Την ώρα που οι αρνητές της μάσκας σπέρνουν ψευδείς ειδήσεις και συνωστίζονται κάνοντας πάρτι αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων τους στη δημόσια υγεία, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, δίνουν τη δική τους αδιάκοπη μάχη, προσπαθώντας να κρατήσουν στη ζωή, ασθενείς που έχουν προσβληθεί με κορωνοϊό.
Μια από αυτούς, που δεν χαλαρώνουν και δεν τρέχουν για «ένα τελευταίο ποτό», πριν την καραντίνα, είναι και η νοσηλεύτρια Γεσθημανή Μπερπερή, η οποία εργάζεται στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών. Μέσα από την ανάρτησή της, περιγράφει, τις σκληρές συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται γιατροί και νοσηλευτές, καθώς και για τις σκληρές εικόνες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι, λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων και της αύξησης των διασωληνωμένων.
Η συγκλονιστική ανάρτηση της νοσηλεύτριας, Γεσθημανής Μπερμπερή για τον κορωνοϊό
«Γονατίσαμε... Ονομάζομαι Γεσθημανή, γεννήθηκα στις Σέρρες και μεγάλωσα στο χωριό Προβατάς. Ο πατέρας μου ονομάζεται Χρήστος και η μητέρα μου Ελένη.
Έχω μια αδερφή, την Αρετή και μια υπέροχη ανιψιά τη Μαρία. Έχω πάρα πολύ καλούς και αγαπημένους φίλους, που τους αισθάνομαι και αυτούς οικογένεια μου.
Νιώθω την ανάγκη να συστηθώ για να γνωρίζετε ότι, όσοι δουλεύουμε στο νοσοκομείο, δεν έχουμε φυτρώσει σε αυτό τον πλανήτη, ούτε και είμαστε αναλώσιμο υλικό. Έχουμε οικογένεια, φίλους και είμαστε άνθρωποι τρωτοί όπως όλοι σας. Επίσης, δεν έχουμε πέσει σε κανέναν μαγικό ζωμό, όπως ο Οβελίξ, ώστε οι δυνάμεις μας να είναι ανεξάντλητες.
Εργάζομαι ως νοσηλεύτρια εδώ και πολλά πολλά χρόνια σε δύσκολα τμήματα. Έχω έρθει αντιμέτωπη με πολύ σκληρές εικόνες όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και με ιστορίες ανθρώπων που με έχουν σημαδέψει βαθιά.
Τους τελευταίους μήνες εργάζομαι σε ένα από τα τμήματα covid του Γ. Ν. Σερρών και όσα έχω ζήσει αυτές τις μέρες, είναι μόνο τραγικά.
Η σκληρότητα και η σφοδρότητα της πανδημίας και των συνεπειών της, είναι αδύνατον να μεταφερθεί σε εσάς, μέσα από λίγες γραμμές.
Θα σας μεταφέρω μόνο, τα λόγια ενός 49χρονου ασθενή θετικού στον Κορωνοϊό, με πολύ σοβαρή δύσπνοια, λίγες ώρες πριν διασωληνωθεί, λόγια που με κομμάτιασαν…
Ασθμαίνοντας μας είπε: «Σας παρακαλώ πολύ μη με διασωληνώσετε ακόμη, σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να αναπνέω καλύτερα»
Το ιατρικό απόρρητο απαγορεύει τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του ασθενή, οπότε ας τον ονομάσω τυχαία Αποστόλη γιο, πατέρα και σύζυγο, με πολλούς και καλούς φίλους που τους νιώθει οικογένεια. Προσεύχομαι απόψε για αυτόν, σας παρακαλώ να το κάνετε και εσείς».