Μία στατιστική μελέτη της Eurostat για το τι δαπανά κάθε χώρα σε κοινωνικές παροχές, αναδεικνύει τις ανισορροπίες του Κράτους Πρόνοιας.
Η μελέτη δεν συγκρίνει απλώς τι δαπανά κάθε χώρα για κοινωνικές παροχές, αλλά και πού ακριβώς στοχεύουν αυτές. Αν μείνει κανείς στη συνολική εικόνα, δηλαδή στις κοινωνικές μεταβιβάσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ, μπορεί να σχηματίσει την εντύπωση ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι καλύτερα από άλλες χώρες, πόσο μάλλον όταν έχει προηγηθεί η κρίση. Πράγματι, οι κοινωνικές δαπάνες βρίσκονταν το 2017 (τα τελευταία διαθέσιμα συγκριτικά στοιχεία) στο 25,2% του ΑΕΠ, που είναι χαμηλότερα, μεν, από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 27,9% αλλά χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Κύπρος βρίσκονται πιο κάτω από την Ελλάδα.
Η εικόνα «θολώνει», όταν μπει κανείς στη διαδικασία μιας άλλης σύγκρισης, αυτής των απόλυτων αριθμών. Έτσι, σε όσους Μονάδων Αγοραστικής Δύναμης, οι κατά κεφαλήν κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα ήταν 5.100 πραγματικά ευρώ, με την «ψαλίδα» να ανοίγει σε σύγκριση με το μέσο όρο της Ευρώπης αλλά και τις χώρες της Ιβηρικής.
Κράτος πρόνοιας: Πού κατευθύνονται οι δαπάνες
Η πλέον αποκαλυπτική σύγκριση γίνεται ως προς του πού κατευθύνονται αυτές οι δαπάνες. Η γενική εικόνα, ως ήταν αναμενόμενο, δείχνει ότι σχεδόν το 46% των κοινωνικών δαπανών αφορούν σε συντάξεις είτε γήρατος είτε χηρείας. Ένα μεγάλο κομμάτι πηγαίνει σε επιδόματα/παροχές αναπηρίας και ασθένειας, ενώ καταγράφεται ως γενική τάση μια σχετικά ισορροπημένη ενίσχυση των ανέργων και των ατόμων που βιώνουν συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Υπάρχει, όμως κι ένα «γενναίο» κονδύλι, που κατευθύνεται στη στήριξη των οικογενειών, με κάποιες κραυγαλέες εξαιρέσεις. Μεταξύ αυτών είναι η Ελλάδα.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης, με μεγάλη διαφορά, ως προς τη χρηματοδότηση των συντάξεων, καθώς αυτές απορροφούν το 62,8% των κοινωνικών δαπανών. Αντιθέτως, η στήριξη των φτωχών νοικοκυριών απορροφά μόλις το 1,56% των κοινωνικών δαπανών, ενώ πολύ χαμηλά βρίσκεται η χρηματοδότηση ανέργων και οικογενειών. Ειδικά όσον αφορά στις οικογένειες, δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι πέρα από τη μίζερη συνεισφορά του Κοινωνικού Κράτους, αντιμετωπίζουν από τα μεγαλύτερα βάρη φόρων- εισφορών ως ποσοστό του εισοδήματος τους. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ, φόροι και εισφορές για ένα ζευγάρι μισθωτών με 2 παιδιά «τρώνε» το 23,7% των ακαθάριστων αποδοχών τους, όταν ο μέσος όρος των ευρωπαϊκών χωρών του ΟΟΣΑ είναι 21%.
