Nα εξομολογηθώ την «ανωμαλία» μου. Με ιντριγκάρει το γεγονός ότι ο Γιάννης Αντεντοκούνμπο είναι στην κορυφή του κόσμου και ένας από τους μεγαλύτερους υβριστές του στη φυλακή. Αυτός που τον είχε αποκαλέσει «χιμπατζή» και δημοσίως είχε ζητήσει να συλληφθούν και να απελαθούν και ο Γιάννης και ολόκληρη η οικογένειά του. Για όσους διαθέτουν ασθενική μνήμη, πρόκειται για τον Νίκο Μιχαλολιάκο, τον «φυρερίσκο» της Χρυσής Αυγής.
Όμως τώρα που ο Γιάννης με «το δύσκολο όνομα» θαυμάζεται από φίλους και εχθρούς, δεν είναι άσκοπο να θυμηθούμε κάποιες «παλιές ιστορίες», γιατί μόνο παλιές δεν είναι. Απλώς, περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να ξαναβγούν στην επιφάνεια.
Τότε που, για παράδειγμα, ο Γιάννης δεν είχε ξεκινήσει την πιο απρόβλεπτη, την πιο εμβληματική κούρσα απογείωσης για τον πλανήτη του NBA. Πριν από το 2013, όταν εκεί στα Σεπόλια και στις διπλανές γειτονιές, τον Αγιο Παντελεήμονα, οι νεοναζιστές του Μιχαλολιάκου είχαν βρει πρόσφορο πεδίο βολής. Με στόχο τον Γιάννη, τον Θανάση και τους «ομοίους» τους, τους «λάθρο» και τους «νέγρους». Τότε που τα περισσότερα ΜΜΕ είτε κάλυπταν με ένοχη σιωπή τις μέρες και τις νύχτες της Χρυσής Αυγής, είτε τη «χορηγούσαν» με στημένες φωτογραφίες και ρεπορτάζ της συμφοράς για τα «καλά παιδιά» που συνόδευαν τις γιαγιάδες στα ΑΤΜ. Για να μην τις «ληστέψουν» ο Γιάννης και οι «όμοιοί» του.
Να θυμηθούμε μερικές ακόμη «παλιές ιστορίες». Ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε σπεύσει την ίδια περίοδο να καταργήσει τον νόμο Γ. Παπανδρέου-Ραγκούση για την απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στη χώρα μας. Στον Γιάννη και τον Θανάση, δηλαδή. Για να αναγκασθεί να τους δώσει την ιθαγένεια αργότερα, όταν η ομοσπονδία της Νιγηρίας επιχείρησε να τον εντάξει στη δική της Εθνική ομάδα. Κατ' εξαίρεση, στον Γιάννη του NBA πλέον, όχι στον Γιάννη των Σεπολίων.
Να περάσουμε και σε μια σύγχρονη «παλιά ιστορία»; Τη θύελλα που ξεσήκωσαν οι εθνοφύλακες και οι εθναμύντορες, όταν η Επιτροπή για το 2021 τόλμησε να τοποθετήσει τον Γιάννη σε μια αφίσα για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ενοχλημένοι από την παρουσία του και τη ρηξικέλευθη απόφαση, έβγαλαν το «εθνόμετρο». Κάποιος που φαίνεται ότι θέλει να κάνει καριέρα Έλληνα Ερίκ Ζεμούρ αποφάνθηκε ότι ο Γιάννης δεν έχει θέση στο «εθνικό αφήγημα», γιατί η Επανάσταση του 2021 και η εθνική μας Ιστορία δεν είναι «πολυπολιτισμική». Λες και ό,τι έχει γίνει σε αυτή τη χώρα είναι απευθείας δημιούργημα των απογόνων του Πλάτωνα και του Σωκράτη.
Να έρθουμε ακόμη πιο κοντά; Με τον νέο τρόπο απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας, τις «πανελλαδικές εξετάσεις» που εγκαινίασε πρόσφατα ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης, είναι απολύτως βέβαιο ότι καμιά οικογένεια σαν του Γιάννη δεν θα κατάφερνε να την αποκτήσει. Ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων είναι απαγορευτικός, όχι για μετανάστες, αλλά ακόμη και για πανεπιστημιακούς. Για να επιβληθεί η αρχαία παρλαπίπα όλων των φρουρών του ατόφιου ελληνικού DNA: «Έλληνας γεννιέσαι, αγόρι μου, δεν γίνεσαι».
Οι ιστορίες και τα ερωτήματα μπορούν να επεκταθούν στο άπειρο, αλλά δεν έχει νόημα. Το σημαντικό είναι, έστω με αφορμή την ιστορία του Greek Freak, κάποια στιγμή να ξεκινήσουμε μια μοντέρνα και ορθολογική συζήτηση για το εθνικό μας «Εμείς». Για τη σύγχρονη εκδοχή της «ελληνικότητας» και της «εθνικής συνείδησης». Πέρα από τα αφόρητα κλισέ του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Όσο είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα ούτε μπορεί, ούτε θέλει να γίνει ένα «ξέφραγο αμπέλι» για τους κατατρεγμένους του κόσμου, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι τη μεταναστευτική πολιτική δεν γίνεται να την ορίζουν ο ακροδεξιός λόγος, οι επαγγελματίες του ρατσισμού και η ενοχική σιωπή των υπολοίπων. Χρειάζονται μέσες -όχι ακραίες λύσεις, και κυρίως ένας πολιτισμένος διάλογος με διαύγεια και επιχειρήματα.
Ο Γιάννης με «το δύσκολο όνομα» θα μπορούσε να είναι ο πιο κατάλληλος πρεσβευτής στο άνοιγμα ενός εθνικού διαλόγου. Σίγουρα, η εξεύρεση κοινών τόπων και συναινέσεων θα είναι πιο δύσκολη υπόθεση από το χρυσό δαχτυλίδι του πρωταθλητή του NBA.