Ο δημοσιογράφος Κώστας Ονισένκο* ξεκινάει σήμερα τη συνεργασία του με το iefimerida.gr και περιγράφει την κατάσταση που βιώνει η ελληνική κοινότητα της Αζοφικής, μετά τη βάρβαρη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
«Ζούμε την τρίτη γενοκτονία του Ελληνισμού της Αζοφικής. Η πρώτη ήταν όταν η Αικατερίνη Β΄απέλασε τους Έλληνες από την Κριμαία και τους ώθησε στην Αζοφική.
Η δεύτερη επί σταλινικών διώξεων, όταν πραγματοποιήθηκε εθνοκάθαρση και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες εκτελέστηκαν ή εκτοπίστηκαν. Η τρίτη πραγματοποιείται σήμερα. Δεν ξέρω αν ξεχνάω κάποια ακόμα.
Εάν οι αριθμοί που αναφέρει ο δήμος Μαριούπολης είναι σωστοί, τότε κατά τη διάρκεια των ρωσικών επιδρομών στην πόλη έχουν σκοτωθεί 22 με 25 χιλιάδες άνθρωποι. Μπορούμε να υποθέσουμε, λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό Ελλήνων που ζουν στην περιοχή, ότι τουλάχιστον το ένα έβδομο εξ αυτών είναι απόγονοι των Ελλήνων του Βυζαντίου και της αρχαίας Ελλάδας που εγκαταστάθηκαν πριν αιώνες στην περιοχή. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε και τις τουλάχιστον 300.000 κατοίκoυς της Μαριούπολης (αν συνυπολογίσουμε τα δεκάδες χωριά της περιοχής αυτός ο αριθμός ανεβαίνει σημαντικά) που εκτοπίστηκαν βιαίως προς τη Ρωσία ή δραπέτευσαν προς τις περιοχές που ελέγχονται από τον ουκρανικό στρατό. Να θυμίσω ότι η βαρβαρική εισβολή στη Μαριούπολη ξεκίνησε από το χωριό Σαρτανά, όπου ο πληθυσμός Ελλήνων ξεπερνάει το 70%.
Αυτή η εθνοκάθαρση των Ελλήνων ωστόσο -για τους ιθύνοντες του Κρεμλίνου- δεν είναι αρκετή. Έχουν αποφασίσει επιπλέον να τους χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο του πολέμου τους. Εργαλείο προπαγάνδας και διείσδυσης στα μυαλά των ευρωπαίων. Στα οκτώ χρόνια του πολέμου στην Ανατολική Ουκρανία οι λεγόμενοι «αυτονομιστές», που στην πραγματικότητα αποτελούν και εξαρχής αποτελούσαν το μακρύ χέρι της Ρωσίας, δολοφονούσαν ανενόχλητοι και ατιμώρητοι όποιον ήθελαν. Κανείς δεν ξέρει που έχουν εξαφανιστεί χιλιάδες άνθρωποι που είτε διαφωνούσαν ανοιχτά με την στρατιωτική εισβολή της Μόσχας στην Ανατολική Ουκρανία, είτε απλώς στάθηκαν άτυχοι.
Ο νόμος δεν εφαρμόζεται στις λεγόμενες «λαϊκές δημοκρατίες» DNR και LNR και αυτό είναι κάτι το βολικό όχι μόνο για πάσης φύσεως πλιατσικολόγους αλλά και για την εθνοκάθαρση που σχεδίασε και υλοποιεί ο ρωσικός στρατός. Αν κάποιος σήμερα εξαφανιστεί στη Μαριούπολη ή σε κάποιο από τα χωριά το πιθανότερο είναι τα ίχνη του να μην βρεθούν ποτέ. Οι αναγκαστικές εκτοπίσεις πληθυσμού μέσα στη Ρωσία, με την παράλληλη αφαίρεση των ταξιδιωτικών τους εγγράφων, καθιστούν ουσιαστικά αδύνατη την απόδειξη του αν ένα άτομο έχει δολοφονηθεί από το ρωσικό στρατό, βρίσκεται στη φυλακή ή κάτι άλλο.
Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι Έλληνες που παρέμειναν στην περιοχή που ελέγχεται από τον ρωσικό στρατό όπως και εκείνοι που έχουν αφήσει τους συγγενείς τους εκεί. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους που είχαν την ατυχία να παραμείνουν εκεί ή να φύγουν προς την πλευρά της Ρωσίας περνάνε από τα λεγόμενα στρατόπεδα διαχωρισμού. Όπου διαχωρίζονται οι «αδιάφοροι» από τους «μη αρεστούς». Οι «αδιάφοροι» αφήνονται αφού καταγραφούν λεπτομερώς και οι «μη αρεστοί» εξαφανίζονται προς άγνωστη κατεύθυνση. Με δεδομένη την ανομία που προανέφερα, οι κάτοικοι της Μαριούπολης -και συγκεκριμένα οι Έλληνες, που αποτελούν μια πιο συμπαγή κοινότητα- γνωρίζουν ότι όποιος μένει εκεί μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστεί τα πάνδεινα ή και να χάσει τη ζωή του.
Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, αν κάποιος έχει αφήσει πίσω τους συγγενείς, ηλικιωμένους γονείς, ξαδέρφια, παιδιά κ.ο.κ., ακόμα και αν έχει διαφύγει ο ίδιος, δεν θα μπορέσει να μιλήσει δημοσίως και χωρίς φόβο για όλα αυτά. Εκεί θα βρείτε και την ερμηνεία -όσοι από εσάς παρακολουθείτε το θέμα- για τα μισόλογα και για το πως οι Έλληνες της Αζοφικής αλλάζουν κουβέντα όταν το θέμα φτάνει στα «πολιτικά». Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα που ήθελα σας πω.
Η μετεγκατάσταση των συλλόγων στην Ελλάδα
Πριν από λίγες εβδομάδες έγινε μια εξ’ αποστάσεων συνεδρίαση των ελληνικών συλλόγων που εδρεύουν στη Μαριούπολη (τουλάχιστον πριν τον πόλεμο), κατά την οποία συζητήθηκε η μετακίνηση του συντονισμού των συλλόγων στην Ελλάδα. Η αιτία της μεταστέγασης -όπως θα παρουσιαστεί δημοσίως, αν τελικά παρουσιαστεί- θα αναφέρεται σε τεχνικά ζητήματα. Στην πραγματικότητα όμως έχει να κάνει με τον ορατό κίνδυνο δημιουργίας ενός νέου συντονιστικού οργάνου στη λεγόμενη DNR ή η απορρόφησή του από το αντίστοιχο ρωσικό φορέα.
Και αυτός ο κίνδυνος δεν έγινε γνωστός από τις αναλύσεις και τις εκτιμήσεις των ιθυνόντων αλλά από «φιλικές συζητήσεις» που έχουν ήδη γίνει στις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας ανάμεσα σε «διαμεσολαβητές» και σε στελέχη του ελληνικού κινήματος. Μία ρωσική «ομπρέλα» στο ανεπτυγμένο ελληνικό κίνημα της Αζοφικής (τουλάχιστον σε ένα μεγάλο κομμάτι του) εκτός από ευκολότερη προσέγγιση που θα δώσει στους κατακτητές σε ένα μέρος της τοπικής κοινωνίας θα μπορέσει να δώσει και την «καλή έξωθεν μαρτυρία» με στόχο τουλάχιστον μια ευρωπαϊκή χώρα, την Ελλάδα.
Παράλληλα, οι «αφηγήσεις» που θα μπορούν να προκύψουν από Έλληνες που εκούσια ή ακούσια πέσουν στη ζώνη ελέγχου του Κρεμλίνου θα μπορούσαν να αποτελέσουν «πρώτης τάξεως» υλικό για την μηχανή προπαγάνδας του Κρεμλίνου στην Ελλάδα, η οποία μέχρι σήμερα αναμασά νωθρά το παραμύθι για τους Ουκρανούς «φασίστες που καταπιέζουν τους ρωσόφωνους». Και αν ανάμεσα στους Έλληνες της Αζοφικής υπάρχουν και εκείνοι που βλέπουν με συμπάθεια τον «ρωσικό κόσμο» οι περισσότεροι από εκείνους που μασάνε τα λόγια τους ή επαναλαμβάνουν συγκεκριμένα κλισέ (όπως ότι για «για όλα φταίνε οι Αμερικάνοι») το κάνουν ακριβώς για τον λόγο του ότι δεν αισθάνονται ασφαλείς είτε για τους εαυτούς τους είτε για τους οικείους τους που έχουν μείνει πίσω. Και πολύ περισσότεροι εκείνοι που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, οι οποίοι γνωρίζουν ότι το ρωσικό σύστημα έχει απλώς τα πλοκάμια του στην Ελλάδα για τα καλά».
*Ο Κώστας Ονισένκο γεννήθηκε το 1982 έχοντας την ιδιότητα του σοβιετικού πολίτη, την οποία απώλεσε όταν ο υπαρκτός σοσιαλισμός πέρασε στην ιστορία. Επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και από το 2002 βιοπορίζεται ασκώντας το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Έχει συνεργαστεί με πολλά έντυπα και διαδικτυακά μέσα. Σήμερα συνεργάζεται με την ΕΡΤ και το iefimerida.gr.