Πόσο απειλητική είναι η νέα μετάλλαξη «Όρθρος» (CH 1.1.) του κορωνοιού που δείχνει τα «δόντια» της και εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς σε πολλές χώρες ανά τον πλανήτη; Πόσο προστατευμένοι είμαστε έναντι αυτής;
Δυο διακεκριμένοι Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού, που παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της πανδημίας, η Θεοδώρα Χατζηιωάννου από το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης και ο Γιάννης Πρασσάς, από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, αναλύουν στο iefimerida,gr όλα τα δεδομένα.
Όρθρος VS Κράκεν
Η CH 1.1., που φέρει το όνομα του γνωστού από την ελληνική μυθολογία σκύλου με τα δυο κεφάλια, είναι μια νέα υποπαραλλαγή του ιού SARS-CoV-2 που μέχρι στιγμής δείχνει δυναμική να κυριαρχήσει έναντι των άλλων παραλλαγών. «Απ’ ότι φαίνεται η τελική μάχη επικράτησης θα δοθεί μεταξύ αυτού και της παραλλαγής XBB. 1. 5, γνωστή και ως «Κράκεν». Από τη μάχη αυτή θα έχουμε και το επόμενο πλανητικό, πανδημικό κύμα που θα σαρώσει τις κοινότητες μας», λέει χαρακτηριστικά ο Δρ. Μοριακής Βιολογίας και μόνιμος ερευνητής στο πανεπιστήμιο Mount Sinai Hospital, Γιάννης Πρασσάς.
Η ταχεία επικράτηση των παραλλαγών αυτών οφείλεται στην ικανότητα του ίου να μεταλλάσσεται γρήγορα και να ξεγλιστράει από τα υπάρχοντα εξουδετερωτικά μας αντισώματα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλοι μας θα γίνουμε ξανά περισσότερο ευάλωτοι σε πιθανή επαναμολυνση, ακόμη και όσοι μολυνθήκαμε πρόσφατα με κάποια άλλη παραλλαγή.
Οι νέες παραλλαγές δεν ακυρώνουν την προστασία από προηγούμενους εμβολιασμούς
Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι οι νέες παραλλαγές, όπως η «Όρθρος», ακυρώνουν την προστασία που έχει χτίσει από τους προηγούμενους εμβολιασμούς ή τη νόσηση. Η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης, Θεοδώρα Χατζηιωάννου λέει κατηγορηματικά: «Το ότι η CH 1.1. είναι πιο ανθεκτική στα αντισώματα δε σημαίνει ότι διαφεύγει εντελώς από το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Όλες οι μεταλλάξεις που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή διαφεύγουν. Τα πειράματα που κάνουμε στο εργαστήριο μπορούν να δείξουν ποσό διαφεύγουν από τα εξουδετερωτικά αντισώματα. Τίποτα περισσότερο. Όλες οι παραλλαγές πάνω κάτω είναι το ίδιο ανθεκτικές και δεν έχουν παρατηρηθεί εμφανείς διάφορες όσον αφορά στη νοσηλεία. Άρα, δε θα πρέπει να ανησυχούμε, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, τον κόσμο».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Δρ. Πρασσάς τονίζει ότι «συνεχίζουν να υπάρχουν γραμμές άμυνας που μας προστατεύουν από την πιθανότητα σοβαρής νόσησης μετά από πιθανή μόλυνση από τις παραλλαγές αυτές. Αλλά, όπως έχουμε ξαναπεί, οι γραμμές αυτές φθίνουν κάπως με τον χρόνο και γι’ αυτό ο έγκαιρος επαναληπτικός εμβολιασμός όλων, αλλά ειδικά των μεγαλύτερων και ευπαθέστερων, είναι η ασφαλέστερη επιλογή ώστε να μειώνουμε διαρκώς το πακέτο του προσωπικού ρίσκου που μας αναλογεί».
Ο κόσμος πρέπει να προστατευτεί- Υπάρχει παγκόσμια έξαρση ιώσεων
Η Θεοδώρα Χατζηιωάννου τονίζει ότι είναι σημαντικό να ξέρει ο κόσμος ότι υπάρχει έξαρση παγκοσμίως με διαφορά παρόμοια στελέχη. «Ο κόσμος πρέπει να προστατευτεί. Αυτό είναι το ουσιαστικό μήνυμα. Βαφτίζοντας τους ιούς με μυθικά ονόματα το μόνο που καταφέρνουμε είναι να προσελκύεται η προσοχή των μ.μ.ε. Αλλά επί της ουσίας δε νομίζω ότι ο κόσμος κερδίζει κάτι απ’ αυτό. Άρα, ποιος ο λόγος να προσπαθούμε να τον τρομάξουμε με μυθικά τέρατα; Το σημαντικό είναι ότι πρέπει ακόμη να περιορίζουμε τα κρούσματα, να προσέχουμε τις μολύνσεις και τις επαναμολύνσεις που μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα. Αν κυκλοφορεί στη γειτονιά μας το ένα η το άλλο στέλεχος δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Σε δυο μήνες το πολύ θα κυκλοφορήσει κάποιο άλλο».
Ανησυχία για τη μακροχρόνια επίπτωση των ενδημικών ιώσεων
Αυτό που ανησυχεί τους επιστήμονες είναι η συνολική μακροχρόνια επίπτωση των ενδημικών ιώσεων που αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά στην μετά SARS-COV2 εποχή. «Είναι κάτι που δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου δεν γνωρίζει και για αυτό συχνά θεωρεί υπερβολικούς και φοβικούς όσους επιστήμονες υγείας συνεχίζουν να μιλάνε για την ανάγκη αναπροσαρμογής των υποδομών και του τρόπου συμβίωσης με τους ιούς γενικότερα», αναφέρει ο κ. Πρασσάς.
Όπως επισημαίνει, ο καλύτερος έλεγχος των αυξανόμενων επιπτώσεων της ανοιχτής συμβίωσης με τους ενδημικούς ιούς δεν είναι εύκολος στόχος και απαιτεί συλλογική και πολυεπίπεδη δράση απ’ όλους τους φορείς. «Στο μελλοντικό αυτό στοίχημα, οι κρίσιμες μάζες των συμπολιτών πρέπει να είναι μέτοχοι σε αυτόν τον στόχο. Και ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι η καλύτερη «παιδεία» στις αρχές της δημοσιάς υγείας. Αν δεν ξεκινήσουμε από εκεί, ώστε όλο και περισσότεροι να βλέπουν το πρόβλημα τότε δυστυχώς όλες οι λύσεις θα προκύπτουν ως εξαναγκασμοί χωρίς λόγο».