Το iefimerida.gr αποκαλύπτει την κατάθεση στις ανακριτικές αρχές τού 20χρονου πατέρα τού μόλις τεσσάρων μηνών βρέφους που διεκομίσθη βαριά τραυματισμένο στο Νοσοκομείο Παίδων, από το Νοσοκομείο Καλαμάτας, στη Μεσσηνία.
Ο 20χρονος πατέρας αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα Κυπαρισσίας, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, η κατάσταση της υγείας του μικρού κοριτσιού παρουσίασε βελτίωση και σήμερα αποσωληνώθηκε. Αύριο ενδέχεται να βγει από την εντατική και να μεταφερθεί σε απλό θάλαμο.
Ο 20χρονος Αλβανός, πατέρας του 4 μηνών βρέφους, ο οποίος εργαζόταν είτε σε φυτώριο, είτε ως μελισσοκόμος, ενώ η σύντροφός του και μητέρα του μωρού ως σερβιτόρα, στην απολογία του αναφέρθηκε αρχικά στη γέννηση του μωρού στις 21/5/2022, λέγοντας πως μένουν στο σπίτι του πατέρα της συντρόφου του, στον Αετό Τριφυλίας, κάνοντας αναφορά στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν ως ζευγάρι.
«Λόγοι καθαρά οικονομικοί δεν μας επέτρεψαν μέχρι τώρα να δρομολογήσουμε τη νομική αναγνώριση του τέκνου μας και να συνάψουμε γάμο. Μπορεί το διάστημα που είμαστε μαζί με τη σύντροφό μου να φαίνεται λίγο και το νεαρό της ηλικίας μας να μην το επιβεβαιώνει, όμως η απόφαση να πορευτούμε μαζί στη ζωή και να κάνουμε ένα παιδάκι ήταν και παραμένει απόλυτα συνειδητή. Παρά τα οικονομικά προβλήματα που έχουμε, προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις, επικουρούμενοι και από τους συγγενείς μας, να σταθούμε στα πόδια μας και να ανεξαρτητοποιηθούμε, πράγμα που έχουμε εν μέρει καταφέρει».
Και συνέχισε: «Στις 20 Σεπτεμβρίου μού ανακοινώθηκε από το φυτώριο στο οποίο εργαζόμουν ότι θα σταματήσουμε για ένα μικρό διάστημα την απασχόλησή μου εκεί, καθώς, λόγω της αλλαγής της εποχής, θα έπρεπε να γίνουν κάποιες εργασίες συντήρησης και αλλαγής των φυτών. Επομένως σταμάτησα την πρωινή μου απασχόληση και δούλευα μόνο απογευματινές ώρες στην ψησταριά του συντρόφου της μητέρας μου, στα Φιλιατρά. Το γεγονός αυτό καθόλου δεν με δυσανασχέτησε, αφού μου δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβω εγώ πλέον την επίβλεψη της κόρης μας, εφόσον η σύζυγός μου συνέχισε την εργασία της στην καφετέρια. Πράγματι, τις τελευταίες 5 μέρες πριν το τραγικό συμβάν και κατά τις πρωινές ώρες είχα την εποπτεία της κόρης μου, την τάιζα, την καθάριζα, την έπαιζα και γενικά πέρναγα όλο το πρωινό μαζί της».
Το μωρό δεν συνήθιζε να έχει εξάρσεις με κλάματα
Για το μωράκι, ανέφερε πως ήταν ήρεμο, που δεν συνήθιζε να έχει εξάρσεις με κλάματα και περίεργη συμπεριφορά.
«Όπως συνέβαινε το τελευταίο διάστημα, έτσι και στις 24 Σεπτεμβρίου, η Μαρία γύρω στις 7:30 έφυγε από το σπίτι για να πάει στη δουλειά της. Εγώ ξύπνησα λίγο αργότερα και έκανα δουλειές στο σπίτι, περιμένοντας να ξυπνήσει η κόρη μου για να την ταΐσω. Κατά τις 10 π.μ. ξύπνησε όπως κάθε μέρα, ευδιάθετη, και αμέσως την τάισα και την άλλαξα, αφού της έκανα μια βόλτα για να χωνέψει το γάλα της στην αυλή. Επιστρέφοντας, την άφησα στο καρότσι της, οπότε και μετά από λίγο ξανακοιμήθηκε.
Περίπου στη 1 μ.μ., ξύπνησε και πάλι χωρίς αυτήν τη φορά να τη μετακινήσω από το καρότσι της. Στις 3 μ.μ. περίπου, την τάισα και τη σήκωσα για να χωνέψει. Μέσα σε λίγη ώρα, το παιδί εμφάνισε μια πρωτοφανή συμπεριφορά. Άρχισε να κλαίει έντονα, σχεδόν με σπαραγμούς, και είχα την εντύπωση πως της κοβόταν η αναπνοή από το έντονο κλάμα. Πανικοβλήθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έφταιγε, καθώς το παιδί και είχε φάει και ήταν καθαρό. Χωρίς να έχω επίγνωση των κινήσεών μου, της έντασης και της διάρκειάς τους, άρχισα να κουνάω το παιδί, θεωρώντας πως με αυτό τον τρόπο θα ηρεμούσε. Καθώς έβλεπα ότι δεν ηρεμεί, ίσως πάνω στον πανικό μου να συνέχισα το ταρακούνημα και με μεγαλύτερη ένταση αυτή τη φορά. Σε κάποια στιγμή μου δόθηκε η εντύπωση ότι το παιδί ηρέμησε και το άφησα στον καναπέ. Αμέσως μετά κάλεσα τηλεφωνικά τη σύντροφό μου να έρθει σπίτι».
Όπως υποστήριξε, μέχρι να φτάσει η μητέρα του μωρού στο σπίτι, εκείνο είχε επανέλθει, όμως μετά από λίγη ώρα, σύμφωνα με την κατάθεσή του, ξεκίνησε και πάλι το κλάμα, τέντωσε τα χέρια και τα πόδια και άρχισε να μελανιάζει.
«Δεν θεώρησα ότι η πράξη μου αυτή ήταν άξια αναφοράς στους γιατρούς και τη σύντροφό μου»
«Ανυποψίαστος ο ίδιος, δεν θεώρησα ότι η πράξη μου αυτή ήταν άξια αναφοράς στους γιατρούς και τη σύντροφό μου, αφού και οι δύο βιώναμε την ένταση της κατάστασης και την αγωνία για την πορεία της υγείας του παιδιού μας. Επιπλέον, ούτε στη νοσηλευτική μονάδα Κυπαρισσίας ούτε στο νοσοκομείο Καλαμάτας ενημερωθήκαμε ότι το παιδί μας παρουσίαζε βλάβη, ούτε ρωτηθήκαμε αν είχε προηγηθεί περιστατικό που πιθανόν να συνδεόταν με την προκληθείσα βλάβη».
Ο ίδιος αναφέρει ότι παραδέχτηκε αμέσως την πράξη του, όταν οδηγήθηκε στην Αστυνομική Διεύθυνση Καλαμάτας, αρνούμενος όμως ότι προσπάθησε να σκοτώσει το παιδάκι.
«Δεν μπορώ να δεχτώ την κατηγορία ότι με πρόθεση προσπάθησα να σκοτώσω το παιδί μου»
«Εκ των υστέρων και με τον πλέον τραγικότερο τρόπο συνειδητοποίησα ότι με τις πράξεις μου επέφερα σοβαρότατες κακώσεις στο παιδί μου, οδηγώντας το σε κλινική κατάσταση κινδύνου ζωής, στην πράξη μου όμως αυτή ωθήθηκα όχι για να βλάψω το παιδί μου αλλά ακριβώς το αντίθετο, να το ηρεμήσω και να το σώσω από μια στιγμή που έβλεπα ότι του κόβεται η αναπνοή. Δεν είχα την εμπειρία και την ψυχραιμία να αντιδράσω διαφορετικά και θεώρησα ότι, κουνώντας το παιδί, αυτό θα ηρεμούσε, όπως και έγινε. Είμαι απόλυτα υπεύθυνος για τα αποτελέσματα που επήλθαν από την πράξη μου αυτή στο παιδί μου και γι' αυτό θα είμαι υπόλογος μια ολόκληρη ζωή, όμως δεν μπορώ να δεχτώ την κατηγορία ότι με πρόθεση προσπάθησα να σκοτώσω το παιδί μου».
Στην κατάθεσή του ο 20χρονος πατέρας επέμεινε στο γεγονός πως είναι ήρεμος και υπομονετικός και πως δεν έχει απασχολήσει ποτέ τις Αρχές, αναφέροντας πως αγαπάει το παιδί του και πως αν δεν το ήθελε θα είχε ζητήσει από τη σύντροφό του να προχωρήσει σε άμβλωση, κάτι το οποίο δεν έκανε ποτέ.
«Πώς θα μπορούσα να κατηγορηθώ ότι με τα ίδια μου τα χέρια θέλησα ή προσπάθησα να σκοτώσω το παιδί που ο ίδιος λαχταρούσα και ήθελα; Μόνο και μόνο για να μην κλαίει ένα μεσημέρι; Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να στηρίξει αυτό το κατηγορητήριο. Δεν υπάρχει κίνητρο, δεν υπάρχει αντίθετη κατάθεση που να με ενοχοποιεί. Αντίθετα, σύσσωμη η οικογένειά μου και η οικογένεια της συντρόφου μου και η ίδια η σύντροφός μου με στηρίζουν. Πράγματι, με τη συμπεριφορά μου επέφερα κακώσεις στο παιδί μου, όχι όμως επειδή είχα πρόθεση να το κάνω, αλλά πάνω στον πανικό, την ταραχή και την απειρία μου θεώρησα ότι με τον τρόπο αυτό θα το ηρεμούσα».