Σε άρθρο μου στο ΒΗΜΑ πριν 3 χρόνια είχα αναφερθεί στο φαινόμενο της αυτολογοκρισίας μέσα στα πανεπιστήμια μας.
Μειοψηφίες που έχουν πάρει ως εργολαβία και επιτηδεύονται πολιτικά την ‘προοδευτικότητα’ επιτίθενται σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους, τον στοχοποιούν ως φασίστα, ακροδεξιό, τον προπηλακίζουν φραστικά και φυσικά, απειλούν ακόμη και την ζωή του. Μέσα στον κατεξοχήν δηλαδή χώρο της ελεύθερης έκφρασης! Το αποτέλεσμα είναι λίγοι να αντέχουν αυτήν την στοχευμένη επίθεση, οι περισσότεροι οδηγούνται στην σιωπή, στην απομάκρυνση, στην αυτολογοκρισία, κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πολιτικής των απολυταρχικών καθεστώτων: να φοβάσαι να μιλήσεις, να εκφράσεις άποψη, να απομονώνεσαι για να επιβιώσεις.
Το φαινόμενο της αυτολογοκρισίας δεν εντοπίζεται μόνο στα πανεπιστήμια αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Μειοψηφίες, ισχυρές πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, επιβάλουν με επιθετικό και οργανωμένο τρόπο την στοχοποίηση της διαφορετικής άποψης. Συγχέουν τα αναφαίρετα δικαιώματα τους να εκφράζονται να ζουν ελεύθερα ως μειοψηφίες με τον επίσης αναφαίρετο δικαίωμα των άλλων να έχουν διαφορετική άποψη και να την εκφράζουν επίσης ελεύθερα. Οι δεύτεροι οδηγούνται στην αυτολογοκρισία μην χαρακτηριστούν ομοφοβικοί, ρατσιστές, σεξιστές, εντέλει ακροδεξιοί και φασίστες, λες και αυτές οι εξαιρετικά αρνητικές συμπεριφορές δεν εντοπίζονται σε οπαδούς ακόμη και στελέχη της αριστεράς, ιδιαίτερα της σταλινικής της μορφής (η ιστορία της προσφέρει χιλιάδες παραδείγματα).
Μια ιδιότυπη ‘χωροφυλακή της πολιτικής ορθότητας’ καιροφυλακτεί και εφημερεύει, ιδιαίτερα στα κοινωνία δίκτυα, για τον εντοπισμό της άλλης ενοχλητικής άποψης και στοχευμένα της επιτίθεται μέχρι την σιώπηση της. Η χωροφυλακή αυτή μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη μεταπολεμική που τότε εστίαζε στους αριστερούς. Σε αντίθεση με την δεύτερη η πρώτη ενδύεται τον μανδύα της δημοκρατίας, του προοδευτισμού και της ελευθερίας. Έτσι φτάνουμε στο άλλο άκρο, η πλειοψηφία να φοβάται να εκφράσει άποψη και τα επιχειρήματα της. Αλλά η ελευθερία έκφρασης άποψης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας. Δικαιολογημένα λοιπόν έχει ξεκινήσει μια διεθνης συζήτηση για την νέα αυτή μορφή απολυταρχισμού, αυτή των μειοψηφιών του Woke.
Στην αρχή της πανδημίας επισήμανα δημόσια, διότι εξ αντικειμένου το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, την μόλυνση από τον κορωνοιό των παράνομων μεταναστών και την συμμετοχή τους στην ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού. Στόχος μου ήταν η ευαισθητοποίηση της Πολιτείας για την περίθαλψη και τον εμβολιασμό τους (μέσω των ΜΚΟ μιάς και κρύβονταν από την επίσημη πολιτεία), ώστε να περιοριστεί όσο γίνεται μια από τις πολλές εστίες διασποράς του ιού. Χάθηκαν πάρα πολλοί μετανάστες την εποχή εκείνη από τον κορωνοιό (καταπονημένοι, υποσιτιζόμενοι, δίχως ιατρική περίθαλψη). Όλη η χώρα θυμάται την τραγική απώλεια του 20χρονου Σύριου που ήταν διαβητικός δίχως να το γνωρίζει. Κατηγορήθηκα, απειλήθηκα στοχευμένα ως ρατσιστής και φασίστας γιατί έκανα το καθήκον μου ως μέλος της ιατρικής ακαδημαικης κοινότητας, να αναδείξω ένα σοβαρό θέμα δημόσιας υγείας και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας. Πρόσφατα, ο πρώην πρωθυπουργός Α. Σαμαράς εξέφρασε την διαφορετική του άποψη για την πρόθεση της Κυβέρνησης να χορηγήσει για λόγους εργασιας αυξημένο αριθμό αδειών παραμονής σε παράνομους μετανάστες (παράνομοι μόνο γιατί εισήλθαν παράνομα στη χώρα και τίποτα άλλο). Η Woke χωροφυλακή ανασκουμπώθηκε και τον χαρακτήρισε μαζικά ως ρατσιστή και συνωμότη κατά του πρωθυπουργού. Το κόμμα όμως στο οποίο ανήκουν και οι δυο (στο οποίο δεν ανήκω) είναι φιλελεύθερο και ανοιχτό στην άλλη άποψη. Σε αντίθεση με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό των σταλινικών κομμάτων που πρωτοστατούν στην στοχοποίηση της άλλης άποψης και αυτών που την εκφράζουν, μέχρι της κοινωνικής και πολιτικής εξόντωσης τους. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή πρωτοστατεί ως μέλος της Woke χωροφυλακής.
Προ ημερών ήρθε στην επικαιρότητα το θέμα της νομοθέτησης του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, με τον οποίο συμφωνώ. Εξέφρασα την άποψη ότι στο κυβερνόν κόμμα υπάρχουν πολλοί που δεν συμφωνούν (βουλευτές, υπουργοί, στελέχη, μέλη) και θα έπρεπε το θέμα να έρθει στη Βουλή αργότερα ώστε να μην διαρραγεί η πολιτική και κοινοβουλευτική στήριξη σημαντικών και επειγόντων νομοσχεδίων (οικονομία, ασφάλεια, παιδεία, υγεία). Η Woke χωροφυλακή ανασκουμπώθηκε και πάλι, χαρακτηρίζοντας με ως ομοφοβικό και ακροδεξιό (το τελευταίο πάει με όλα). Το ενδιαφέρον αυτή τη φορά ήταν ότι η επίθεση χρησιμοποίησε επιχειρήματα για σωματικά μου χαρακτηριστικά, προέρχονταν δε από διαπρύσιους φιλελεύθερους που υποτίθεται είναι ανεκτικοί σε αυτά τα θέματα. Woke χωροφύλακες μέσα στην υποκρισία.
Η δημοκρατία μας χρειάζεται την διαφορετική άποψη. Είναι καθήκον όλων των δημοκρατικών πολιτών να προστατεύσουν την ελευθερία του λόγου. Κάποιοι αυτόκλητοι, πολιτικά επιτηδευμένοι χωροφύλακες του πολιτικά ορθού προσπαθούν να την περιορίσουν, να εγκαταστήσουν την αυτολογοκρισία. Είναι καθήκον μας, ιδιαίτερα των ακαδημαϊκων, να μην τους το επιτρέψουμε. Η κοινωνία μας οφείλει να μείνει ανοιχτή στην άλλη άποψη. Εκφράστε την άποψη σας ελεύθερα, με ενσυναίσθηση και δίχως να προσβάλετε τον άλλο.