Το ηλικιωμένο ζευγάρι Αμερικανών που ζούσε στη Μεθώνη δεν έχει δώσει ακόμα σημεία ζωής, με την κόρη τους να... περιπλέκει την υπόθεση.
Τα ίχνη τους αγνοούνται από τα τέλη Ιανουαρίου, ενώ... μπέρδεμα προκαλούν οι αναρτήσεις συγγενών τους, που παρουσιάζονται βέβαιοι ότι έχουν φύγει από τη ζωή, την ώρα που συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό τους.
Ο 83χρονος David Harrison Robinson και η 80χρονη σύζυγός του, Lukretia Robinson, έφυγαν από το σπίτι τους στις 23 Ιανουαρίου, με πληροφορίες να αναφέρουν πως είχαν προορισμό τη Μονεμβασιά Λακωνίας. Έκτοτε, τα ίχνη τους αγνοούνται. Η κόρη τους εμφανίζεται σίγουρη πως έχουν δώσει τέλος στη ζωή τους, ενώ ο ανιψιός τους έγραψε τον επικήδειό τους στο Facebook.
Ωστόσο, σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά τις τελευταίες ώρες, η Γραμμή Ζωής, που εξέδωσε Silver Alert για τον εντοπισμό τους, έχει μαρτυρίες από ανθρώπους που ισχυρίζονται πως τους είδαν να περπατούν σε κεντρικούς δρόμους της Καλαμάτας και της Ελευσίνας. Οι Αρχές και οι εθελοντές προσπαθούν να διασταυρώσουν τις πληροφορίες αυτές.
Οι αναρτήσεις της κόρης του ζευγαριού
Η κόρη του ζευγαριού από τις ΗΠΑ έχει κάνει αναρτήσεις στο Facebook, λέγοντας ότι οι γονείς της θεωρούνται επίσημα εξαφανισμένοι. Ωστόσο, η ίδια γνωρίζει ότι ήθελαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Την ίδια ώρα, συγγενής του ζευγαριού σε ανάρτησή του έγραψε τον επικήδειό τους.
«Από σήμερα, οι γονείς μου αγνοούνται επισήμως και θεωρούνται νεκροί από δική τους θέληση (λεπτομέρειες δεν είναι διαθέσιμες, καθώς ήταν πολύ κλειστοί άνθρωποι). Βρίσκονταν στην Ελλάδα όταν συνέβη -δεν ξέρω πού πήγαν για να βάλουν τέλος στη ζωή τους, οπότε μέχρι να βρεθούν τα πτώματά τους χρειάζομαι τη βοήθεια της κοινότητάς μου για να παραμείνω λειτουργική. Όσο περιμένω, δεν θέλω ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Ή ΟΙΚΤΟ! ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ να ακούσω καλά πράγματα από τις ζωές σας, και πάρα πολλές φωτογραφίες κατοικίδιων ζώων. Όλες τις φωτογραφίες κατοικίδιων ζώων. Προετοιμάζομαι για ψυχική και συναισθηματική κατάρρευση όταν τους βρούμε και βγάλουμε από τη μέση τον τεράστιο όγκο της γραφειοκρατίας σε δύο χώρες, αλλά μέχρι τότε πρέπει να μείνω συγκεντρωμένη. Η ζωή είναι χάλια, δώστε μου φωτογραφίες κατοικίδιων ζώων για να συνεχίσω», έγραψε στην πρώτη της ανάρτηση η κόρη των δύο ηλικιωμένων.
Δείτε την ανάρτηση:
Ζήτησε πληροφορίες για τη διαδικασία της διαθήκης
Η κόρη των Αμερικανών που αγνοούνται δεν σταμάτησε εκεί, καθώς σε δεύτερη ανάρτηση έγραψε: «Κάποιες συστάσεις για δικηγόρο κληρονομικής διαθήκης; Η διαθήκη είναι πολύ απλή και αφήνει τα πάντα σε μένα, αλλά με περιουσία τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στην Ελλάδα θέλω να βεβαιωθώ ότι το κάνω σωστά. Έχω γκουγκλάρει και έχω βρει επιλογές, αλλά αναρωτιόμουν αν κάποιος από την κοινότητα έχει προσωπική θετική εμπειρία με κάποιον που θα συνιστούσε».
Η ανάρτηση-επικήδειος του ανιψιού
Ο ανιψιός του εξαφανισμένου ζευγαριού έγραψε στο Facebook ένα κείμενο-επικήδειο:
«Η ζωή είναι ένα πολύπλοκο παζλ, αλλά μπορεί να λυθεί.
Ο θείος μου Ντέιβιντ και η θεία μου Λουκρητία δεν μου είπαν ποτέ αυτά ακριβώς τα λόγια, αλλά, απ' όσο μπορώ να ξέρω, αυτό πίστευαν. Μου δίδαξαν ότι ο κόσμος είναι λογικός και ότι τα κίνητρα των ανθρώπων και οι δυνάμεις της ιστορίας μπορούν να γίνουν κατανοητά και να κατακτηθούν, αν κάποιος διατηρήσει τη λογική του.
Είχα την ευλογία να έχω μια μεγάλη οικογένεια που ήταν πολύ καλή μαζί μου στην παιδική μου ηλικία. Σε διάφορες περιόδους ένιωθα οδυνηρά μόνος και παρόλο που είχα μερικούς καλούς φίλους, θυμάμαι ότι ένιωθα πολύ μόνος πιο συχνά απ' ό,τι είναι υγιές. Ωστόσο, τα τρία ζευγάρια των θείων μου κοντά στην Ουάσιγκτον DC και στην Ουάσιγκτον του Σιάτλ με έκαναν να αισθάνομαι αγαπητός και ευπρόσδεκτος και τους επισκεπτόμουν συχνά. Κάθε ένα τους μού έδινε κάτι διαφορετικό. Στην περίπτωση του Ντέιβιντ και της Λουκρητία, ήταν η χαρά της διανόησης.
Και οι δύο αγαπούσαν την επιστήμη, την ιστορία, την πολιτική, τη φιλοσοφία, τα οικονομικά και πολλά άλλα θέματα και μου άναψαν επίσης μια παρόμοια φλογερή αγάπη για τα ακαδημαϊκά θέματα. Μας θυμάμαι να συζητάμε και να διαφωνούμε μέχρι αργά, για πολλά βράδια. Τους θυμάμαι να πηγαίνουν εμένα και την κόρη τους Julianna σε μουσεία και άλλους πολιτιστικούς χώρους. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας μου, το να είμαι μαζί τους ήταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου.
Συνέχισα, αποκτώντας τέσσερα πανεπιστημιακά πτυχία και, σε μεγάλο βαθμό, με βοήθησαν να ξεκινήσω προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, το μόνο που μου έδωσαν. Συχνά μιλούσαν για το τι κάνει τις καλές σχέσεις και πώς να ζει κανείς την καλή ζωή. Δεν συμφωνούσα πάντα μαζί τους, αλλά με έκαναν να αναλογιστώ τι σημαίνει να είσαι καλός με τους ανθρώπους και τι αξίζει στη ζωή. Καθώς μεγάλωνα, τους σκεφτόμουν συχνά και μιλούσα για το τι σήμαιναν για μένα με διάφορους ανθρώπους. Εν ολίγοις, με επηρέασαν πάρα πολύ και με βοήθησαν να διατηρήσω τη λογική μου στα ταραγμένα εφηβικά μου χρόνια.
Πριν από μερικά χρόνια, μετακόμισαν στην αγαπημένη τους χώρα, την Ελλάδα, όπου ζουν οι θεοί, και δεν έχω πλέον επαφή μαζί τους. Ήταν και οι δύο έντονοι άνθρωποι που υποστήριζαν ότι η ζωή μπορεί να κυριαρχηθεί αν παραμείνει κανείς λογικός. Μου είπαν ότι επέλεξαν να συναντήσουν τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο που έζησαν τη ζωή, με τους δικούς τους όρους. Είμαι σοκαρισμένος και τους σκέφτομαι σχεδόν συνεχώς. Συνέβαλαν πολύ σε αυτό που είμαι και θα είμαι για πάντα ευγνώμων για την αγάπη που μου έδωσαν».