«Η διαχείριση της πανδημίας δεν θα γίνει με ηλικιακό απαρτχάιντ. Χρειάζεται μια πιο σύνθετη αντιμετώπιση, που περιλαμβάνει μέτρα προστασίας των ευάλωτων ομάδων», τονίζει σε ανάρτησή του στο Facebook o Ηλίας Μόσιαλος.
«Η ιδέα να διαχωρίσουμε την κοινωνία σε ευάλωτους και μη, με απομόνωση των ευάλωτων, είναι και κακή και ανεφάρμοστη», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο κ. Μόσιαλος.
Ο Ηλίας Μόσιαλος αναφέρει στην ανάρτησή του:
Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύματα εφημερίδων και ιστοσελίδων αναφέρθηκαν σε πιθανό λοκντάουν για τους 65άρηδες. Δεν είναι σαφές από πού προέκυψε αυτό, αν συζητήθηκε στις επιτροπές των ειδικών ή αν ήταν απλώς σκέψεις μεμονωμένων ειδικών που δημοσιοποιήθηκαν από τα ΜΜΕ. Μερικοί επισήμαναν ότι μάλλον ήταν καλό που ακούστηκε ότι θα ληφθούν δραστικά μέτρα για τους ηλικιωμένους γιατί έτσι κάποιοι θα βάλουν μυαλό και θα προσέχουν περισσότερο. Η τακτική «ρίχνω άδεια να πιάσω γεμάτα» δεν έχει λειτουργήσει ποτέ στη δημόσια υγεία. Επιτυγχάνει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η κυβέρνηση, μία εβδομάδα περίπου μετά τη διασπορά της «είδησης», διευκρίνισε, σωστά θα έλεγα, ότι δεν πρόκειται να επιβάλει επιπρόσθετα μέτρα με ηλικιακή στόχευση. Η διάψευση θα έπρεπε να είχε γίνει άμεσα. Η διαχείριση της πανδημίας δεν θα γίνει με ηλικιακό απαρτχάιντ. Χρειάζεται μια πιο σύνθετη αντιμετώπιση, που περιλαμβάνει μέτρα προστασίας των ευάλωτων ομάδων.
Η ιδέα να διαχωρίσουμε την κοινωνία σε ευάλωτους και μη, με απομόνωση των ευάλωτων, είναι και κακή και ανεφάρμοστη. Το 35%-45% των συμπατριωτών μας ανήκει στις ευάλωτες ομάδες. Και δεν είναι όλοι ηλικιωμένοι, ούτε όλοι οι ηλικιωμένοι ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες. Γνωρίζουμε ότι το ρίσκο είναι μεγαλύτερο για άτομα άνω των 60. Και αυτό γιατί όσο μεγαλώνουμε είναι πιο πιθανό να πάσχουμε από κάποιο χρόνιο νόσημα (π.χ. σακχαρώδη διαβήτη). Αρκετοί πάσχουν από 3 ή και 4 νοσήματα. Επομένως, όταν αναφερόμαστε στον κίνδυνο που έχουν οι άνω των 60 αναφερόμαστε στον μέσο όρο όσων ανήκουν σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.
Οι γυναίκες όμως έχουν μικρότερο ρίσκο να πεθάνουν από τον κορωνοϊό σε σύγκριση με τους άνδρες. Επιστήμονες έχουν υπολογίσει την «ηλικία Covid» για διάφορες υποκατηγορίες πληθυσμού. Έτσι, με βάση την «ηλικία Covid», πρέπει να αφαιρέσουμε 8 χρόνια από την ηλικία μιας γυναίκας. Αν μια γυναίκα είναι 61 ετών, η «ηλικία Covid» που έχει είναι 53. Έτσι αλλάζει και η κατηγορία κινδύνου που ανήκει η συγκεκριμένη γυναίκα. Αν όμως μια γυναίκα έχει δείκτη μάζας σώματος (BMI) μεγαλύτερο από 40 θα πρέπει να προσθέσουμε 10 χρόνια.
Σε έναν διαβητικό με ελεγχόμενο διαβήτη (HbA1c μικρότερο από 58 mmol/mol) η «ηλικία Covid» είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη από την πραγματική του. Αν όμως ο διαβήτης δεν ελέγχεται με φαρμακευτική αγωγή τότε πρέπει να προσθέσουμε 10 χρόνια στην πραγματική ηλικία.
Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία να παίρνουμε σωστά τα φάρμακά μας αν πάσχουμε από συγκεκριμένα νοσήματα. Σε αρκετές οικογένειες υπάρχει τουλάχιστον ένα μέλος που πάσχει από ένα υποκείμενο νόσημα, που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο βαριάς νόσου σε περίπτωση λοίμωξης από τον κορωνοϊό. Επομένως, ακόμη και στην περίπτωση που η πολιτική επιλογή θα ήταν ο διαχωρισμός των ευάλωτων από τους υπόλοιπους, αυτό πρακτικά δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Γι' αυτό τονίζω συνέχεια ότι η μάχη απέναντι στον κορωνοϊό είναι μια κοινή προσπάθεια, δεν είναι μια προσπάθεια των ευάλωτων συμπατριωτών μας μόνο.