Μια ανάσα από το να έχει την ίδια τύχη με την 26χρονη Γαρυφαλλιά, η οποία έπεσε νεκρή από τα χέρια του 30χρονου φίλου της στη Φολέγανδρο, έφτασε η γνωστή stand up comedian, Χρύσα Κατσαρίνη, όπως αποκάλυψε με ανάρτησή της στα social media.
Μάλιστα, η κωμικός αναφέρθηκε και στα σημάδια που αγνόησε την περίοδο που βρισκόταν μαζί με αυτόν τον «επικίνδυνο» -όπως τον χαρακτήρισε- άνθρωπο, ενώ προσπάθησε να αποδομήσει τα επιχειρήματα που αντικρούουν τη διάθεση κάθε ατόμου να κλείνει τα μάτια στις ενδείξεις κινδύνου.
Παράλληλα, με αφορμή το έγκλημα στη Φολέγανδρο, αλλά και τα προηγούμενα περιστατικά βίας εναντίον γυναικών, η Χρύσα Κατσαρίνη θέλησε να μοιραστεί «2-3 σκέψεις» με τους διαδικτυακούς της φίλους, ώστε να μη μεγαλώσει η λίστα με τα θύματα, ενώ σημειώνει πως το κείμενο «δεν γράφτηκε με σκοπό να επιρριφθούν ευθύνες στις γυναίκες που δεν φεύγουν», όταν βλέπουν πως η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη.
Αναλυτικά η ανάρτηση της Χρύσας Κατσαρίνη
«Επειδή έχω βρεθεί κυριολεκτικά, μια ανάσα μακριά από το να είμαι ένα ακόμα όνομα στην λίστα των γυναικοκτονιών, νιώθω πως πρέπει να μοιραστώ 2 - 3 σκέψεις μου.
Οταν βρίσκεσαι σε σχέση με έναν επικίνδυνο άνθρωπο, έχεις την τάση να αγνοείς την εσωτερική σου φωνή που σε προειδοποιεί. Γιατί πάντα βλέπουμε τα σημάδια. Επιλέγουμε όμως να τα αγνοήσουμε.
Μερικά σημάδια που επέλεξα εγώ να αγνοήσω είναι τα εξης: Ασκούσε λεκτική βία σχεδόν σε καθημερινή βάση από ένα σημείο και μετά, είχε επιθετική συμπεριφορά απέναντί μου, κλωτσούσε έπιπλα, έσπαγε αντικείμενα στο σπίτι, ερχόταν με φόρα καταπάνω μου και πίεζε το κούτελό του στο δικό μου, έπιανε και έσφιγγε το χέρι μου όταν σε έναν καυγά προσπαθούσα να τοποθετηθώ. Όσο στο ενεργητικό του είχε μόνο αυτά, τεχνικά δεν είχε σηκώσει ακόμα χέρι. Όλα όμως έδειχναν πως θα το κάνει. Και το έκανε.
Το γιατί επιλέγουμε να αγνοήσουμε τα σημάδια είναι διαφορετικό για την καθεμία μας. Ισως γιατί είχε βίαιο πατέρα και η λεκτική βία τής φαίνεται οικεία. Ίσως γιατί νιώθει πως εκείνη θα κάνει την διαφορά και θα μπορέσει να τον βοηθήσει. Ίσως γιατί απλά τον αγαπάει πολύ και δεν μπορεί να δεχτεί πως θα μπορούσε ποτέ να τη βλάψει.
Αν λοιπόν ακούσεις αυτή την φωνούλα που σε προειδοποιεί, θα προσπαθήσεις να προβάλεις επιχειρήματα που θα την αποκρούσουν.
Πάμε να αποδομήσουμε κάποια από αυτά.
Όχι, δεν είναι πιεσμένος αυτή την περίοδο. Ακόμα και να είναι, αυτό δεν δικαιολογεί την βίαιη συμπεριφορά του απέναντι σου.
Όχι, δεν φταις εσύ. Σου ρίχνει ευθύνες. Σε κατηγορεί που "τον έφτασες σε αυτό το σημείο". ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ. Ακόμα και αν ξεκίνησες έναν καυγά, αν σηκώσει χέρι πάνω σου, αυτό σημαίνει πως νιώθει την άνεση να το κάνει. Θεώρησε πως έχει δικαίωμα πάνω στο σώμα σου. Αυτό το πράγμα βρίσκεται μέσα του. Δεν θα το αλλάξεις, ο, τι και να κάνεις.
Ναι, θα το ξανακάνει. Ο, τι και αν σου πει. Αν κλαίει, αν σου ορκιστεί πως συμβαίνει πρώτη φορά και δεν θα το ξανακάνει ποτέ… Πίστεψε με, θα το ξανακάνει.
Όχι, δεν σε αγαπάει. Το ξέρω ότι θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να σε πείσει για το αντίθετο. Θα είναι τρυφερός, υπέροχος σύντροφος. Θα κάνει πράγματα που λιώνουν την καρδούλα σου. Αλλά συνεχίζει να είναι ο άνθρωπος που μπόρεσε να σε πληγώσει. Είτε με λεκτική, είτε με σωματική βία. Διαβάζεις αυτές τις λέξεις και παρόλο που όλα αυτά σου ακούγονται οικεία, συνεχίζεις να αντιστέκεσαι και να σκέφτεσαι πως στην δική σου περίπτωση δεν ισχύει. Εσένα σε αγαπάει. Αλλά δεν σε αγαπάει.
Σκέψου… Πόσο ακατανόητο, πόσο μακρινό και αδύνατο σου φαίνεται το σενάριο να του κάνεις κακό; Αν η απάντηση σου είναι "πολύ", τότε μπορείς να καταλάβεις την διαφορά ανάμεσα στο να αγαπάς κάποιον και στο να τον θεωρείς κτήμα σου.
Από το σήκωμα του χεριού μέχρι το φόνο, η απόσταση είναι "μια κακιά στιγμή".
Αυτό το κείμενο δεν γράφτηκε με σκοπό να επιρριφθούν ευθύνες στις γυναίκες που δεν φεύγουν. Όποιος δεν έχει βιώσει μια τέτοια κατάσταση δεν μπορεί να αντιληφθεί την δυσκολία της φυγής. Κάποιες τα καταφέραμε. Οι τυχερές. Οι άλλες, είναι γραμμένες με κόκκινα γράμματα σε πανό. Μεγαλώνουν αυτή την απαίσια λίστα των γυναικών που δολοφονήθηκαν από τους άντρες που αγάπησαν.
Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν θα κλείσει ποτέ, αν δεν μεγαλώσουμε ανθρώπους που θα σέβονται την ζωή, τα όρια και τις επιλογές των συνανθρώπων τους. Ελπίζω οι γενιές που θα έρθουν, να κάνουν τη διαφορά.
Αυτό το κείμενο γράφτηκε ακριβώς γιατί, μέχρι να δούμε αυτή τη διαφορά και την λίστα των ονομάτων να παγώνει, πρέπει να προσέχουμε η μία την άλλη.
Γαρυφαλλιά, λυπάμαι πολύ που μάθαμε και το δικό σου όνομα».