Δεν υπάρχει εθνική τραγωδία που να μην έχει αφήσει τη «βουρδουλιά» της στο σώμα της κυβέρνησης που κλήθηκε να την αντιμετωπίσει.
Δεν υπάρχει εθνική τραγωδία για την οποία να μην καταλογίστηκαν ευθύνες για τους πολιτικούς (κατ’ αρχήν) υπεύθυνους, άσχετα με τις προσπάθειες που κατέβαλαν να την αντιμετωπίσουν όσο πιο αποτελεσματικά γινόταν…
Αυτό που βιώνει η Ελλάδα τις τελευταίες πύρινες μέρες είναι αναμφίβολα μια πρωτόγνωρη εθνική τραγωδία, που το εύρος και το βάθος των συνεπειών της είναι αδύνατον να προβλεφθούν τούτες τις ώρες. Η αυτοκριτική θα γίνει, και οι ευθύνες θα καταλογισθούν, όταν τελειώσει η μάχη επιβίωσης που δίνεται τώρα. Κι οι ευθύνες πάντα προσωποποιούνται. Συχνά επί δικαίους και αδίκους…
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να καπηλευτεί την τραγωδία, να την «πατσίσει» με το ολοκαύτωμα του Ματιού και την εκατόμβη των αποτεφρωμένων ανθρώπων. Ο τρόπος που ασκεί αντιπολίτευση και κριτική στην κυβέρνηση είναι ξεκάθαρα ρεβανσιστικός -«βάρδιά μου και βάρδιά σου»-, χυδαίος, απελπισμένος και πολιτικά όχι μόνο ατελέσφορος αλλά και ανόητος, παιδαριώδης.
Στην κρίσιμη φάση της πανδημίας, κατακεραύνωνε ως «αντιλαϊκό» κάθε μέτρο ελέγχου και περιορισμού που αποφάσιζε και επέβαλλε η κυβέρνηση. Κι όταν τα μέτρα ανακαλούνταν, την… κατηγορούσε ότι αδιαφορεί για την υγεία του λαού, υπακούοντας στις προσταγές των «πανίσχυρων οικονομικών συμφερόντων-χορηγών της»! Σαμποτάριζε το εμβολιαστικό πρόγραμμα και πριμοδοτούσε τους αντιεμβολιαστές, αμφισβητούσε τα στοιχεία κρουσμάτων, νοσηλευομένων στις ΜΕΘ, νεκρών, μην μπορώντας να κρύψει (σαν την πόρνη με τη χαρά της…) την προσδοκία για περισσότερους νεκρούς, περισσότερο όλεθρο, κατάρρευση της κυβέρνησης!
Κάνει ακριβώς το ίδιο σήμερα με τον πύρινο όλεθρο! Δεν μπορεί να χωνέψει ότι…. δεν κάηκαν άνθρωποι! Ολοφύρεται που δεν υπάρχουν απανθρακωμένα πτώματα να τα χρεώσει στον Μητσοτάκη, να αμβλύνει τις εντυπώσεις και τη λαϊκή κατακραυγή για το «δικό του» Μάτι, προσπαθεί να ξαναστήσει «άνω πλατείες», μάχεται απελπισμένα να ρίξει (!) την κυβέρνηση. Και το κάνει με τον (μόνο που ξέρει…) ανόητο και αναποτελεσματικό τρόπο που ξέρει. Τη λάσπη, τη χυδαιότητα, την ακραία και αλόγιστη πόλωση, τη διαίρεση της κοινωνίας.
Η «θετική» παρακαταθήκη από το Μάτι είναι ότι πρώτος στόχος της πολιτείας είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Να απομακρυνθεί έγκαιρα και με ασφάλεια ο απειλούμενος πληθυσμός. Να υπάρχει επεξεργασμένο σχέδιο εκκενώσεων, οι κατάλληλες υποδομές, το εκπαιδευμένο προσωπικό. Και, δόξα τω Θεώ, δεν θρηνήσαμε θύματα, το σωτήριο «112» που εγκατέστησε και λειτούργησε ο Πιερρακάκης απέδωσε άψογα! Δεν αποκλείεται λίγες από τις εκκενώσεις που διατάχθηκαν να ήταν εσπευσμένες, ίσως και υπερβολικές. Σώθηκαν, όμως, ανθρώπινες ζωές! Στο τέλος της ημέρας, αυτό μετράει.
Γι’ αυτό και ο… πρωτόγονων ενστικτωδών αντιδράσεων ΣΥΡΙΖΑ, που διέπραξε την απρέπεια, το αίσχος, τη χυδαία ποταπότητα να χαρακτηρίσει την κυβέρνηση «κυβέρνηση εκκενώσεων βόθρων», είναι υπόλογος απέναντι στην απελπισμένη και αγωνιούσα για την επαύριον κοινωνία.
Η (σκληρή…) κριτική αντιπολίτευση που άσκησε η ΝΔ για το Μάτι αφορούσε τα προκλητικά ψέματα του ίδιου του κ. Τσίπρα και των επιτελών του το βράδυ του ολέθρου, το «δεν υπάρχουν θύματα», όταν προωθούνταν σάκοι για την αποκομιδή των αποτεφρωμένων, το «ψάχνω για λάθη αλλά δεν βρίσκω…», το κρύψιμο του τότε πρωθυπουργού επί μιαν ολόκληρη εβδομάδα. Το αποκρουστικά χυδαίο «αστειάκι» στους πυρόπληκτους του Ματιού «και να σας δώσω τώρα οικονομική βοήθεια, θα τη φάτε…»!
Ο… «ριζοσπαστικά αριστερός» τρόπος του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αντιπολίτευση (στον Έβρο, το προσφυγικό, την πανδημία και τις οικονομικές συνέπειές της) αποδείχθηκε στις δημοσκοπήσεις ότι δεν τον ωφέλησε -το αντίθετο μάλιστα. Δεν συγκινεί τη δημοκρατική κεντρώα μάζα των ψηφοφόρων (στην οποία διατείνεται ότι θέλει να απευθυνθεί ο κ. Τσίπρας). Ικανοποιεί μονάχα ένα κολλημένο στο παρελθόν «ριζοσπαστικό» τμήμα των ψηφοφόρων του, ένα τμήμα μόνο του κόμματός του, και φυσικά δίνει τροφή για τα πληρωμένα τρολ του διαδικτύου, που καθημερινά εμούν και προκαλούν την κοινωνία.
Η κυβέρνηση νομοτελειακά θα υποστεί πολιτικό κόστος από τον πρωτοφανή πύρινο όλεθρο. Θα πληρώσει τη «στραβή που έτυχε στη βάρδιά της», άσχετα και ίσως πέραν των αντικειμενικών ευθυνών της. Αυτό που θα της πιστωθεί, όμως, θα είναι ότι δεν είχαμε νεκρούς, το ότι επί των ημερών της η πολιτεία κεφαλαιοποίησε επαγωγικά τα λάθη του παρελθόντος, δεν είπε ψέματα, δεν το έπαιξε άψογη και υπεράνω.
Αυτό που έχει σημασία τώρα, και εν πολλοίς θα ελαφρύνει το πολιτικό κόστος, είναι το πώς, πόσο γρήγορα, με πόσο επαγγελματισμό και σοβαρότητα θα αρχίσει την αναδιοργάνωση του κράτους.
Γιατί η καταστροφή του παγκόσμιου κλίματος, η ερημοποίηση τεράστιων εκτάσεων (και στην Ελλάδα), οι δολοφονικοί καύσωνες και οι βιβλικές πυρκαγιές θα μας συνοδεύουν του λοιπού. Και απαιτείται σοβαρότητα, υπευθυνότητα, εθνική και παγκόσμια συνεργασία. Όχι κομματική αντιπολίτευση του περασμένου αιώνα…