Στον «πάγο» λόγω της ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία, εκτιμαται ότι έμειναν σχεδόν οκτώ στις δέκα συμφωνίες αγοραπωλησίας ακινήτων της Χαλκιδικής με Ρώσους αγοραστές.
Συγκεκριμένα, οι αγοραπωλησίες ήταν στα «σκαριά» ωστόσο δεν ευόδωσαν ποτέ κυρίως λόγω των περιορισμών στη μεταφορά χρήματος προς την Ευρώπη., όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Ν. Χαλκιδικής Γρηγόρης Στιβαχτάρης.
Παράλληλα, έχουν ελαχιστοποιηθεί οι συναλλαγές με υποψήφιους αγοραστές από την Ουκρανία, αλλά και τη Μολδαβία.
Γέμισε... ουκρανικές πινακίδες η Χαλκιδική
Πάντως, αρκετοί είναι οι Ουκρανοί που μετά τη ρωσική εισβολή διαβιούν πλέον σε ακίνητα, που είχαν ήδη αποκτήσει στην περιοχή τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα με ουκρανικές πινακίδες να μην είναι ασύνηθες θέαμα στους δρόμους της Χαλκιδικής και ιδίως στην Κασσάνδρα, το πρώτο της «πόδι».
«Ο πόλεμος έχει επηρεάσει πάρα πολύ τις συναλλαγές με υποψήφιους αγοραστές από τη Ρωσία, την Ουκρανία, αλλά και τη Μολδαβία, η οποία επίσης επηρεάζεται έντονα από αυτή την κατάσταση, λόγω της εγγύτητάς της στην εμπόλεμη ζώνη», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Ν. Χαλκιδικής.
«Χάλασαν πολλές συμφωνίες με Ρώσους, που ήταν ήδη στα "σκαριά", καθώς υπολογίζεται πως μετά το φετινό Πάσχα ολοκληρώθηκαν μόλις δύο στις δέκα από αυτές τις συναλλαγές, κι αυτό είτε γιατί τα χρήματα είχαν ήδη εισαχθεί στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο είτε διότι έφτασαν μέσω άλλων χωρών, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο», εκτιμά ο κ. Στιβαχτάρης, επισημαίνοντας ότι οι Ρώσοι είναι αυτοί που παραδοσιακά πραγματοποιούν αγορές μεγάλων και ακριβών ακινήτων στη Χαλκιδική.
Ιδιαίτερα δημοφιλής στα Βαλκάνια συνεχίζει να είναι η Χαλκιδική για αγορές real estate
Στο μεταξύ, οι Βαλκάνιοι -κατά σειρά Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Σέρβοι και κάτοικοι της Βόρειας Μακεδονίας- παραμένουν οι εθνικότητες με τη μεγαλύτερη παρουσία στην αγορά real estate της Χαλκιδικής, αγοράζοντας ακίνητα είτε ως εξοχικά είτε για εμπορική αξιοποίηση, ενώ αντίθετα συνεχίζεται η τάση που θέλει αρκετούς Έλληνες ν' «αποχωρίζονται» τα τελευταία χρόνια τις δεύτερες κατοικίες τους στα θέρετρα της περιοχής, για οικονομικούς και άλλους λόγους (αν και στις νέες αγοραπωλησίες τα μερίδια αλλοδαπών-ημεδαπών είναι ισοκατανεμημένα, 50%-50%).
Η Χαλκιδική έχει αρχίσει να προσελκύει δειλά δειλά το ενδιαφέρον και Αμερικανών αγοραστών, αλλά επειδή η τάση αυτή είναι ακόμα στα σπάργανα, δεν είναι προς το παρόν δυνατό να προσδιοριστεί με ακρίβεια ο τύπος των ακινήτων, που προτιμά η συγκεκριμένη εθνικότητα.
Πολυτελείς βίλες για τους Ρώσους, φθηνότερα διαμερίσματα για τους Ουκρανούς
Oι Ρώσοι ενδιαφέρονται παραδοσιακά για τις πολυτελείς βίλες της Χαλκιδικής, που είναι «πάνω στο κύμα», το κόστος των οποίων μπορεί να κυμαίνεται στο εύρος των 500.000-1.500.000 ευρώ, αναλόγως περιοχής, παλαιότητας ακινήτου, αναγκαιότητας (ή όχι) ανακαίνισης, εμβαδού οικοπέδου κι άμεσης (ή όχι) πρόσβασης σε παραλία, όπως επισημαίνει ο κ. Στιβαχτάρης.
Φθηνότερα ακίνητα φαίνεται ότι επιθυμούν οι Ουκρανοί και οι Μολδαβοί, που προτιμούν π.χ., διαμερίσματα, αξίας 50.000 έως 120.000 ευρώ.
Πολλοί -και σημαντικά αυξημένοι σε αριθμό σε σχέση με το παρελθόν- είναι, κατά τον κ. Στιβαχτάρη, οι Ρουμάνοι αγοραστές, που αποκτούν μικρά σπίτια ή και άρτια οικόπεδα, πάνω στα οποία μπορούν να χτίσουν, είτε κατοικίες είτε ενοικιαζόμενα δωμάτια, με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευσή τους μέσω της προσέλκυσης ομοθενών τους στη Χαλκιδική. Οι Βούλγαροι ψάχνουν και ακίνητα που μπορούν να μετατραπούν σε ξενοδοχεία ή έχουν ήδη αυτή τη χρήση, ενώ η αγορά της περιοχής ενδιαφέρει ακόμα τους Σέρβους και τους κατοίκους της Βόρειας Μακεδονίας, σύμφωνα πάντα με τον κ. Στιβαχτάρη.
Οι υποδομές, ο εκτροχιασμός του κόστους και …τα τροχόσπιτα
Ένας ακόμη πονοκέφαλος, που επηρεάζει τους μεσίτες στη Χαλκιδική, πολλοί από τους οποίους είναι ταυτόχρονα και εργολάβοι, είναι η κατακόρυφη αύξηση του κατασκευαστικού κόστους, που εκμηδενίζει τα περιθώρια κέρδους των επαγγελματιών του κλάδου ή και τους επιβαρύνει με απρόσμενες ζημίες.
Για πολλά ακίνητα, που ήταν ακόμα υπό κατασκευή το 2021, υπεγράφησαν συμβόλαια πώλησης με βάση τις σημαντικά χαμηλότερες τιμές των δομικών υλικών, που υπήρχαν τότε. Η κατασκευή τους, ωστόσο, ολοκληρώθηκε με σημαντικά ανατιμημένα τα δομικά υλικά, με αποτέλεσμα να εκτροχιαστεί το κόστος τους, χωρίς οι κατασκευαστές να μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό, καθώς δεσμεύονται από συμβόλαια. Παρότι αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη Χαλκιδική, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα (και όχι μόνο), αποδεικνύεται πολύ ζημιογόνο για περιοχές με έντονη ανοικοδόμηση, όπως για παράδειγμα η Νικήτη.
Ένα ακόμα, μάλλον απρόσμενο πρόβλημα, σχετίζεται -κατά τον κ. Στιβαχτάρη- με τον... υπερπληθυσμό τροχόσπιτων κάθε τύπου από Βαλκάνιους, που τα «στήνουν» είτε σε οικόπεδα που έχουν αγοράσει είτε και σε χώρους που δεν είναι ιδιωτικοί, με αποτέλεσμα το φυσικό περιβάλλον να υφίσταται πίεση και η …αισθητική των περιοίκων πλήγμα, όπως περιγράφει. «Πολλές φορές πλέον ακούμε σχόλια και παράπονα για τα τροχόσπιτα από ήδη υφιστάμενους ή δυνητικούς πελάτες μας», υποστηρίζει.