Την εποχή που γίνονται έντονες συζητήσεις περί αποδοχής και διαφορετικότητας, που επιτέλους ανοίγουμε περισσότερο τα μάτια και τα αυτιά μας σε πιο σύγχρονες ιδέες, που καταρρίπτονται μύθοι περί γυναικείας τελειότητας και οι άνδρες «παίζουν» με τα όρια των φύλων, χωρίς να φοβούνται «τι θα πει ο κόσμος», είναι το λιγότερο θλιβερό να ακούμε από γυναίκες που ζουν στον 21ο αιώνα ότι αισθάνονται άβολα με την τριχοφυΐα στις γυναίκες και με την ανδρική αποτρίχωση.
Του Αριστοτέλη Σπηλιωτόπουλου:
«Αλήθεια, το ξυραφάκι είναι συνδεδεμένο με την ταυτότητα φύλου ή απλώς μερικοί συνεχίζουν να ζουν 20 χρόνια πίσω;
Φαίνεται ότι, παρά τις εξελίξεις σε κάθε τομέα -επιστημονικό, τεχνολογικό, ανθρωπιστικό- μερικοί επιμένουν στον αναχρονιστικό διαχωρισμό: αγορίστικο κοριτσίστικο.
Οι ίδιοι δε, συνεχίζουν να ζουν σε έναν κόσμο όπου, μια γυναίκα για να είναι θηλυκή, δεν επιτρέπεται να έχει ίχνος τρίχας επάνω της, ενώ ο άνδρας για να θεωρείται αρρενωπός και μάγκας δεν πρέπει να ξυρίζει τίποτα επάνω του -άντε μόνο τα μούσια.
Την εποχή που γίνονται έντονες συζητήσεις περί αποδοχής και διαφορετικότητας, που επιτέλους ανοίγουμε περισσότερο τα μάτια και τα αυτιά μας σε πιο σύγχρονες ιδέες, που καταρρίπτονται μύθοι περί γυναικείας τελειότητας και οι άνδρες «παίζουν» με τα όρια των φύλων χωρίς να φοβούνται «τι θα πει ο κόσμος», είναι το λιγότερο θλιβερό να ακούμε από γυναίκες που ζουν στον 21ο αιώνα ότι αισθάνονται άβολα με την τριχοφυΐα στις γυναίκες και με την ανδρική αποτρίχωση.
Από πότε θεωρείται ταμπού οι γυναίκες να φωτογραφίζονται περήφανα στο Instagram, χωρίς να προσπαθούν μανιωδώς να κρύψουν οποιαδήποτε ατέλεια στο σώμα τους; Και γιατί συνεχίζει η μάστιγα της τοξικής αρρενωπότητας να μην επιτρέπει σε αγόρια και άντρες να κρύψουν τους μαύρους κύκλους με κονσίλερ, αν αυτό γουστάρουν να κάνουν;
Οι φωτογραφίες της Σοφία Λόρεν και της Έμιλι Ραταϊκόφσκι με τρίχες στη μασχάλη από χθες κάνουν τον γύρο του διαδικτύου. Στη θέση αυτών των δύο καλλονών, βέβαια, θα μπορούσε να βρίσκεται οποιαδήποτε γυναίκα. Οποιαδήποτε γυναίκα που έχει αποτινάξει από πάνω της τα κοινωνικά στερεότυπα που μας πλάσαραν για χρόνια. Όσες γελούν στα μούτρα όλων αυτών που τις θέλουν πορσελάνινες κούκλες, χωρίς σημάδια και χωρίς κυτταρίτιδα».
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο bovary.gr