Eνας χρόνος συμπληρώνεται την Τρίτη (23/07) από την πυρκαγιά στο Μάτι που στοίχισε την ζωή σε 102 άτομα. Σήμερα, με τις εικόνες να είναι ακόμα νωπές στις μνήμες όλων, ο πόνος των οικογενειών που έχασαν ανθρώπους από το φονικό πέρασμα της πυρκαγιάς παραμένει βουβός.
Μετά το μνημόσυνο που έγινε την Κυριακή (21/07) για τους ανθρώπους που έφυγαν στις 23 Ιουλίου το 2018, το πρακτορείο φωτογραφιών Eurokinissi δημοσιεύει μια σειρά από καρέ τα οποία απεικονίζουν το «τότε» και το «τώρα».
Εικόνες: Το Μάτι σήμερα, ένα χρόνο μετά τη φονική πυρκαγιά
Σχεδόν 365 ημέρες μετά την πυρκαγιά που σάρωσε το Μάτι Αττικής, η περιοχή προσπαθεί να επιστρέψει στην κανονικότητα.
Η φωτογράφος Τατιάνα Μπόλαρη έκανε ένα διαφορετικό φωτογραφικό πρότζεκτ και προσπάθησε να αποτυπώσει την κατάσταση στο Μάτι, ένα χρόνο μετά.
Αν και δεν έχουν γίνει και πολλά πράγματα, η μαυρίλα των πρώτων μηνών δεν υπάρχει πια.
Τα καμένα δέντρα έχουν απομακρυνθεί, ωστόσο δεν έχουν εξαφανιστεί, αφού έχουν μαζευτεί σε ένα οικόπεδο με σκοπό να κονιορτοποιηθούν. Ωστόσο, μέχρι και πριν λίγες ημέρες παρέμεναν εκεί με κίνδυνο να αποτελέσουν την εστία μιας νέας πυρκαγιάς.
Με το φακό της η φωτογράφος αποτύπωσε την προσπάθεια η περιοχή να αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Κατέγραψε, επίσης, την προσπάθεια των κατοίκων του Ματιού να ξαναδώσουν ζωή στον τόπο τους.
Βρέθηκε επίσης στα σημεία όπου έγιναν τόπος μαρτυρίου για δεκάδες ανθρώπους.
Οπως ο δρόμος προς την παραλία που εγκλωβίστηκαν δεκάδες αυτοκίνητα. Και αυτή ήταν η αρχή του τέλους για πολλούς.
Αλλά και στο οικόπεδο της φρίκης, όπου πάνω από 20 άτομα εγκλωβίστηκαν στην προσπάθειά τους να βγουν στη θάλασσα και κάηκαν.
Η αποκάλυψη του οικοπέδου της φρίκης έγινε την επομένη της πυρκαγιάς όταν οι διασώστες ανακάλυψαν 20 ανθρώπους, πολλούς εκ των οποίων αγκαλιασμένους, νεκρούς.
Από τα πιο τραγικά στοιχεία: Οι 20 και παραπάνω άνθρωποι που κάηκαν στο οικόπεδο της φρίκης βρίσκονταν ακριβώς πάνω από τη θάλασσα. Δεν κατάφεραν ή δεν πρόλαβαν να βρουν το μονοπάτι που θα τους οδηγούσε στο νερό.
Στην παραλία εκεί που πέρυσι τις ημέρες μετά την καταστροφή έβλεπες παιδικά παπουτσάκια στις πέτρες, παπουτσάκια που είχαν χαθεί από τα παιδιά στην προσπάθεια των γονιών τους να τα σώσουν από τι φλόγες, σήμερα υπάρχουν τσάντες παραλίας.
Και στις παραλίες που πέρυσι έγιναν σύμβολο του Μαρτυρίου που έζησαν εκατοντάδες κάτοικοι του Ματιού, όταν κατέφυγαν σε αυτές σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από τις φλόγες, φέτος, οι κάτοικοι επιστρέφουν για το μπάνιο τους.
Η κούνια με τα μισοκαμένα παιχνίδια, που εγκαταλείφθηκαν άρον άρον, μαρτυρώντας την αγωνιώδη προσπάθεια των ενοίκων του σπιτιού να ξεφύγουν από τις φλόγες, στέκει και φέτος στο ίδιο σημείο. Σαν να περιμένει τα παιδιά για παιχνίδι.
Σε ότι αφορά στα σπίτια, ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει. Στα περισσότερα σπίτια έχουν απλά μαζευτεί τα αποκαΐδια, ελάχιστα έχουν επιδιορθωθεί.
Πολλά από αυτά δεν είναι πλέον κατοικήσιμα.
Σε κάποια σημεία δεν έχουν απομακρυνθεί καν τα καμένα.
Η ταβέρνα στο Κόκκινο Λιμανάκι όπου πέρυσι λειτουργούσε ως σημείο διανομής τροφίμων, λειτουργεί ξανά.
Και στην καφετέρια που πέρυσι λειτουργούσε ως κέντρο διανομής ειδών πρώτης ανάγκης σήμερα δεν στοιβάζονται ρούχα και άλλα είδη που είχαν συγκεντρωθεί για τους πυρόπληκτους.
Οι σκηνές που λειτουργούσαν ως σταθμοί πρώτων βοηθειών, επίσης δεν υπάρχουν στο Μάτι φέτος.
Γράφει η φωτογράφος: «Πέρασε ένας χρόνος από εκείνη την ημέρα -23 Ιουλίου 2018-που η φωτιά έκαψε τις ψυχές όλης της Ελλάδας. Ενας χρόνος από την μεγάλη καταστροφή που άφησε πίσω της 102 νεκρούς,καμμένα σπίτια,χιλιάδες στρέμματα καμμένης γης. Αποφάσισα έναν χρόνο μετά,να ξαναβρώ αυτές τις εικόνες που εκείνες τις ημέρες έκαψαν μια προς μια το μυαλό και την καρδιά μου. Ήταν τόσο δύσκολο όπως και τότε. Γιατί ο χωροχρόνος ήταν διαφορετικός και η αίσθηση κι εκείνη διαφορετική, αλλά και επειδή το τοπίο έχει αλλάξει από τα δέντρα που κόπηκαν,από τους χώρους που καθαρίστηκαν,από τα σπίτια που αποκαθίστανται σιγά σιγά. Το συναίσθημα όμως ήταν και πάλι το ίδιο έντονο. Η ζωή πρέπει να προχωρά μπροστά και η δύναμη και η θέληση των κατοίκων στο Μάτι το απέδειξε. Δεν εγκατέλειψαν,δεν λύγισαν και αγωνίζονται ένα χρόνο τώρα για να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες που άφησε πίσω της η καταστροφή. Ομως δεν ξέχασαν και δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Κανείς μας δεν μπορεί να ξεχάσει! Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019 παραμονή της μεγάλης πυρκαγιάς».
