Από τις πιο έντονες μυρωδιές που έχω να θυμάμαι, μου δημιουργούν αναμνήσεις και με γυρνάνε χρόνια πίσω στο πατρικό μου, είναι αυτές από τον ελληνικό καφέ.
Κάθε φορά που μυρίζω έναν ελληνικό καφέ, σκέφτομαι τον πατέρα μου. Κάθε πρωί σηκωνόταν νωρίς – νωρίς, πριν πάει στην δουλειά του, την ώρα που οι υπόλοιποι κοιμόμασταν ακόμη και έφτιαχνε τον αγαπημένο του καφέ. Μπορεί να μην άκουγες το γκαζάκι που άναβε, το φλιτζάνι που έβγαζε από το ντουλάπι και το χάλκινο μπρίκι, αλλά ξυπνούσες με τη μυρωδιά από τον καφέ. Ο πατέρας μου απολάμβανε καθημερινά τον ελληνικό καφέ του με την ηρεμία του, διαβάζοντας την εφημερίδα του, προτού φύγει για τη δουλειά.
Αργότερα, ερχόταν η σειρά της μητέρας μου. Μαζευόταν με τις φίλες της σε κάποιο από τα σπίτια τους και έπιναν τον καφέ τους – ελληνικό πάντα – και με συνοδεία από μπισκότα ή κέικ, σχολιάζοντας όλα τα γεγονότα που είχαν συμβεί στην μικρή μας γειτονιά, αλλά και τις ανησυχίες τους, τους προβληματισμούς τους και τις χαρές τους.
Και τώρα έρχεται η σειρά μου! Πόσους καφέδες έχω πιει άραγε στα φοιτητικά μου χρόνια;
Στα φοιτητικά μου χρόνια, μακριά από το σπίτι μου, το βάζο με τον ελληνικό καφέ δεν ήταν ποτέ άδειο, φροντίζοντας ανελλιπώς να εφοδιάζομαι προμήθειες μήπως και γινόταν κανένα κακό και ξέμενα. Στο μικρό μπαλκόνι του διαμερίσματος μου έχω πιει άπειρους καφέδες με τις φίλες μου, σχολιάζοντας τα νέα μας από την σχολή, την καθημερινότητα μας, αλλά και τις σχέσεις. Πόσες φορές δεν «θρηνήσαμε» με κάποια φίλη, έναν χαμένο έρωτα ή μια σχέση που έφτασε στο τέλος της; Ή το μάθημα που «κοπήκαμε»; Ακόμη, αμέτρητες είναι οι φορές που πίναμε το καφεδάκι μας στο γνωστό στέκι γιορτάζοντας μια επιτυχία εξεταστικής ή ένα νέο έρωτα. Εργαζόμενη και μητέρα πλέον, φροντίζω να διατηρώ την αγαπημένη μου συνήθεια, προτού ξεκινήσει μια ακόμη, απαιτητική μέρα. Ακόμη και στο διάλειμμα της εργασίας, μια κούπα ελληνικού καφέ, αποτελεί την παρέα μου, ίσως διότι το άρωμά του, φέρνοντάς μου γλυκές αναμνήσεις, με ηρεμεί και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.
Τώρα μπορεί να μην είμαι πλέον το παιδί που μύριζε κάθε πρωί τον ελληνικό καφέ του πατέρα του, ωστόσο τον απολαμβάνω μαζί του κάθε μέρα – έστω στις διακοπές μας – γελώντας, λύνοντας σταυρόλεξα και συζητώντας μαζί του την καθημερινότητά, τους προβληματισμούς μας αλλά και τις αναμνήσεις μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Λουμίδη Παπαγάλο που μου προσφέρει 40 σχεδόν χρόνια τώρα, αυτή την μοναδική εμπειρία! Εξάλλου, με μια ιστορία 100 χρόνων ξέρει τι σημαίνει ελληνικός καφές!