Ακόμα μία κατάθεση «γροθιά στο στομάχι» στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι.
Ο Θεοφάνης Χατζησταματίου περιέγραψε στο δικαστήριο την αγωνία και τον φόβο που βίωσε όταν πληροφορήθηκε πως η οικογένειά του κινδυνεύει, αλλά και τον Γολγοθά που ανεβαίνει, καθώς τόσο το παιδί του όσο και η σύζυγός του ακόμα ταλαιπωρούνται από τα εκτεταμένα εγκαύματα που υπέστησαν.
«Όσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη»
«Όσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη. Δέκα δευτερόλεπτα χωρίζανε τη ζωή από το θάνατο, όπως γίνεται στον πόλεμο», είπε και μίλησε για ολιγωρία των Αρχών. «Είναι ξεκάθαρο πως σε αυτή τη χώρα ζούμε από τύχη. Δεν έκαναν ούτε το ελάχιστο. Να ειδοποιήσουν ένα τέταρτο νωρίτερα για να μην χαθεί κανένας, να προλάβουν να φτάσουν στη θάλασσα. Ας έκαναν έστω αυτό αφού δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο. Υπάρχουν πολλοί άχρηστοι…».
Ο μάρτυρας κατέθεσε πως έλειπε στο Ντουμπάι και έμαθε για τη φωτιά από τον κουμπάρο του. Επέστρεψε άμεσα στην Αθήνα και άρχισε να αναζητεί τη σύζυγο και τον γιο του. Το παιδί νοσηλευόταν στο Παίδων και η σύζυγός του στο Σισμανόγλειο.
«Είχε αφόρητους πόνους. Ήταν μόνη της. Όλο το βράδυ προσπαθούσα να μάθω. Δεν διάβασα για νεκρούς ή τραυματίες. Το πρωί είδα φωτογραφίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς έγινε. Όταν έμαθα τις λεπτομέρειες, ότι έκαιγε χαμηλή βλάστηση και κανείς δεν σκέφτηκε τι θα γινόταν αν έμπαινε μέσα στα πεύκα. Δείχνει ανθρώπους με πλήρη άγνοια της περιοχής και των ευθυνών τους. Το καλοκαίρι που περνά ο Καραγκιόζης και φωνάζει για παράσταση και τον ακούμε όλες οι περιοχές», ξέσπασε ο μάρτυρας.
«Ο γιος μου μπαίνει στην εφηβεία με το μισό του σώμα σημαδεμένο»
Ο κ. Χατζησταματίου περιέγραψε την κατάσταση της υγείας του γιου του τέσσερα χρόνια μετά, αλλά και τις δραματικές ημέρες της νοσηλείας του στο Παίδων: «Ο μόνος που δεχόταν να κάτσει μαζί του ήμουν εγώ. Έπαιρνε μορφίνη. Είχε παντού ορούς, δεν μπορούσε να ξαπλώσει, είχε καμένη πλάτη και πόδια. Έκανε δυο φορές χειρουργείο. Ο οργανισμός σε ένα παιδί επουλώνει γρήγορα. Οι πληγές όμως προκαλούν φαγούρα που ακόμη συνεχίζει, σκληραίνουν κομμάτια του δέρματος, τεντώνει και σκίζεται το δέρμα. Πρέπει να φορά ελαστικά. Κάθε βράδυ από το ξύσιμο. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ψυχολογικά τέσσερα χρόνια τώρα χρειάζεται στήριξη. Από μωρό ωρίμασε απότομα. Μπαίνει στην εφηβεία με το μισό του σώμα σημαδεμένο. Δεν μπορεί να βγει στην παραλία. Για ένα χρόνο πηγαίναμε βράδυ στη θάλασσα με ολόσωμη φόρμα. Δεν μπορεί να κάνει γυμναστική. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του και σε εμάς που δεν μπορέσαμε να τον προστατεύσουμε. Κεράκι δεν μπορούσε να δει ούτε στην τούρτα του ούτε στην εκκλησία. Τζάκι δεν ανάβουμε φυσικά...».
Ο μάρτυρας αναφέρθηκε και στη μάχη που έδωσε η σύζυγός του, η οποία υπέστη εκτεταμένα εγκαύματα: «Έλα να προλάβεις την Κάλλι πριν τη διασωληνώσουν», μου είπαν. Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν είδα τις ακτινογραφίες του θώρακός της, δύο άσπρες κηλίδες. Έπρεπε να φορέσω χαμόγελο και να πάω στο παιδί. Να μην ξέρω τι να πω στο παιδί, αν θα την ξαναδεί. Η μαμά του δεν είχε πνευμόνια...».