Στη θλίψη έχει βυθιστεί η Ελλάδα μετά την τραγωδία στα Τέμπη. Ο φοιτητής, Μιχάλης Κλάψης, που ήταν επιβάτης του μοιραίου συρμού μιλά για τις δραματικές στιγμές που έζησε μετά τη σύγκρουση.
Ο Μιχάλης, καθόταν στο 3ο βαγόνι στη μέση, στη θέση 54. Ταξίδευε φορώντας ένα κίτρινο φούτερ. Αυτό θυμόταν η 25χρονη Ευγενία, η οποία καθόταν δίπλα του.
Μετά το τραγικό δυστύχημα, η κοπέλα τον αναζητούσε μέσω social media για να τον ευχαριστήσει και να του εκφράσει τη βαθιά της ευγνωμοσύνη που τη βοήθησε να βγει από το μοιραίο τρένο, μέσα από ένα απ' τα παράθυρα του. «Πάτα πάνω μου για να βγεις», της είπε.
Και η αναζήτηση απέδωσε. Πρόκειται για τον 20χρονο Μιχάλη Κλάψη από τους Λειψούς, ο οποίος είναι φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, στην ίδια σχολή με τον Ανδρέα Αλικανιώτη.
Μετά τη σύγκρουση, και αφού κατάλαβε ότι δεν είναι σοβαρά τραυματισμένος, ο 20χρονος Μιχάλης, αποφάσισε ότι πρέπει να σηκωθεί και να βοηθήσει, παρά την αποπνικτική ατμόσφαιρα. «Ναι, ζω από τύχη» επιβεβαίωσε, μιλώντας στην ΕΡΤ Νοτίου Αιγαίου.
Η στιγμή που έσωσε την 25χρονη Ευγενία
«"Σε παρακαλώ, βοήθησέ με"» μου είπε η Ευγενία. Τότε, την παίρνω αγκαλιά και της λέω πάτα πάνω στα πόδια μου. Την κατεβάζω μέχρι τα μισά, είχαν έρθει άλλα δυο παιδιά, την πιάνουν και την κατεβάζουν κάτω. Όταν τη βγάζουν, εγώ ξαναμπαίνω στο βαγόνι», ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος στην εκπομπή «Σαββατοκύριακο με τον Μάνεση», προσθέτοντας ότι οι δυο τους επικοινώνησαν την Παρασκευή.
«Βρήκα ζωντανό μωρό κάτω από το κάθισμά μου»
Εκτός από την Ευγενία, βοήθησε μια μητέρα με ένα μωρό. Μια μητέρα που τη στιγμή της σύγκρουσης τάιζε το μωρό της. «Το έχασε και ευτυχώς το βρήκα ζωντανό κάτω από το κάθισμά μου» ανέφερε. Και τους δύο τους έβγαλε μέσα από ένα τζάμι που έσπασαν κάποιοι άλλοι επιβάτες.
«Η κυρία με το μωρό καθόταν δεξιά μου, μία θέση μπροστά. Το κρατούσε και το τάιζε την ώρα της σύγκρουσης. Από τη σύγκρουση, εκτοξευθήκαμε. Όταν κατάλαβε ότι είμαι μια χαρά, άκουσα "βοήθεια, έχασα το μωρό, βοήθεια". Της λέω ηρεμήστε θα το βρούμε και ξεκινάμε να ψάχνουμε το μωρό. Το βρήκαμε κάτω από το κάθισμά μου. Είναι και οι δυο τους καλά. Η μητέρα με πήρε και με ευχαρίστησε».
Ήταν στο ίδιο βαγόνι με την 23χρονη Ιφιγένεια
«Αφού βρήκαμε το μωράκι, τα παιδιά μπροστά, οι υπόλοιποι, σπάσανε ένα παράθυρο και ξεκινήσανε να βγάζουν κόσμο. Πέρασε μπροστά η μαμά με το μωρό και βγήκαν. Μπροστά μου, υπήρχε ένα ζευγάρι. Απ' ό,τι θυμάμαι, το αγόρι την κοπέλα τη φώναζε Ιφιγένεια. Η μισή ήταν από μέσα, η άλλη μισή απέξω, απέξω την είχαν πλακώσει λαμαρίνες, τις οποίες κατάφερα και τις στράβωσα, την έπιασα από τη μέση και τη σήκωσα, και με τη βοήθεια του αγοριού της, την τραβήξαμε. Δεν είχε τις αισθήσεις της. Είχε παντού αίματα. Του φούτερ μου εκείνη τη στιγμή, από κίτρινο είχε γίνει κόκκινο. Την απεγκλωβίσαμε, την άφησα στην καρέκλα, έπιασα σφυγμό. Θυμάμαι ότι είχε και μάλιστα δυνατό. Του λέω "μισό λεπτό, έρχομαι" και βγαίνω απ' το βαγόνι. Βλέπω τι γίνεται, ακούω τα παιδιά πάνω, πρέπει να σπάσουμε κι άλλο παράθυρο. Τους λέω "ανεβαίνω". Μέχρι να ανέβω, τα παιδιά είχαν σπάσει το μικρό παράθυρο. Ξαναμπαίνω μέσα, κι εκεί έρχεται η Ευγενία και μου λέει "βοήθησέ με".
Στη συνέχεια, βρίσκω ένα κινητό. Άναψα τον φακό και πήγα πίσω στο ζευγάρι. Εκεί μαζί με τα άλλα παιδιά, κουβαλήσαμε [σσ: την Ιφιγένεια] και την ξαπλώσαμε σε δυο καθίσματα. Μόλις αφήνω την Ιφιγένεια, ακούω "βοήθεια". Ήταν δυο γυναίκες, η μία χαμηλά, είχε φύγει με τα συντρίμμια κάτω, είχε δίπλα της φωτιά. Είχε τις αισθήσεις της και φώναζε βοήθεια. Φοβόμασταν για έκρηξη, δεν ξέραμε ακόμα τι είχε γίνει. Τους λέγαμε "ηρεμήστε, θα έρθει βοήθεια να σας βγάλει". 'Ήταν πλακωμένες με τα σίδερα, δεν ήταν λαμαρίνες όπως ήταν η Ιφιγένεια, και δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι».