Αρώματα από αλεύρι και μαγιά «ξεπήδησαν» κατά τη διάρκεια της καραντίνας μέσα από το ζυμάρι που ζύμωσαν πολλοί και έψησαν στον δικό τους φούρνο, ξυπνώντας γευστικές αναμνήσεις από το παρελθόν.
Η διατροφή της καραντίνας
Πολύς κόσμος επιδόθηκε στο ζύμωμα του ψωμιού, ενός τροφίμου που συμβολίζει την πορεία της ζωής μας και -σύμφωνα με τον σεφ Νικόλαο Φωτιάδη- σηματοδοτεί την αρχή των πάντων. Μαζί με το ψωμί και άλλες αμυλώδεις τροφές, όπως οι πατάτες, το ρύζι και τα γλυκά, που εμπεριέχουν σάκχαρα και αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους, «κατέλαβαν» τις κουζίνες όλων όσοι έμειναν στο σπίτι, λόγω του κορωνοϊού, ενώ από την καθημερινή τροφή δεν έλειψαν και τα φρούτα, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνες.
Την επόμενη μέρα, η σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων αφήνει χώρο για να καλυφθούν εκείνα που οι περισσότεροι έχουν στερηθεί. «Η επιθυμία του καθενός για την επόμενη μέρα εξαρτάται βέβαια από τις προσωπικές του διατροφικές προτιμήσεις, όμως επηρεάζεται και από την εποχή. Νομίζω ότι πολλοί θα ζητήσουν ένα ψαράκι, συνοδεία ούζου, τσίπουρου ή άλλου ποτού, μαζί πάντα με παρέα, καθώς ο Έλληνας αρέσκεται να τρώει και να πίνει με τους φίλους του, την παρέα του, την οικογένειά του» σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Φωτιάδης, executive chef και πρόεδρος της Ομάδας επαγγελματιών του διατροφικού τομέα «Brigade».
Προτείνει, μάλιστα, σε όλους να προτιμήσουν, τόσο στις εξόδους τους για φαγητό όσο και στο καθημερινό μαγείρεμα, λαχανικά της εποχής αλλά και χόρτα, για το χρονικό διάστημα που υπάρχουν ακόμη. Στην περίπτωση αυτή, υπογραμμίζει την υψηλή διατροφική αξία των εν λόγω τροφίμων.
Με αφορμή την κρίση που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού, ο κ. Φωτιάδης τονίζει ότι επανέρχεται στο προσκήνιο, ως αναγκαιότητα πλέον, μια τάση που πολλοί σεφ και παραγωγοί στηρίζουν εδώ και αρκετά χρόνια: η στροφή στα τοπικά προϊόντα. Υποστηρίζει, παράλληλα, ότι για να επιβιώσει ο χώρος της εστίασης θα πρέπει να υπάρξουν μια σειρά από κινήσεις, στις οποίες ο κάθε εμπλεκόμενος επηρεάζει τους υπολοίπους, όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους.
Καραντίνα και στροφή στα τοπικά προϊόντα
«Αφετηρία μιας τέτοιας προσπάθειας μπορεί να είναι η αποφασιστικότητα των καταναλωτών να στηρίξουν τα τοπικά προϊόντα γιατί, με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά, στηρίζουν τον συνάνθρωπό τους παραγωγό, ο οποίος με τη σειρά του θα στηρίξει τον μανάβη της γειτονιάς, τον μεταποιητή, τον εστιάτορα, τον σερβιτόρο. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα βγούμε από το σπίτι, θα προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε κάποιες από τις παλιές μας αγαπημένες συνήθειες. Εμείς θα γίνουμε ουσιαστικά οι πελάτες των εστιατορίων, οι τουρίστες του καλοκαιριού», επισημαίνει. Ακόμη όμως και οι επιχειρήσεις, τα εστιατόρια και ξενοδοχεία μπορούν αντί για εισαγόμενες μπανάνες να προτιμήσουν μπανάνες και αβοκάντο που παράγονται στην Κρήτη αλλά και κινόα που παράγεται στην Ελλάδα.
Προϊόντα με ιδιαίτερη «ταυτότητα»
Ο κ. Φωτιάδης υπογραμμίζει, άλλωστε, την ανάγκη δημιουργίας αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων με «ταυτότητα» και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γεύσης, λόγω κλίματος και υπεδάφους, στο πρότυπο του αρνιού που τρέφεται με φύκια στη Νορμανδία ή των διαφορετικών ειδών πατάτας στην Ιρλανδία, για βράσιμο, ψήσιμο στο φούρνο, τηγάνισμα και πουρέ. «Οι ίδιοι οι παραγωγοί θα πρέπει να «κανακέψουν» το προϊόν που παράγουν, να τονίσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που είναι μοναδικά σε κάθε περίπτωση» αναφέρει. Για να γίνουν, ωστόσο, τα παραπάνω απαιτείται, σύμφωνα με τον ίδιο, οργάνωση από τους ίδιους τους φορείς και υποστήριξη από το κράτος που μπορεί να τους παρέχει καθοδήγηση, γνώση και ενίσχυση από γεωπόνους, με συστάσεις για τα προϊόντα που μπορούν να ευδοκιμήσουν σε κάθε περιοχή. Βασική, τέλος, παράμετρος του θέματος είναι η κατάλληλη προετοιμασία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απόφαση της Ευρώπης να κατασκευαστούν ψυγεία για την αποθήκευση τροφίμων ενόψει ενδεχόμενης επισιτιστικής κρίσης.