Μπαίνοντας σε μία τάξη ένας επισκέπτης βλέπει τέσσερα παιδιά. Ήξερε όμως ότι τα παιδιά ήταν πέντε. Ρωτάει με απορία τη δασκάλα, «πού είναι το πέμπτο παιδί;».
«Πίσω από την πόρτα», απαντά εκείνη. Ήταν ένα νευροδιαφορετικό παιδί ή αλλιώς στο φάσμα του αυτισμού. Ένα παιδί με εξαιρετικό δυναμικό, αλλά με μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες.
Αυτό το περιστατικό στάθηκε αφορμή για την διεπιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας να αναπτύξει ένα σύστημα, που να μπορεί να βοηθήσει παιδιά και εκπαιδευτικούς σε δύσκολες και προκλητικές καταστάσεις.
Ποια είναι η Μαργαρίτα;
Και κάπως έτσι γεννήθηκε η «Μαργαρίτα». Ή αλλιώς το Σύστημα Daisy που «κέρδισε» παιδιά με αυτισμό και επαγγελματίες του χώρου. Ένα σύστημα που μετρά πίσω του δέκα χρόνια έρευνας χωρίς χρηματοδότηση που διαρκώς εξελίσσεται.
Σκοπός της «Μαργαρίτας» είναι πρώτα οι ειδικοί να δημιουργήσουν κίνητρο στα παιδιά με αυτισμό προκειμένου να επικοινωνήσουν καλύτερα και να «χτίσουν» μια αμφίδρομη σχέση με βοηθό αυτό το ρομποτάκι. Άλλωστε η «Μαργαρίτα» δεν είναι απλώς ένα λούτρινο κουκλάκι για αγκαλιά, αλλά διαθέτει φωνή και κίνηση. Πρόκειται για ένα ολόκληρο σύστημα.
Σύμφωνα με τον ηλεκτρονικό - μηχανικό και καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Νίκο Φαχαντίδη, που εξήγησε τα πλεονεκτήματα αυτής της καινοτομία στους βουλευτές της επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας της Βουλής - μετά από πρόκληση του προέδρου της επιτροπής Στράτου Σιμόπουλου - παρουσία του αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας, Νίκου Παπαθανάση, «τα νευροδιαφορετικά άτομα έχουν δεξιότητες με τις οποίες θριαμβεύουν στον επαγγελματικό στίβο».
Αν λοιπόν από νωρίς αυτά τα παιδιά καλλιεργήσουν την εμπιστοσύνη, τη συμμετοχή και την επικοινωνία, δε θα έχουν μόνο αυτά όφελος, αλλά ολόκληρη η κοινωνία, ώστε «κανένα παιδί να μην μένει πίσω από την πόρτα».
Στα επόμενα σχέδια της ομάδας να προχωρήσει στην παραγωγή του μέσω εταιρείας τεχνοβλαστού (spin off) του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
