Μια συγκλονιστική συνέντευξη έδωσε στη δημοσιογράφο Τασούλα Επτακοίλη, στην «Καθημερινή», ο κορυφαίος βιολιστής και αρχιμουσικός Λεωνίδας Καβάκος.
Ο Λεωνίδας Καβάκος ως βιολιστής έχει κερδίσει πολλά βραβεία σε αρκετούς διεθνείς διαγωνισμούς, όπως το βραβείο του «Καλύτερου Μουσικού της Χρονιάς», στο πλαίσιο των Gramophone Awards στο Λονδίνο. Στο παρελθόν έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής της Καμεράτας του Ζάλτσμπουργκ και επισκέπτης μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου και της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστώνης. Το μηνιαίο βρετανικό περιοδικό κλασικής μουσικής εγχόρδων «The Strad» τον έχει αποκαλέσει «ο βιολιστής των βιολιστών».
Μιλώντας στην «Καθημερινή» ο ταλαντούχος Ελληνας μαέστρος και σολίστ αποκάλυψε ότι έχει εγκατασταθεί μονίμως στην Ελβετία και ότι αυτό ήταν μια συνειδητή απόφαση. Και αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Εμενα στη χώρα μας όσο διατηρούσα την ελπίδα και την απατηλή προσδοκία ότι θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος, να βοηθήσω τα παιδιά που μαθαίνουν μουσική ή θέλουν να ασχοληθούν γενικότερα με τις τέχνες... Αλλά ό,τι γινόταν –τα σεμινάρια με το Ωδείο “Μουσικοί Ορίζοντες” ή οι δωρεάν συναυλίες σε διάφορες πόλεις– τα έκανα μόνος μου. Κανένας υπουργός Πολιτισμού δεν με κάλεσε ποτέ ν’ ακούσει, έστω, τις απόψεις μου, για το πώς η ελληνική πραγματικότητα θα έρθει πιο κοντά στη διεθνή και πώς θα αποδείξουμε ότι είμαστε κράτος ανεπτυγμένο πολιτιστικά. Αν βγείτε στον δρόμο και ρωτήσετε τους περαστικούς, όλοι θα πουν ότι εμείς δώσαμε τα φώτα μας στην ανθρωπότητα. Σαχλαμάρες! Οχι γιατί δεν είναι αλήθεια, αλλά γιατί τέτοια λόγια βγαίνουν και από το στόμα ανθρώπων που δεν έχουν μελετήσει ούτε μια στιγμή στη ζωή τους. Με κούρασε αυτή η αδιαφορία. Ποτέ δεν επεδίωξα θέσεις και αξιώματα. Ομως βαρέθηκα να είμαι άχρηστος στην πατρίδα μου. Ο δεύτερος λόγος που έφυγα –και δεν φοβάμαι να το πω– ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Μου δημιουργούσε τεράστια δυστυχία αυτή η αισθητική με αρνητικό πρόσημο…».
Ο Λεωνίδας Καβάκος, στην συνέντευξή του, δεν κρύβει την πικρία του και επισημαίνει ότι το μεγαλύτερο λάθος που έγινε στην Ελλάδα είναι ότι «βγαίνουμε από την κρίση χωρίς να έχουμε καταλάβει τίποτα. Μια κρίση κυρίως ηθική, αξιών, που θα έπρεπε να μας έχει φέρει μπροστά στο ερώτημα πώς μπορούμε να φτιάξουμε μια καλύτερη κοινωνία, την αντιμετωπίσαμε απλώς ως κρίση οικονομική, αριθμών».