«Καλή φώτιση» ευχήθηκε ο Χρήστος Χωμενίδης σε όσους αντέδρασαν έντονα σε όσα έγραψε με αφορμή τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου. Ο συγγραφέας αφιέρωσε στους επικριτές του το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου «Τριαντάφυλλα στο παράθυρο».
Κύμα αντιδράσεων προκάλεσε κείμενο του Χρήστου Χωμενίδη, με το οποίο στηλίτευε τη νοοτροπία μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, με αφορμή τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου.
«Ο Θάνος Μικρούτσικος βροντούσε το πιάνο φορώντας κασκέτο καπετάνιου και το κοινό μύριζε στα σινιέ του ρούχα το ψαρόλαδο. Όταν πάλι άλλαζε σκοπό και τραγουδούσε «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη!», οι αποκάτω αφηνίαζαν, έτοιμοι έμοιαζαν να ξεπαρκάρουν τα τσερόκι τους και να πάνε να ανατρέψουν τον καπιταλισμό» έγραφε μεταξύ άλλων ο Χρήστος Χωμενίδης στο άρθρο γνώμης του στην εφημερίδα τα ΝΕΑ.
Σχόλια που προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις, κυρίως για τον χρόνο που επέλεξε ο συγγραφέας να δημοσιεύσει τη σκέψη του, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικού.
Με Εμπειρίκο η απάντηση Χωμενίδη στους επικριτές του
Ο Χρήστος Χωμενίδης επέστρεψε με μια σύντομη ανάρτηση στο Facebook, στην οποία απάντησε σε όσους τον επέκριναν έντονα για όσα έγραψε. «Σε όσους με τόσο μένος, τόσο άδικα μού επιτίθενται εύχομαι από καρδιάς -μέρα που είναι- Καλή Φώτιση» έγραψε χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, ο κ. Χωμενίδης τους αφιέρωσε ένα ποίημα. «Και τους στέλνω από το παράθυρο μου τα τριαντάφυλλα τού Ανδρέα Εμπειρίκου» συνέχισε παραθέτοντας το ποίημα «Τριαντάφυλλα στο Παράθυρο».
«Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Yπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας».
Η επιλογή του ποιήματος διόλου τυχαία, καθώς στις λίγες γραμμές του, ο Ανδρέας Εμπειρίκος μιλά για την ανάγκη να εστιάσουν οι άνθρωποι στα πιο απλά και καθημερινά της ζωής και να μην αναλώνονται σε «μεγαλειώδη κατορθώματα και ηρωικές πράξεις».