Γοήτευσε ακόμα και τους πολιτικούς του αντιπάλους. Με ειλικρίνεια σκέψης και συναισθήματος στάθηκε απέναντι σε όλους. Το διαπιστώνουμε ξανά αυτό για τον Μανώλη Γλέζο και μέσα από τις ιστορίες της σχέσης του με τον Αλμπέρ Καμύ, τον Φιντέλ Κάστρο, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Συμφώνησε με τον Φιντέλ Κάστρο στη συνάντησή τους στην Κούβα ότι επαναστάσεις πρέπει να γίνονται μόνο όταν είναι ώριμες οι συνθήκες. Ωθησε τον Αλμπέρ Καμύ να γράψει ένα γράμμα ύμνο στην γενναιότητά του. Οπως και ο ίδιος έγραψε ένα γράμμα με εκκίνηση στίχους της Ιλιάδας του Ομήρου για να αποχαιρετήσει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Μαζί φυσικά, και πάντα, με ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Τρεις μικρές ιστορίες, τρεις συναντήσεις από τη ζωή του Μανώλη Γλέζου.
Ο Αλμπέρ Καμύ γράφει για τον γενναίο Γλέζο
Οταν το 1958 συνελλήφθη ο Μανώλης Γλέζος μαζί με πλήθος άλλων με την κατηγορία της κατασκοπείας, η διεθνής κοινότητα αφυπνίστηκε και κινήθηκε με τη δημιουργία οργανώσεων για την αθώωσή του. Στο πλευρό του βρέθηκαν οι πλέον εμβληματικοί Γάλλοι διαννούμενοι, όπως ο Ζαν Πωλ Σαρτρ αλλά και ο Αλμπέρ Καμύ. Σε μια επιστολή του με προσωπικό τόνο και φορτισμένη, στις 27 Απριλίου του 1959, ο Αλμπέρ Καμύ απευθύνθηκε προσωπικά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή γράφοντας: «Πέρα από κάθε κομματικό πνεύμα, θα ήθελα να σας εκφράσω τα συναισθήματα με τα οποία οι ελεύθεροι Γάλλοι διανοούμενοι παρακολουθούν την υπόθεση Γλέζου. Η φιλία και το χρέος της προσωπικής ευγνωμοσύνης που αισθανόμαστε για τη χώρα σας μας οδηγούν να πάρουμε θέση στην υπόθεση αυτή. Απευθύνοντας έκκληση στα πιστεύω σας περί δικαιοσύνης, θα ήμασταν ευγνώμονες εάν θελήσετε να δείξετε ευμένεια ως προς τον διανοούμενο Μανώλη Γλέχο, του οποίου δεν ασπάζομαι τις πεποιθήσεις μεν, αλλά θεωρώ ότι η γενναιότητα του είναι άξια, αν μη τι άλλο, εκτίμησης».
(AP Photo/Phil Sandlin)
Ο Κάστρο και ο Γλέζος σε ένα γήπεδο μπάσκετ
Ηταν το 1963 σε έναν αγώνα μπάσκετ όταν ο Μανώλης Γλέζο γνώρισε στην Κούβα τον Φιντέλ Καστρο. Ο κουβανός ηγέτης που γνώριζε ήδη το έργο και την ακτινοβαλία του Ναξιώτη αγωνιστή. Ηταν μάλιστα από τους τυχερούς ή γενναίους που άκουσε μια από τις διάρκειας επτά ωρών ομιλίες του Κάστρο.
Πέθανε ο Μανώλης Γλέζος
Τσίπρας για Γλέζο: Θα μείνει στην αιωνιότητα ως σύμβολο αγωνιστή
Στις συζητήσεις του, ο Κάστρο έλεγε στον Γλέζο ότι οι Επαναστάσεις έχουν τον χρόνο τους: πρέπει να γίνονται μόνο όταν οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες, όταν έχουυν ωριμάσει.«Δεν πρέπει να κάνουμε επανάσταση με το ζόρι». Στην επίσκεψή του εκείνη στην Κούβα γνώρισε ο Γλέζος και τον Τσε Γκεβάρα που ήταν υπουργός Οικονομικών. Εχει αφηγηθεί ο ίδος ο Γλέζος: «Ηταν μία επανάσταση που εξελίσσονταν. Δηλαδή, από όπου περνούσε κέρδιζε δυνάμεις, εξαιτίας των δίκαιων αιτημάτων που είχε. Για να καταλάβεις, οι ταξιτζήδες έξω από το ξενοδοχείο που μέναμε, ήταν ένοπλοι. Όταν ένα καθεστώς δεν φοβάται τον οπλισμένο λαό του, δεν είναι δικτατορικό. Πώς είναι δυνατό να είναι δικτάτορας, όταν αποφάσιζαν οι κάτοικοι σε συνελεύσεις τι θα γίνει; Αυτοί οι ίδιοι αποφασίζουν. Πού είναι η δικτατορία;».
Οταν ο Γλέζος αφιέρωσε στίχους από την Ιλιάδα στον Μητσοτάκη
Ο Μανώλης Γλέζος ήταν αυτό το μοναδικό κράμα ανθρωπισμού, αισθήματος δικαίου, διαύγειας. Η πολιτική του δράση κυριαρχήθηκε από αυτά τα στοιχεία. Είναι χαρακτηριστική η αντίδρασή του όταν πέθανε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Μια μέρα μετά, με ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι, πήγε στον Λυκαβηττό, στο σπίτι του Κυριάκου Μητσοτάκη και χτύπησε το κουδούνι. Αιφνιδιαστικά και από καρδιάς. Ηταν η ίδια μέρα που πενθούσε για έναν πολιτικό που βρέθηκαν σε αντίθετα πεδία, αλλά και γιόρταζε μια ακόμα επέτειο από την ημέρα εκείνη το 1941 που μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασε τη ναζιστική σημαία από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Εδωσε στον συγκινημένο Κυριάκο Μητσοτάκη ένα γράμμα, που εκκινούσε με ένα απόσπασμα από την Ιλιάδα του Ομήρου. «Αφρήτωρ, αθέμιστος, ανέστιος έστιν εκείνος, ος πολέμου έραται επιδημίου οκρυόεντος» (ακοινώνητος, άγριος και άπατρις είναι αυτός που τον εμφύλιο πόλεμο αγαπά). Εγραφε στη συνέχεια στο γράμμα ο σπουδαίος Μανώλης Γλέζος «Πιστός στο αξίωμα αυτό ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξεν ο πρωτουργός να αποφευχθεί και να μην υπάρξει εμφύλιος πόλεμος στην Κρήτη, στη διάρκεια της κατοχής. Oποια αντίθεση και αν έχεις μαζί του, οφείλεις να του το αναγνωρίσεις. Γνωρίστηκα μαζί του το 1953 και υπήρξαν διαφορετικές οι απόψεις μας για το πολιτικό γίγνεσθαι. Η διαφορά, όμως, αυτή δεν υπήρξε να γίνουμε οχτροί. Η χούντα στις 21 Απριλίου 1967 μας ξαναντάμωσε στον ίδιο θάλαμο στο Γουδή και μετά στο Πικέρμι. Γνωστή η ιστορία που έχουμε από κοινού δημοσιοποιήσει».