Kαθώς εξελίσσεται σχεδόν μπροστά στα μάτια των πολιτών μια καθημερινή πασαρέλα του εγκλήματος, δείτε μια παράλληλη ιστορία που κι αυτή μπροστά μας εμφανίζεται. Απλώς, λίγοι επιχειρούν τις αναγκαίες συναγωγές.
Μόλις προχθές ανακοινώθηκε ότι αρχές Σεπτεμβρίου οδηγούνται στο Εφετείο Πλημμελημάτων καμμιά δεκαριά αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., δικηγόροι και ποινικοί, με βαρύτατο κατηγορητήριο ότι είχαν στήσει ουσιαστικά ένα «συνδικάτο εγκλήματος».
Μια σειρά όμως λεπτομέρειες ξενίζουν. Η έρευνα της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ για το συγκεκριμένο «συνδικάτο εγκλήματος» ολοκληρώθηκε το 2017 με εντυπωσιακό αποδεικτικό υλικό για τους εμπλεκόμενους. Τα είχε σχεδόν όλα. Βιντεοσκοπήσεις με λαδώματα χέρι με χέρι. Κοριούς και συνομιλίες, φωτογραφίες ανώτερων αξιωματικών με ανθρώπους του ποινικού δικαίου και πολλά άλλα. Ο «παράδεισος» του εγκλήματος και η διαπλοκή στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. με κορυφαίους ποινικούς σε πλήρη ανάπτυξη. Και τι έγινε μετά; Γιατί όλη αυτή η «ανθολογία» άργησε πάνω από 4 χρόνια να έρθει στο δικαστήριο; Αγνωστο. Μια ακόμη λεπτομέρεια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, 3-4 από τους επικεφαλής του κυκλώματος έχουν εκτελεσθεί, χωρίς να έχουν βρεθεί οι ένοχοι. Και ποιος ξέρει πόσοι ακόμη σημαντικοί κρίκοι της αλυσίδας έχουν απολεσθεί οριστικά.
Επίσης, είναι πολύ πιθανό, με τις συνήθειες διαδικασίες των δικαστηρίων η δίκη να μην αρχίσει τον προσεχή Σεπτέμβριο, να πάρει μια ή δυο αναβολές (μια πρακτική συνήθης) και βλέπουμε. Ιδού λοιπόν πώς μια μεγάλη επιχείρηση της αστυνομίας, κατά της greek mafia, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε φιάσκο. Οπως κι άλλες στο παρελθόν…
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι σε θέση το οργανωμένο κράτος να τα βάλει αποτελεσματικά με αυτό που λέγεται οργανωμένο έγκλημα; Και η απάντηση είναι σχετικά απλή: Αν δεν αλλάξουν ριζικά θεμελιώδεις καταστάσειs, αυτό είναι από δύσκολο έως απίθανο.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, τουλάχιστον, δεν κατέβηκε από τον ουρανό. Με δύο προηγούμενες επιτυχημένες θητείες, στο ίδιο πόστο, είναι βέβαιο ότι γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Ανέλαβε την «αποστολή» του με διάχυτη την αισιοδοξία ότι είναι ο μόνος που μπορεί να επιβάλει «νόμο και τάξη». Διέθετε την απόλυτη εμπιστοσύνη και τη στήριξη του πρωθυπουργού.
Το στοίχημα παραμένει εκκρεμές. Στην ήπια παραβατικότητα ορισμένα θετικά βήματα έχουν γίνει. Από τα Εξάρχεια έως τις περίφημες «καταλήψεις» και τα φαινόμενα μικρο-εγκληματικότητας, η πρόοδος είναι σημαντική.
Φαίνεται όμως ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στα θέματα της βαριάς εγκληματικότητας βρίσκεται ακόμη μέσα σε μια δίνη. Προχθές επανέλαβε ότι η πολιτεία είναι σε πόλεμο με το οργανωμένο έγκλημα. Γιατί, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει το κράτος με το οργανωμένο έγκλημα εκτός από πόλεμο; Να προγραμματίσουν μαζί τις καλοκαιρινές τους διακοπές;
Το ζήτημα είναι ότι ο πόλεμος δεν εξελίσσεται θετικά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, για το κράτος. Σχεδόν όλα τα βαριά εγκλήματα της τελευταίας διετίας παραμένουν ανεξιχνίαστα, ενώ και τραγικές υποθέσεις με βαρύ κοινωνικό αποτύπωμα, όπως το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, δεν έχουν προχωρήσει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα ασφαλείας είναι σημαντικό και εξόχως πολιτικό. Σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ότι η αγωνία της κοινής γνώμης για την ασφάλεια στην καθημερινότητα χτυπάει ποσοστά ρεκόρ. Κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα άμεσα, πριν η κατάσταση ξεφύγει περισσότερο.
Οι εξηγήσεις Χρυσοχοΐδη μπορεί να είναι στη σωστή κατεύθυνση, αλλά παραμένουν γενικές και αφηρημένες. Σωστή, π.χ., είναι η θέση που διατύπωσε ότι η δράση του οργανωμένου εγκλήματος απειλεί τη Δημοκρατία. Ωραία η ανάλυση, αλλά αυτό το ξέρουμε, του αντιλέγουν. Έχουμε κάνει κάτι για να τους τελειώσουμε, πριν μας τελειώσουν;
Η οργάνωση της ΕΛ.ΑΣ., επίσης, είναι σημαντικό μέρος, δυστυχώς όχι της λύσης, αλλά του προβλήματος. Βγήκε με τραύματα από την πενταετία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια από τις βασικές εξαγγελίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η αναδιοργάνωσή της και μια πιο αποτελεσματική ΕΛ.ΑΣ. Τα βήματα που έγιναν είναι σημαντικά;
Για να συμπληρώνουμε την εικόνα, λοιπόν. Από τη μια, η κλιμάκωση σε πιο «ποιοτικά» στάδια της δράσης του οργανωμένου εγκλήματος. Από την άλλη, οι παθογένειες της Δικαιοσύνης, οι αδυναμίες της ΕΛ.ΑΣ. και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΡΟΠΟ, που φαίνεται ότι ψάχνει τον βηματισμό της. Μια εικόνα αποθαρρυντική, σε έναν τομέα ευαίσθητο, τόσο για την κοινωνία όσο και για μια κυβέρνηση που θα επιθυμούσε περισσότερη τάξη και πιο αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου.
Θα καταφέρει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να δείξει αποτελέσματα και να κάνει την υπέρβαση; Η απάντηση στην πράξη. Πάντως είναι βέβαιο ότι το ερώτημα είναι από τα πιο σημαντικά που απασχολούν αυτήν την περίοδο τον πρωθυπουργό…