Τις αγωνιώδεις εκκλήσεις να συνδράμουν τα εναέρια μέσα στην κατάσβεση της πυρκαγιάς στο Μάτι και στο Νέο Βουτζά και τις προσπάθειες διάσωσης πολιτών που είχαν εγκλωβιστεί στον πύρινο κλοιό περιέγραψε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο ο Μανώλης Τσαλιαγκός, υπάλληλος του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας.
«Οι αξιωματικοί ζητούσαν δυνάμεις και ήταν αγανακτισμένοι. Δυνάμεις περίμεναν, που δεν ήρθαν ποτέ. Οι αξιωματικοί παρακαλούσαν σαν ένα παιδί που λέει ''δώστε μου το παιχνίδι''. Έτσι παρακαλούσαν και εκείνοι για δυνάμεις. Βλέπαμε την απόγνωση ο ένας στα μάτια του άλλου», κατέθεσε μεταξύ άλλων ο μάρτυρας, περιγράφοντας το τι επικρατούσε μεταξύ των πυροσβεστών όταν η φωτιά είχε γιγαντωθεί.
Ο Μανώλης Τσαλιαγκός ξεκίνησε την κατάθεσή του λέγοντας ότι ήταν ο πρώτος που είδε τη φωτιά. Βρισκόταν στη θέση «Οχυρό» όταν εντόπισε την ύπαρξη καπνού και ενημέρωσε το 199.
«Ενημέρωσα 16:39 με 16:40. Μίλησα στο κέντρο, αλλά δεν έλαβα απάντηση. Ξεκίνησα με το όχημα και ειδοποίησα τα άλλα οχήματα, το Ραφήνα 1 και το Ραφήνα 3 και υδροφόρες -το Ραφήνα 2 ήταν στο κέντρο επιχειρήσεων- και ξεκινήσαμε να πάμε στο σημείο. Με το που είδαμε στο συμβάν, αμέσως ειδοποίησα τα οχήματα. Ήμουν το πρώτο όχημα που έφτασα στο σημείο. Όταν έφτασα, η φωτιά είχε προχωρήσει. Όταν έφτασα εκεί ήταν περίπου πέντε παρά πέντε. Ξεκινήσαμε την κατάσβεση. Μετά ήρθαν άλλα οχήματα της Πυροσβεστικής και από την Πεντέλη και μετά ο διοικητής του 12ου πυροσβεστικού σταθμού», κατέθεσε ο μάρτυρας.
Όπως είπε, κατάλαβε εξ αρχής ότι η φωτιά ήταν μεγάλη. «Δεν θα τελείωνε εκείνη τη μέρα, έτρεχε πάρα πολύ. Υπήρχαν φορές που στεκόμασταν πίσω από κτίρια ή από το όχημα, για να μη μας κάψει και εμάς τους ίδιους» είπε, απαντώντας σε ερωτήσεις της έδρας, ενώ χαρακτήρισε την πυρκαγιά «μη συνηθισμένη».
- Πρόεδρος: Στις 17:30 ποιες ήταν οι συνθήκες;
- Μάρτυρας: Είχε πολύ αέρα.
- Πρόεδρος: Από άποψη καπνού;
- Μάρτυρας: Πολύς καπνός και πολύ θερμικό φορτίο.
- Πρόεδρος: Κατέθεσε ο πραγματογνώμονας ότι αν είχαν ειδοποιηθεί οι άνθρωποι πριν από τις 17:30 ίσως κάποιοι πολίτες να είχαν σωθεί.
- Μάρτυρας: Δεν υπήρξε εισήγηση. Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν. Κάποιοι δεν ήθελαν να φύγουν. Σίγουρα, αν είχαν ειδοποιηθεί και είχε ξεκινήσει η απομάκρυνση θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Προσπαθούσαν να κάνουν κάτι. Δεν μπορώ να απαντήσω αν είχε γίνει εισήγηση για απομάκρυνση αν θα ήταν καλύτερα. Ίσως να ήταν καλύτερα, αλλά δεν είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος.
Ο μάρτυρας εξέφρασε την άποψη ότι εάν είχαν γίνει ρίψεις νερού στις αναδασωμένες εκτάσεις η φωτιά θα είχε περιοριστεί και δεν θα είχε προλάβει να μπει στο Νέο Βουτζά και να επεκταθεί στο Κόκκινο Λιμανάκι και στο Μάτι.
Δίκη για το Μάτι: «Η έγκαιρη παρουσία των εναέριων μέσων θα ήταν σωτήρια»
«Εγώ ζήτησα από την πρώτη στιγμή εναέρια μέσα, αν και δεν ήταν στη δική μου δικαιοδοσία. Το είπα από τον ασύρματο, μήπως το ακούσει και το επαναλάβει κάποιος αξιωματικός. Τα εναέρια αν είχαν πετάξει στο πρώτο δεκάλεπτο ή τέταρτο τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα θεωρώ. Θεωρώ πάντα», επισήμανε ο μάρτυρας.
Ο κ. Τσαλιαγκός συνέχισε την κατάθεσή του, λέγοντας πως η έγκαιρη παρουσία των εναέριων μέσων θα ήταν «σωτήρια» και πως οι επίγειες δυνάμεις που επιχειρούσαν ήταν ελάχιστες.
«Πέντε αυτοκίνητα να σβήσουμε αυτό το μέτωπο δεν γίνεται. Σε πρώτο βαθμό, εμείς ήμασταν περισσότεροι από όσοι ήταν στην Πυροσβεστική. Από εκεί και και πέρα δεν ξέρω τι απέγινε. Οι αξιωματικοί εκεί ζητούσαν δυνάμεις και ήταν αγανακτισμένοι. Δυνάμεις περίμεναν, που δεν ήρθαν ποτέ. Οι δυνάμεις ήταν μηδενικές. Οι αξιωματικοί παρακαλούσαν σαν ένα παιδί που λέει ''δώστε μου το παιχνίδι''. Έτσι παρακαλούσαν και εκείνοι για δυνάμεις. Βλέπαμε την απόγνωση ο ένας στα μάτια του άλλου. Η έλλειψη δυνάμεων ήταν το πρόβλημα», τόνισε στην κατάθεσή του.
- Υποστήριξη κατηγορίας: Με ποιον μιλούσαν οι αξιωματικοί και ζητούσαν εναέρια μέσα;
- Μάρτυρας: Με το κέντρο.
- Υποστήριξη κατηγορίας: Ξέρετε τι απαντούσε;
- Μάρτυρας: Το κέντρο απαντούσε «ναι, έρχονται, ναι, καταφθάνουν». Το μοναδικό εναέριο μέσο το είδα γύρω στις 17.20-17.25. Το είδα να χάνεται στους καπνούς με κατεύθυνση προς Αθήνα, όχι προς τη θάλασσα. Μετά τις 17.30-18.00-18.30, δεν μπορώ να προσδιορίσω την ώρα, άκουγα εναέρια μέσα, χωρίς όμως να τα βλέπω εξαιτίας του καπνού.
Ο μάρτυρας περιέγραψε και τις προσπάθειες διάσωσης του κόσμου:
«Συνάντησα ανθρώπους που πάνω στη σύγχυση πήγαν να μπουν στη φωτιά. Μια γυναίκα, που ήταν ανάπηρη, την πήρα εγώ στα χέρια μου και τη σήκωσα, να τη βάλω στο αυτοκίνητο. Είδα άνθρωπο που είχε θέσει σε κίνηση το αυτοκίνητο, είχε κατεβάσει την ασφάλεια και ήταν παγωμένος στο φλεγόμενο αυτοκίνητο. Αναγκαστήκαμε να σπάσουμε το τζαμί για να τον συνεφέρουμε. Για να διασώσουμε μια Ιρλανδή και να την βάλουμε στο αυτοκίνητο εγώ κρεμάστηκα στον καθρέφτη. Δεν άντεχα να είμαι άλλο έξω στο αυτοκίνητο. Καίγονταν τα χέρια μου…».