Συγκλόνισε η Ιωάννα Παλιοσπύρου με την κατάθεσή της στο δικαστήριο για τη φρικτή επίθεση που δέχθηκε με βιτριόλι.
Η Ιωάννα Παλιοσπύρου προσήλθε στο δικαστήριο σήμερα το πρωί, μαζί με τους δικηγόρους της, και για πρώτη φορά βρέθηκε στο ίδιο δωμάτιο με τη δράστιδα της φρικτής επίθεσης με βιτριόλι σε βάρος της, την Εφη Κακαράντζουλα. Η δράστις προσήλθε εν κρυπτώ, από την πίσω πόρτα του δικαστηρίου.
Κάποια στιγμή, μέσα στη δικαστική αίθουσα, διασταυρώθηκαν τα βλέμματα των δύο γυναικών. Τότε η Ιωάννα είπε στην κατηγορούμενη: «Τι κοιτάς;».
Νωρίτερα, ο πρόεδρος του δικαστηρίου είπε στην Ιωάννα ότι σε περίπτωση που αισθανθεί δυσκολία ή δυσφορία να τον ενημερώσει.
Η κατάθεση της Ιωάννας Παλιοσπύρου
Στην κατάθεσή της στο δικαστήριο η Ιωάννα Παλιοσπύρου, συγκλονίζοντας, περιέγραψε εκείνο το φρικτό πρωινό του Μαΐου του 2020:
«Σηκώθηκα για να πάω στη δουλειά μου και ήμουν στην είσοδο της πολυκατοικίας των γραφείων. Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ και περίμενα να κατέβει. Κοιτούσα προς το κάτω, περιμένοντας. Άκουσα κάποιους θορύβους. Δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι η καθαρίστρια ή κάποιος άστεγος. Καθώς περίμενα το ασανσέρ, εμφανίστηκε μπροστά μου μια γυναίκα, σήκωσα το βλέμμα και με κοίταξε στα μάτια. Μου έριξε το βιτριόλι, που εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι ήταν, και έφυγε τρέχοντας.
»Θέλω να σας πω ότι λούστηκα με αυτό το υγρό, το ένιωσα παντού πάνω μου. Ηταν παντού στο σώμα μου, λουσμένη, και κατευθείαν μου ήρθε η μυρωδιά. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω για κάποια βοήθεια. Θυμήθηκα ότι είχε φαρμακείο δίπλα και έτρεξα προς το φαρμακείο.
»Οι πόνοι ήταν φρικτοί, δεν έβλεπα καθόλου από το ένα μάτι. Μπήκα μέσα στο φαρμακείο ουρλιάζοντας, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι έλεγα, πανικοβλήθηκαν. Τους έλεγα ''δώστε μου λίγο νερό, πεθαίνω, βοήθεια'', φώναζα. Πήγα στον νιπτήρα, έριχνα νερό. Τα μαλλιά μου έπεφταν μέσα στον νιπτήρα. Έπιανα το πρόσωπό μου και καταλάβαινα ότι καιγόμουν, λιώνω. Φώναζα για βοήθεια, οι άνθρωποι τρόμαζαν. Καταλάβαινα ότι εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω... Κάλεσαν σε βοήθεια το 166. Μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου, γιατί έλιωναν πάνω μου. Εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μη χάσω τις αισθήσεις μου. Γιατί καταλάβαινα ότι μόνον εγώ μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου. Φώναζα ''Θεέ μου, βοήθησέ με, γιατί μόνον εσύ μπορείς''».
«Θυμάμαι να με βρέχουν και να ουρλιάζω»
Συνεχίζοντας την κατάθεσή της, η Ιωάννα μίλησε για τις επόμενες ημέρες της επίθεσης, τους πόνους που ένιωθε, τη μεταφορά της στο νοσοκομείο και τα επτά χειρουργεία που έκανε.
«Θυμάμαι απλά να με βρέχουν και να ουρλιάζω, να πονάω, να ξανακοιμάμαι και να ξαναξυπνάω. Μου έκαναν τομές στο μάτι μου και στο αυτί. Αυτά, δεν θυμάμαι παραπάνω. Προσπαθούσα να αντέχω για να μην πονάω».
«Στο νοσοκομείο δεν μπορούσα να δω -Σκέφτηκα να δώσω τέλος στη ζωή μου»
«Την επόμενη μέρα με ενημέρωσαν ότι θα διακομιστώ στο Θριάσιο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη διακομιδή μου, επειδή δεν μπορούσα να δω, μπορούσα μόνο να ακούω, θυμάμαι την ώρα που περνούσαν τα φορεία στους διαδρόμους».
Μάλιστα, κλαίγοντας, πρόσθεσε «μια κυρία αναφώνησε ''Θεέ μου'' και κατάλαβα ότι το είπε για μένα, κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν είναι καλή. Κατάλαβα ότι έχω σοβαρά εγκαύματα και απλά παρακαλούσα να επιβιώσω.
»Μέσα στο νοσοκομείο ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Εκανα επτά χειρουργεία. Θυμάμαι ότι δεν άντεχα το φως, γιατί τα μάτια μου ήταν τραυματισμένα, ακόμα και το φως του δωματίου ήταν επίπονο. Σκέφτηκα να δώσω τέλος στη ζωή μου».
Οι δύσκολες ημέρες στο νοσοκομείο
Η Ιωάννα, κλαίγοντας, συνέχισε την κατάθεσή της για τον εφιάλτη που ζει μετά την επίθεση με βιτριόλι...
«Για να αντέξω, προσπαθούσα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ότι ζω ένα όνειρο. Το βράδυ μετά τις 9, αφού πέρασαν όλοι οι γιατροί, έλεγα ''Ιωάννα, θα ξυπνήσεις''. Προσπαθούσα να με πείσω, για να αντέξω, ότι τα όνειρά μου είναι πραγματικά και η πραγματικότητα είναι ο εφιάλτης.
»Για όσο διάστημα ήμουν στο νοσοκομείο έλεγα στους αστυνομικούς ότι δεν έχω πειράξει κανέναν. Προσπαθούσα να τους βοηθήσω, αλλά δεν μπορούσα. Δεν πίστευα ότι κάποιος μπορεί να κάνει τέτοιο κακό. Κάποια στιγμή μου είπαν ότι είχαν καταλήξει ποιος έκανε την επίθεση. Μου μιλούσαν για την κατηγορούμενη και μου έλεγαν ότι εκείνη μου επιτέθηκε. Μαζί με αυτούς προσπαθούσα και εγώ να καταλάβω και να τους βοηθήσω. ''Αν ισχύει'', τους έλεγα, ''αυτό που μου λέτε, ότι με παρακολουθεί εδώ και 1,5 χρόνο, άρα ξέρει ότι δεν έχω καμία σχέση με αυτόν τον σύντροφο που είχε''. Δεν μπορούσαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Δεν ήξερα αν ισχύουν όλα αυτά, γιατί το έκανε αυτό, τι μου έχει συμβεί, δεν καταλάβαινα και δεν μπορούσαν να μου απαντήσουν».
Κινδύνευσε να πεθάνει
Η Ιωάννα μίλησε και για τις πάρα πολύ δύσκολες στιγμές που πέρασε μέσα στο νοσοκομείο, καθώς κινδύνευσε να χάσει τη ζωή εξαιτίας λοιμώξεων.
«Μετά την προφυλάκισή της προσπάθησα να εστιάσω στις δυνάμεις για να μπορέσω να βγω από το νοσοκομείο και να βγάλω σε πέρας τα χειρουργεία που έπρεπε. Στα μισά των χειρουργείων ο οργανισμός μου δεν άντεξε. Ανέβαζα πυρετό, είχα πάθει λοίμωξη. Οι γιατροί μου είπαν ότι κινδύνευσε η ζωή μου. Κόλλησα και δεύτερη λοίμωξη στο μάτι, που κινδύνεψα για δεύτερη φορά να το χάσω. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια των γιατρών τα ξεπεράσαμε».
Μετά την επίθεση, η κατηγορούμενη μίλησε με την ξαδέλφη της Ιωάννας
«Ήρθε η στιγμή που μου ανακοίνωσαν ότι θα πάρω εξιτήριο. Μου είπαν ότι επούλωσαν τα τραύματα που είχα, ότι ξεκινάει ένας μαραθώνιος και ότι χρειάζονται πολλά χειρουργεία για να είμαι λειτουργική, να κουνάω τα χέρια μου, το λαιμό μου. Μου λέγανε ότι είναι ένας μαραθώνιος, με διάρκεια. Κάποια στιγμή, αφού επέστρεψα στο σπίτι μου, η έρευνα συνεχιζόταν. Κάποια στιγμή, οι αστυνομικοί με ενημέρωσαν για κάποια στοιχεία που βρίσκονταν στον υπολογιστή της και με ρώτησαν αν γνωρίζω κάτι. Είμαστε από διπλανά χωριά, αλλά ποτέ δεν κάναμε παρέα με την κατηγορούμενη, γνωριστήκαμε εδώ, στην Αθήνα. Βρεθήκαμε σε κάποιες γιορτές, γενέθλια, στο σπίτι συγγενών μου και ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες. Μου είπαν για κάποιες κουβέντες που είχαν γίνει μεταξύ της ξαδέλφης μου και της κατηγορουμένης μετά την επίθεση. Οι αστυνομικοί με ρώτησαν αν γνωρίζω κάτι.
Η κατηγορούμενη έλεγε «οκ, η Ιωάννα θα πάρει την αποζημίωση και θα ζήσει, δεν έγινε κάτι»
»Μου ζητήθηκε αν μπορώ να μάθω τι είχε ειπωθεί μεταξύ τους. Κάλεσα τη ξαδέλφη μου στο τηλέφωνο και τη ρώτησα τι έχουν πει. Τη ρώτησα αν ισχύει και τι ακριβώς είχε ειπωθεί. Μου είπε ότι ισχύει ότι υπήρχε επικοινωνία μεταξύ τους, ότι δεν μου είπε για να μη με φέρει σε δύσκολη θέση. Μου είπε μεταξύ των συζητήσεων ότι είχαν μιλήσει και για μένα, όπως όλοι, φίλοι και γνωστοί, μιλούσαν για μένα. Τη ρωτούσε η κατηγορούμενη πώς είμαι, αν με είδε και πώς ήταν τα μέτρα στο νοσοκομείο λόγω covid. Εκείνη της είπε ότι δεν μπορούσε να μπει στο νοσοκομείο και ότι είχε δει μόνο τη μητέρα μου στο προαύλιο. Επίσης, μου ανέφερε ένα συγκεκριμένο περιστατικό, που της είχε κάνει εντύπωση. Η κατηγορούμενη, όπως της είπε, έκανε ένα σχόλιο πολύ προσβλητικό για μένα. Της είπε η Εφη, ''οκ, αν δεν μπορεί να δουλέψει, θα πάρει την αποζημίωση και θα ζήσει. Δεν έγινε κάτι''. Αυτό θύμωσε την ξαδέλφη μου.
«Ηθελε να με σκοτώσει» -Οι απόπειρες και οι επισκέψεις στο νοσοκομείο
»Αυτό το περιστατικό, σε συνδυασμό με τις αναζητήσεις που με ενημέρωσαν πως είχε κάνει μετά την επίθεση και σε συνδυασμό με άλλα τουλάχιστον δύο περιστατικά που έλαβαν χώρα στο νοσοκομείο -η μητέρα μου μου είπε ότι κάποιοι ήλθαν στο νοσοκομείο να με δουν, αλλά δεν τους επετράπη η είσοδος-, όλα αυτά με έκαναν να πιστέψω ότι ήθελε πραγματικά να με σκοτώσει και δεν σταμάτησε ούτε και μετά. Όλα αυτά, αν τα συνδυάσει κανείς και σύμφωνα με το συμπέρασμα των αστυνομικών ήταν να με σκοτώσει.
»Εμαθα εκ των υστέρων ότι έγιναν άλλες τρεις απόπειρες. Άλλες δύο έξω από το σπίτι μου, την είδαν οι γείτονες να κουβαλάει κάτι ύποπτο πάνω της. Σύμφωνα με τα στοιχεία, είχε γίνει μια ακόμη απόπειρα την προηγούμενη ημέρα, η οποία απλά απετράπη, διότι δεν με πρόλαβε. Δεν κατάφερε να με σκοτώσει.
»Επίσης, θέλω να επισημάνω ότι πάλι, σύμφωνα με την αστυνομική έρευνα, με τρομάζει ότι είχε μια συμπεριφορά ανθρώπου -είχε αναστατωθεί όλος ο κόσμος για το ποιος το έκανε- και αυτή βγαίνει και διασκεδάζει και χορεύει πάνω στα τραπέζια. Αντί να πει ''τι πήγα και έκανα'', ενθαρρύνεται ακόμη περισσότερο και αρχίζει και αναζητά τρόπους και όπλα. Δείχνει έναν άνθρωπο που, αντί να φοβηθεί και να καλυφθεί, ενθαρρύνεται ακόμα περισσότερο και αρχίζει και αναζητά τρόπους και όπλα και πληροφορίες για ενέσεις αέρα και δηλητήριο που δεν ανιχνεύεται. Και δεν ξέρω ακόμη ούτε τα κίνητρα ούτε ποιοι άλλοι γνώριζαν, γιατί υπάρχουν και άλλοι. Σίγουρα ξέρω ότι δεν έχει μετανιώσει».