Τους λόγους που τις οδήγησαν να παρελάσουν αλά Μόντι Πάιθον, προκαλώντας οργισμένες αντιδράσεις, εξηγούν σε ένα καλλιτεχνικό μανιφέστο που έστειλαν στην «Εφημερίδα των Συντακτών» τα 10 κορίτσια που παρήλασαν στον δήμο Νέας Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας.
Τα 10 κορίτσια που προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους, αφού φάνηκε να μη σέβονται την επέτειο του «Οχι», εξηγούν στο κείμενό τους ότι η ενέργειά τους ήταν μια καλλιτεχνική παρέμβαση, με στόχευση αντιμιλιταριστική. «Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ισως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά», γράφουν στο μανιφέστο τους. Οι ίδιες εξηγούν τους λόγους που επέλεξαν τη συγκεκριμένη περιοχή για την υλοποίηση της ιδέας τους και απαντούν στις αντιδράσεις που προκάλεσε η κίνησή τους τονίζοντας ότι:
«Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων».
Το μανιφέστο των 10 κοριτσιών
Στρατιωτάκια
ακούνητα, μέρα ή νύχτα;
Στρατιωτάκια
ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς
στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται
οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα
στρατιωτάκια τους;
Στρατοί που κάνουν
πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και
εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε
αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση
βίας.
Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι
σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ.
Επιλέξαμε
να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας-
Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη
από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν
περιττούς και απόβλητους της ελληνικής
κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης