όπου βρίσκουν καταφύγιο και οι μητέρες να μην μπορούν να τα εντοπίσουν.
Ωστόσο, αν και η Νικόλ και η Λένα, δεν πρόλαβαν να παρακολουθήσουν συμπεριφορές, όπως το κυνήγι ψαριών από τις μητέρες τους, πολύ σύντομα μετά την επιστροφή τους στην θάλασσα, οι δύο φώκιες άρχισαν να κυνηγάνε συνεργατικά ένα κοπάδι ψάρια, καταδεικνύοντας πόσο έντονο είναι το ένστικτο επιβίωσης αυτών των ζώων.