Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κώστας Τασούλας, στην πρώτη του συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Προεδρικό έκανε μια ξεχωριστή αναφορά σε γεγονότα του παρελθόντος.
Με αφορμή τα λόγια του πρωθυπουργού για την ανακήρυξη της 9ης Φεβρουαρίου -ημέρα θανάτου του Διονυσίου Σολωμού- ως Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας από την UNESCO, ο κ. Τασούλας προχώρησε σε μια σύντομη ιστορική αναδρομή και αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην περίφημη ομιλία του Ξενοφώντα Ζολώτα στη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης, μια στιγμή-ορόσημο που ανέδειξε την παγκόσμια εμβέλεια της ελληνικής γλώσσας.
«Είναι εντυπωσιακή -και θα σας τη δώσω τώρα φεύγοντας- αυτή η ομιλία που έκανε το 1959, είμαι βέβαιος ότι το ξέρετε, στη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης ο Ξενοφών Ζολώτας, ο οποίος μιλώντας -τέλη της δεκαετίας του 1950- έκανε μια ομιλία δύο σελίδων, όπου χρησιμοποίησε μόνο ελληνικές λέξεις, οι οποίες, όμως, χρησιμοποιούνται στα αγγλικά, και έτσι εντυπωσίασε το ακροατήριο και νομίζω πως χάρη σε εκείνη την ομιλία πετύχαμε και κάποια οφέλη από την Τράπεζα Ανασυγκρότησης», ανέφερε ο Κώστας Τασούλας.
Η ιστορική ομιλία του Ζολώτα
Ήταν 26 Σεπτεμβρίου 1957, όταν ο Ξενοφών Ζολώτας, με την ιδιότητα του Διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδος και Διαχειριστή του ελληνικού Δημοσίου Χρέους, εκφωνούσε ενώπιον της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης μια ομιλία, που θα γινόταν την επόμενη ημέρα πρωτοσέλιδο στις αμερικανικές εφημερίδες «New York Times» και «Washington Post», προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση.
Ο Ξενοφών Ζολώτας είχε μιλήσει στο ακροατήριο στα αγγλικά, χρησιμοποιώντας, ωστόσο, σχεδόν αποκλειστικά ελληνικές λέξεις, με το περιεχόμενο της ομιλίας του να γίνεται απολύτως κατανοητό από όλους!
Όπως προαναφέρθηκε, η ομιλία έγινε το 1957 και προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη και ενθουσιασμό, ενώ, έπειτα από απαίτηση του επικεφαλής της Διεθνούς Τράπεζας, επαναλήφθηκε παρόμοια ομιλία το 1959.
Η ομιλία στην «αγγλικά»
Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy.
This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia.
Και η... «μετάφραση» αυτής στα ελληνικά:
Κύριε,
Ευλογώ τους άρχοντες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την Οικουμενική Τράπεζα για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, μεθόδων και πολιτικών τους, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένα επεισόδιο κακοφωνίας της Τράπεζας σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα. Με ενθουσιασμό διαλεγόμαστε και συναγωνιζόμαστε στις συνόδους των δίδυμων Οργανισμών, των οποίων τις πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα αναλύουμε και συνθέτουμε. Τα κρίσιμα προβλήματά μας όπως η νομισματική πληθώρα παράγουν κάποια αγωνία και μελαγχολία.
Το φαινόμενο αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της εποχής μας. Αλλά, η θέση μου είναι ότι έχουμε τον δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές πρακτικές σαν μέτρο προφύλαξης από το χάος και την καταστροφή. Παράλληλα, μια πανεθνική, ανυπόκριτη οικονομική συνέργεια και εναρμόνιση σε ένα δημοκρατικό κλίμα είναι βασική. Απολογούμαι για τον εκκεντρικό μου μονόλογο. Εκφράζω με έμφαση την ευχαριστία μου σε εσάς, Κύριε, στο ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό Έθνος και στους οργανισμούς και πρωταγωνιστές της αμφικτυονίας αυτής και του γαστρονομικού συμποσίου.
Η δεύτερη ομιλία το 1959:
Kyrie, It is Zeus anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monophonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.
Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them. I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers.
Και η... «μετάφραση» της δεύτερης ομιλίας στα ελληνικά:
Είναι ανάθεμα του Διός στην εποχή μας, για τη δυναμική των οικονομιών μας και την αίρεση των οικονομικών μας μεθόδων και πολιτικών, το ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε ανάμεσα στη Σκύλλα της νομισματικής πλησμονής και τη Χάρυβδη της οικονομικής αναιμίας. Δεν είναι η ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός, αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και καταγγέλλουν με έμφαση την νομισματική πλησμονή, την ενισχύουν μέσω των τακτικών και των πρακτικών τους. Οι πολιτικές μας πρέπει να βασίζονται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Ο γνώμονάς μας πρέπει να είναι το μέτρο ανάμεσα σε πολιτικούς, στρατηγικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς. Η πολιτική μαγεία ήταν πάντοτε αντιαναπτυξιακή.
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοφωνίες, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολυμορφικές ακαμψίες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογικές. Αλλά αυτό δεν πρέπει να μεταμορφωθεί σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.
Η νομισματική συμμετρία δεν πρέπει να υπερανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μία μεγαλύτερη εναρμόνιση ανάμεσα στις πρακτικές των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι θεμελιώδης. Παράλληλα, πρέπει να συγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές πολιτικές μας πανεθνικά. Αυτοί οι στόχοι είναι περισσότερο εφικτοί τώρα, όταν οι προγνώσεις του πολιτικού και οικονομικού βαρόμετρου είναι γαλήνιες.
Η ιστορία των δίδυμων οργανισμών μας σε αυτό τον τομέα υπήρξε διδακτική και οι γνωστικές πρακτικές τους θα είναι πάντα τονωτικές για τις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση της προγραμματισμένης οργάνωσης θα δώσει δυναμική σε αυτές τις πολιτικές.
Ως εκ τούτου, συμπονώ -αν και όχι χωρίς κριτική σε ένα ή δύο θέματα- τους αποστόλους και την ιεραρχία των οργάνων μας για τον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές, παρόλο που έχω κάποιες λογομαχίες μαζί τους. Ζητώ συγγνώμη που σας τυράννησα με την ελληνική φρασεολογία μου.
Στον επίλογό μου, τονίζω τον έπαινό μου προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης και τον εγκωμιασμό μου σε εσάς, Κύριε, και στους στενογράφους.