Είναι πλανεύτρα. Με τις ασχήμιες της, ναι, μα πλανεύτρα. Ακόμα κι αν το προσπαθήσεις μετ’ επιτάσεως, ακόμα κι αν δεθείς σ’ ένα εικονικό κατάρτι και βουλώσεις τ’ αυτιά σου, δύσκολα θ’ αντισταθείς στο θελκτικό της τραγούδι.
Η ίδια η πόλη, με την αέναα παλλόμενη, έστω και ράθυμα, καρδιά της, θα βρει τον τρόπο να σε μαγέψει.
Την ημέρα, αν περπατήσεις στα σωστά σημεία, θα την βρεις από συμπαθητική έως- σε περίπτωση που διαθέτεις πλούσιο λεξιλόγιο και μπορείς να εκφραστείς καλύτερα- «εχμ..».
Το βράδυ, όμως, όταν η Θεσσαλονίκη βαφτεί, φορέσει τα καλά της και σου τείνει το χέρι, είναι αδύνατο να μην το πιάσεις και να μην υποκύψεις. Αδύνατο να μην νιώσεις μια ζεστασιά στην ψυχή και να μην ερωτευτείς κτήρια, μουσικές, ήχους, μυρωδιές.
Δείτε περισσότερα με ένα κλικ εδώ.